Morgunblaðið - 19.12.1998, Blaðsíða 59

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 19. DESEMBER 1998 59
umst hvor með öðrum úr fjarlægð
og sambandi okkar héldum við alla
tíð þótt á stundum liði langur tími á
milli vegna búsetu á sitthvorum
staðnum.
Húsmæðraskólinn Ósk á ísaflrði
var löngum sá staður vestra sem
dró að sér úrval föngulegra kvenna
á giftingaraldri af öllu landinu. Pau
hafa e.t.v. aldrei verið metin, áhrifln
sem þessi skóli hefur haft á mannlíf-
ið á Isaflrði og byggðaþróunina þar.
Þær eru ekki fáar námsmeyjarnar
sem eftir sátu, þegar skóla lauk og
settust þar að til frambúðar. Margh-
ungir Isfirðingar kynntust þar
konuefnum sínum og þar kynntist
Sigurður eiginkonu sinni, Signýju
Rósantsdóttur frá Akm-eyri. Hún
sat eftir þegar skólanum lauk að
vori og gengu þau í hjónaband. Þau
eignuðust þrjú mannvænleg börn
sem öll eru uppkomin.
Sigurður var mikill mannkosta-
maður. Hann bar sterkt svipmót
foreldra sinna, hafði létta lund, var
lífsglaður og maður sem gott var að
hafa í kringum sig. Hjálpsemi,
vinnusemi og jákvætt hugarfar
fannst mér einkenna þennan æsku-
félag minn öðru fremur. Mér fannst
að í honum blunduðu ýmsar gamlar
dyggðir og er mér ekki örgrannt
um að vera hans á Hjöllum í æsku
hafi haft sterkari áhrif á hann en
margt annað. Hann var farsæll í
einkalífi og starfi og þau Signý voru
einstaklega samhent hjón. Utan
sinna daglegu starfa sýslaði Sigurð-
ur við ýmsa „tómstundaiðju" svo
sem grásleppuveiðar og nú síðast
var hann ásamt félaga sínum að
smíða sér harðfískhjall svo hann
hefði eitthvað nytsamt að gera að
loknum venjulegum vinnudegi. Nú,
þegar komið er að kveðjustund,
færi ég vini mínum þakkir íyrir
samverustundir okkar á Iífsleiðinni
og ævilanga vináttu. Það er erfitt að
sætta sig við að engan Sigurð verði
að finna næst þegar ég kem til Isa-
fjarðar.
Við Steinunn færum Signýju og
bömunum, tengdadóttur, afabami
og systrum hans okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Guð blessi Sigurð
Finnbogason.
Halldór.
Fyrstu kynni mín af fjölskyldunni
í Sunnuholtinu voru vorið 1991 þeg-
ar þau tóku að sér að vera stuðn-
ingsfjölskylda fyrir fatlaðan son
minn, Jóhann. Þá hófust kynni af
einstaklega samhentri fjölskyldu,
kynni sem ég vildi ekki hafa misst
af. Það komu allir að því að vera
með drenginn; Siggi, Signý, börnin,
tengdadóttirin og barnabamið og
það er erfitt að minnast Sigga án
þess að hafa þau öll með. Þó svo ég
viti ekki allt sem Jóhann og Siggi
gerðu saman á þessum helgum þá
veit ég þó að alltaf kemur Jóhann
sæll og glaður úr vistinni. Þeir fóra
að veiða, farið var í heimsóknir og
bíltúra og þá var fjör að fá að
hringja úr bílasímanum hjá Sigga
og mikið spjallað og hlegið. Þeir
sem þekkja Jóhann og einstakt dá-
læti hans á kóki geta ímyndað sér
upplitið á honum þegar Siggi mætti
með tveggja lítra kókkippu á af-
mælisdaginn hans, það var sko lang
flottasta afmælisgjöfