Morgunblaðið - 19.12.1998, Blaðsíða 58

-*58 LAUGARDAGUR 19. DESEMBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Sigurður Finn-
_ bogason fæddist
á ísafirði 10. janúar
1946. Hann lést 12.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar voru
Sigríður Þórarins-
dóttir og Finnbogi
Pétursson frá Hjöll-
um í Skötufirði.
Systur Sigurðar eru
Sigrún, fædd 1942,
Stefanía, fædd 1950,
og Hallveig, fædd
1951. Sigurður
kvæntist, Signýju
Rósantsdóttur, fædd
12. nóvember 1945, frá Ási í
Hörgárdal 9. september 1967.
Þau bjuggu allan sinn búskap á
ísafirði. Böm þeirra em: 1) Ólaf-
ur Rósant, fæddur 11. septem-
ber 1965, kvæntur Gíslu Björgu
Einarsdóttur. Dóttir þeirra er
Hafrún Huld. 2) Sigrún, fædd 30.
janúar 1968. 3) Sigþór, fæddur
18. desember 1973.
Sigurður ólst upp á Isafirði
en dvaldist flest sumur í æsku
Orgelið þitt í stofunni er þagnað.
Nýju flókaskórnir þínir standa tóm-
ir. Brúni leðurstóllinn sem afi átti
er einmana við sjónvarpið. Fyrir ut-
an húsið stendur Bangsi litli, grá-
sleppubáturinn þinn, sem þú siglir
ei framar. Pollýana, kisan okkar,
gengur um allt húsið og leitar að
þér.
Elsku pabbi! Eg er ekki lengur
sterka og duglega dóttir þín sem
gat ávallt framkvæmt það sem ég
ætlaði mér. Mér finnst ég vera orð-
in litla stelpan þín. Finn fyrir yfir-
þyrmandi vanmætti gagnvart al-
mættinu og bíð þess að þú komir og
takir mig í fang þér og berir mig í
gegnum þetta svartnætti. Þessa
fyrstu nótt án þín ligg ég í þinni
holu, við hliðina á mömmu og Sig-
þóri eins og ég gerði sem lítil stelpa,
er við biðum þess að þú kæmir heim
af sjónum í fárviðri sem nú. Eg held
utan um þau eins og þú varst vanur
að gera, ég reyni að hugga þau en
tár okkar blandast saman.
Þinn persónuleiki var einstakur
og einkenndist af yfimáttúrulegum
innri frið og ró, blandað vel saman
með yndislegum húmor. Þessum
eiginleikum deildir þú með hverjum
sem þú hittir. Það var ekki hægt að
— vera reiður eða æstur nálægt þér,
því sál þín lægði þá storma. Þú
varst faðir sem tókst manni eins og
maður var, sama hvernig á stóð. Sá
sem var svo notalegt að setjast hjá
og þegja með, því þögnin í kringum
þig var svo friðsæl og gefandi.
Húmorinn þinn var sérstakur og þú
gast gert ólíklegustu hluti fyndna,
ef þeir voru ekki fyndnir hló maður
að dillandi hlátri þínum sem smitaði
svo út frá sér. Þú varst þessi mjúki
maður sem sýndir aldrei hörku. Þú
varst næmur á fólk og skynjaðir vel
persónuleika þess. Þú varst ber-
dreyminn og sagðir frá merkilegum
draumum sem höfðu einhverja
merkingu. Þú varst alltaf svo mikill
- (Strákur í eðli þínu, ég gat aldrei séð
þig fyrir mér sem virðulegan eldri
mann, því þú hegðaðir þér alltaf
eins og táningur þótt árin færðust
yfir. Fyrir vikið varstu svo miklu
meiri félagi og það þótti mér vænt
um.
Þú varst náttúrubarn í eðli þínu,
elskaðir hafið og varðst þeiirar
gæfu aðnjótandi að starfa við sjó-
mennsku eða annað því tengt allt
þitt líf. Það var þitt líf og yndi að
fara eftir vinnu í Gúmmó á Bangsa
litla og leggja eða draga grásleppu-
net. Þú hafðir mikið dálæti á tónlist.
Þótt þú hafir aldrei farið í tónlistar-
skóla eða lært að lesa svo mikið sem
eina nótu gastu spilað eftir eyranu á
munnhörpu, harmoniku og orgel.
Sama hvaða lag við báðum þig að
spila, þú prófaðir það og það kom.
Þú gast einfaldlega gert næstum
allt sem þú tókst þér fyrir hendur.
~f Fyrir um 17 árum byggði fjöl-
skyldan draumahúsið á einum fal-
að HjöIIum hjá afa
sínuni og ömmu.
Hann byrjaði ungur
til sjós og stundaði
sjómennsku alla
ævi, þó í hjáverkum
síðustu 10 árin sem
hann veitti forstöðu
Gúinmíbátaþjónust-
unni á Isafirði sem
hann átti að hálfu
með Netagerð Vest-
fjai'ða. Hann stund-
aði grásleppuveiðar
öll sumur frá 1973 á
eigin bátum. Þá var
hann 23 vertíðir á
Guðnýju ís 266, oftast landfor-
maður. Hann starfaði mikið í
Sjómannafélagi Isfirðinga og
gegndi þar mörgum trúnaðar-
störfum, meðal annars í samn-
inganefndum. Hann gekk í
Lionsklúbb ísafjarðar 1979 og
var mjög virkur félagsmaður til
dauðadags.
Utför Sigurðar verður gerð
frá Isaljarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
legasta staðnum í Holtahverfínu.
Þar vorum við komin í sveitina með
túnið fyrir neðan, heyskapinn og
kindurnar á beit. Húsið stendur á
einum sólríkasta staðnum í bænum
og hefur ávallt verið sólskin þar inn-
an dyra sem utan. Svo óendanlega
margar góðai' og hamingjuríkar
stundir höfum við fjölskyldan átt
hér saman, sem aldrei hefur borið
skugga á. Það var mikil hamingju-
stund á heimilinu fyrir rúmum átta
ánim þegar Oiafur og Gísla eignuð-
ust sitt fyrsta barn og þú varðst afi.
Þá kom enn einn lítill sólargeisli inn
í fjölskylduna, Hafrún Huld. Þú
hafðir svo gaman af börnum og var
gaman að fylgjast með hve mikla
gleði hún veitti. Það er því dapur-
legt að hugsa til þess að þú fáir ekki
að njóta þess að vera hér þegar þú
átt von á öðru barnabarni eftir um
tvo mánuði. Engan hefði heldur
órað fyrir því að þú yrðir ekki hér
þegar Sigþór, yngsti sonur þinn,
verður 25 ára, daginn áður en þú
verður jarðsunginn.
Draum þinn léstu verða að veru-
leika sumarið ‘97 er þú ásamt fjöl-
skyldu þinni byrjaðir að byggja
sumarbústað á æskuslóðum þínurn
fyrir neðan Hjalla í Skötufirði. Þar
hafðir þú dvalið flest sumur er þú
varst ungur hjá ömmu og afa. Þar
blómstraðir þú því ekki var hægt að
komast í nánari tengsl við náttúr-
una en þar. Sumarbústaður við sjó-
inn, ekkert rafmagn, enginn sími og
vatnið úr bæjarlæknum. Mér er
sérstaklega minnisstætt er við vor-
um þar fjölskyldan sl. sumar. Þar
sátum fram eftir nóttu, horfðum á
spegilsléttan sjóinn og þú bentir
okkur á hrefnumar og fiskana
stinga nefjum sínum upp á vatnsyf-
irborðið, hlustuðum á fuglana
syngja í kyrrðinni og horfðum á
kvöldsólina detta ofan í hafið. Á
daginn fórum við út á sjó á slöngu-
bátnum og drógum netin. Á þessum
stundum fann ég hversu sterkar
rætur þínar liggja þarna, þú geisl-
aðir af æskuljóma og varst svo ham-
ingjusamur. Það er sorglegt að þú
skulir ekki fá að eyða meira af ævi
þinni þar, því þama vildir þú að þið
mamma eydduð ævidögunum sam-
an. Það var þinn draumur að kom-
ast aftur í samfélagið á Hjöllum og
það varð, en með öðrum hætti en þú
hafðir ætlað þér.
Þú trúðir á líf eftir dauðann og að
hinir látnu væru hér á meðal okkar í
anda. Þú sagðir ávallt að lífið væri
fyrir fram ákveðið og það væri að-
eins einn sem réði. Það er einnig
mín trú og þess vegna veit ég að þú
ert hér í anda á meðal okkar. Sá eini
sem öllu ræður hefur ætlað þér önn-
ur mjög mikilvæg hlutverk á öðru
tilverustigi, þar sem vel mun vera
tekið á móti þér af foreldrum þínum
og öllum ættingjunum frá Hjöllum.
Elsku pabbi. Þú varst mjög hepp-
inn er þú náðir í mömmu, því yndis-
legri konu hefðir þú ekki getað
fengið. Þið voruð ákaflega samrýnd
og náðuð að mynda þetta jafnvægi
sem þarf til að tveir einstaklingar
nái saman. Þó að þú hafir kvatt þtta
líf svo allt of, allt of fljótt munum
við systinin ævinlega vera þakklát
fyiúr að hafa fengið kærleiksríkt,
hlýtt og friðsælt uppeldi hjá ykkur
mömmu, sem er ómetanlegt vega-
nesti út í lífið. Við þökkum þér fyrir
allt sem þú hefur kennt okkur og
gefið okkur og þitt framlag sem þú
áttir í að gera okkur að því sem við
erum í dag.
Megi Guð og allir englarnir á
himnum geyma þig, elsku pabbi
minn, og gefa mömmu styrk í þess-
ari þungu sorg og mikla missi.
Þín dóttir,
Sigrún.
Elsku afi. Ég sakna þín.
Elsku besta stelpan þín,
Hafrún Huld.
Fallinn er frá fyrir aldur fram
mætur maður, Sigurður Finnboga-
son. Margs er að minnast á þessum
tímamótum.
Frá fjögurra ára aldri hef ég
meira og minna verið með annan
fótinn inni á heimili Sigga og
Signýjar. Siggi, faðir Sigrúnar,
æskuvinkonu minnar, reyndist mér
alla tíð alveg sérstaklega vel. Þegar
ég var 15 ára gömul fluttu foreldrar
mínir tímabundið í annan lands-
hluta. Ég var þá komin með skíða-
bakteríuna og gat ekki hugsað mér
að þurfa að fórna skíðaiðkun minni
með því að flytja þangað sem óger-
legt var að æfa skíðagöngu. Þá
komu Siggi og Signý mér til hjálpar
er þau buðu mér að búa inni á heim-
ilinu veturinn ‘82-’83. Ég verð þeim
ævinlega þakklát fyrir þennan
giæiða og þær góðu stundir sem ég
átti með þeim og þeirra fjölskyldu.
Þau reyndust mér sem bestu for-
eldrar og bý ég vel að því að hafa
fengið að kynnast þeim svo náið
eins og óneitanlega verður þegar
maður býr undir sama þaki í tæpt
ár.
Siggi var glaðlyndur og með góð-
an húmor, þegar hann hló smitaði
hann yfirleitt alla þá sem í kringum
hann voru. Siggi var alltaf svo lið-
legur og tilbúinn að aðstoða þá sem
á þurftu að halda. Mér er minnis-
stætt þegai' hann ók um á rauða
Skódanum sem var nú kannski ekki
upp á marga fiska en hann fór á
honum þangað sem hann ætlaði sér.
Ófáar ferðirnar fór hann með okkur
Sigi'únu upp á Seljalandsdal en veg-
urinn þangað er oft erfiður viður-
eignar. Þegar við komumst á
áfangastað sló Siggi alltaf nokkrum
sinnum í mælaborðið og sagði „sko
Skoda delux“ og við hlógum mikið
eins og við gerðum iðulega í Skod-
anum.
Það var aðdáunarvert hvað Siggi
og Signý voru samhent í einu og
öllu. Ég minnist margra yndislegra
samverustunda með Sigga og hans
fjölskyldu; útilegur, afmæli, báts-
ferðir og svo mætti lengi telja.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Elsku Signý, Sigrún, Sigþór, Óli,
Gísla og Hafrún. Megi góður Guð
gefa ykkur styrk í þessari miklu
sorg.
Stella Hjaltadóttir.
„Lát ekki öldur hafsins skilja
okkur að, og árin, sem þú varst hjá
okkur, verða að minningu. Þú hefur
gengið um meðal okkar, og skuggi
anda þíns hefur verið ljós okkar.
Heitt höfum við unnað þér. En ást
okkai' var hljóð og dulin mörgum
blæjum. En nú hrópar hún á þig og
býst til að standa nakin fyrir augliti
þínu. Og þannig hefur það alltaf
verið, að ástin þekki ekki dýpi sitt
fyrr en á skilnaðarstundinni." (Ur
Spámanninum).
Það er ekki ofsögum sagt að okk-
ur setti hljóða á laugardagsmorgun-
inn sl. þegar okkur barst sú harma-
fregn að vinur okkar, Sigurður
Finnbogason, hefði orðið bráð-
kvaddur um nóttina. Margs er að
minnast hjá vinahópnum þar sem
flest hafa átt samleið í um 30 ár.
Siggi Boga eins og hann var alltaf
kallaður var þeirri náttúru gæddur
að vera hvers manns hugljúfi og
vildi auk þess öllum gott gera.
Aldrei minnumst við þess að hafa
séð hann öðruvísi en jákvæðan og
glaðan. Siggi var gæfumaður í sínu
einkalífi og þau Signý hafa átt sam-
leið síðan hún kom á Húsmæðra-
skólann á ísafirði árið 1963. Oft
ræddi Signý um að gaman væri að
flytja norður á hennar heimaslóðir í
Eyjafirðinum en það kom aldrei til
greina því vandfundinn var meiri
Isfirðingur en Siggi Boga þó það
megi segja að hann hafi einnig verið
mikill Djúpmaður. í Skötufirðinum
höfðu þau hjónin nýverið reist sér
sumarbústað í landi Hjalla þar sem
ættfeður hans bjuggu og hann hafði
verið í sveit sem barn. Húsið stend-
ur niðri við sjó og var það mjög í
anda Sigga því sjórinn átti hug hans
alla tíð og starfsvettvangur hans
alltaf verið tengdur sjónum. Siggi
og Signý voru mjög félagslynd og
áttu stóran vinahóp og margt höfum
við brallað saman um ævina. Sam-
vei-ustundirnar seinni árin hafa náð
hápunkti í undirbúningi fimmtugs-
afmæla hvert fyi-ir annað. Ógleym-
anleg er veislan í Sunnuholtinu þeg-
ar þau hjónin héldu upp á fimm-
tugsafmælin sín. Ekki er hægt að
sleppa því að tala um laufabrauðs-
baksturinn og skötuveisluna á Þor-
láksmessu en Siggi lagði sál sína í
verkun skötunnar. Fimmtudaginn
10. desember þegar laufabrauðið
var skorið og steikt í Sunnuholtinu
var hann að tala um að skatan væri
með sterkara móti í ár og var mikil
tilhlökkun hjá hópnum.
Vinahópurinn verður aldrei sam-
ur aftur en vonandi tekst okkur að
halda gleðistundir okkar því það
hefði verið í hans anda. Elsku
Signý, Óli, Sigrún, Sigþór, Gísla og
Hafrún Huld, missir ykkar er mikill
en minningin um góðan dreng lifir
og hana tekur enginn frá ykkur.
Innilegar samúðarkveðjur, Guð
blessi ykkui' öll og styrki.
Ásgerður og Ómar,
Bjarney og Óli,
Guðrún og Tryggvi,
Sigurbjörg og Jón,
Svana og Magni.
Kæri Siggi!
Mig langar að ski-ifa niður örfá
orð að leiðarlokum nú þegar þú ert
farinn á braut svo skyndilega. Ég
kom inn í fjölskyldu þína fyrir rúm-
um einum og hálfum áratug og fór
að skreppa til ísafjarðar oft á sumr-
in og haustin og venja komur mínar
til ykkar í Sunnuholti 6. Alltaf var
jafn gott að koma þangað, þar sem
lífsgleði og hressileiki var til staðar.
Margt var gert sér til gamans á
sumardögum fyrir vestan eins og
sagt er, farið á veiðar í ár eða vötn
við Isafjarðardjúp, farið út á sjó og
á haustin í ber sem var náttúrlega
ómissandi. Þú og þín góða kona
greidduð alltaf götuna svo dvölin
mætti vera sem best fyrir okkur.
Meðan pabbi þinn var á lífi var oft
komið saman í Pólgötunni og þar
gat verið glatt á hjalla, menn skáru
sér hangikjöt eða saltkjöt með vasa-
hníf og nutu annarra góðgerða en af
því og öðrum matföngum var alltaf
nóg þar. Já, nú hefur þessi lífstakt-
ur breyst, faðir þinn horfinn fyrir
nokkrum árum og svo þú nú, langt
um aldur fram. Þegar maður kom
til ykkar á Isafjörð fann maður sér-
stakan andblæ frá fjölskyldu ykkar
sem gott var að fá að njóta, sem þið
hafið vafalaust borið frá fjölskyldu
þinni í Aðalstræti 32 þegar Sigga og
Bogi réðu þar húsum fyrir þrjátíu
árum eða svo en þú máttir sjá af
móður þinni alltof fljótt. Gott var að
fá þig í heimsókn hér til höfuðborg-
arinnar og var þá oft eitthvað gert
sér til gamans og þegar þetta er
skrifað eru ekki nema níu dagar síð-
an við sátum við jólastemmningu
heima síðdegis á mánudegi áður en
þú skyldir halda vestur á bóginn
eftir að hafa komið til Reykjavíkur
að fylgja aldraðri frænku til grafar.
Síst hefði mér komið í hug þá að þú
SIGURÐUR
FINNBOGASON
yi’ðir næstur af okkur í þá röð.
Einnig má minnast samveru þinnar
og systkina þinna og fjölskyldna í
sumarbústað í haust við jólaföndur
og fleira, þar nutu menn góðrar
samveru og þar varst þú auðvitað
manna kátastur. Engan gat grunað
að þú værir á förum og mér vitan-
lega hafðh' þú ekki kennt þér meins
er kallið kom. Hér mun ekki verða
rakið lífshlaupið eða ættir, aðrir
munu vafalaust gera það. Fyrst þú
þurftir að fara svo fljótt gafst aldrei
ráðrúm að þakka fyrir allar liðnu
stundirnar en ég geri það því nú.
Far þú í friði.
Jónas H. Jónsson.
Elsku Siggi. Mín hinsta kveðja til
þín.
Ég leita orða, leita nær og fjær,
ljóð aó flytja þér á mildum tónum,
þér, sem skuggi dauóans fólva fær
og fram á veginn horfir döprum sjónum.
Handan við sorg og harmköld veðraský
himinn er blár, svo tær og fagur.
Sóhn mun aftur brosa björt og hlý,
brátt fer að skína vonadagur.
(Hjálmar Jónsson.)
Guð geymi þig.
Þín
Signý.
Nú þegar jólin nálgast, hvarf kær
vinur og æskufélagi yfir móðuna
miklu, aðeins 52 ára gamall. Hann
kenndi sér meins um miðja nótt og
var allur skömmu síðar. Lífi hans
varð ekki bjargað þrátt íyrir alla
nútímatækni. Eftir sitja eiginkonan
og börnin sem syrgja ástríkan eig-
inmann, föður og vin.
Við Sigurðui' vorum jafnaldrar og
áttum heima í sama húsi frá fæð-
ingu og fram á fullorðinsár. Sam-
gangur okkar var því mikill. Þegar
ég nú læt hugann reika til liðinna
daga, kemur margt upp í hugann
sem legið hefur þar óhreyft um
langa tíð. Isafjörður á sjötta og sjö-
unda áratugnum var um margt ólík-
ur því sem nú er, þegar við lifðum
okkar æsku- og unglingsár. Um-
hverfið þar hefur tekið stakkaskipt-
um og mannlífið nú er um margt
ólíkt því sem það var á þessum ár-
um eins og gengur og gerist. Frelsi
barna og unglinga til leikja og at-
hafna finnst mér að hafi á þessum
árum verið ólíkt meira og fjöl-
breyttara og þær hættur sem helst
þurfti að varast þá voru hættur
náttúrunnar. Athafnaþráin fékk út-
rás við ólík viðfangsefni. Nú er öldin
önnur.
Helstu leikvellir þessara ára voru
gjaman í námunda við sjóinn. Fjar-
an með öllum sínum fjölbreytileika
og athafnasvæði útgerða heilluðu
mest og óneitanlega náði sjó-
mennskan og starfsemi kringum
hana sterkum tökum á okkur. Það
má segja að snemma hafi Sigurðar
valið sér ævistarf, því lengst af æv-
inni starfaði hann við sjómennsku
eða störf sem tengdust þessari at-
vinnugrein. Nú síðustu árin rak
hann Gúmmíbátaþjónustuna sf. á
ísafirði og vann þar að eftirliti með
þessu þýðingarmikla öryggistæki
sjómanna.
Sigurður var kominn af bændum
og útvegsmönnum í báðar ættir.
Foreldrar hans voru bæði Djúp-
menn að ætt og uppruna. Sigríður
Þórarinsdóttir, móðir hans, frá Ög-
umesi við Ögui-vík og Finnbogi Pét-
ursson, faðir hans, frá Hjöllum í
Skötufirði. Þegar Sigurður hafði
náð þeim aldri að vera liðtækur
snúningspiltur við sveitastörf, fór
hann til afa síns og ömmu að Hjöll-
um þar sem hann dvaldi síðan í
mörg sumur. Ég minnist þess enn-
þá hvað mér fannst það mikil for-
réttindi að eiga afa og ömmu í sveit
og geta dvalið hjá þeim hvert sum-
ar. Á þessum árum fóru börn í sveit,
sem þess áttu kost. Það var talin
góð leið til aukins þroska og mann-
dóms.
Þótt leiðir okkar Sigurðar skildu,
þegar ég hleypti heimdraganum og
fór í skóla úti á landi og var upp frá
því meira og minna að heiman stór-
an hluta ársins, hélst alltaf sami vin-
skapurinn á milli okkar. Við fylgd-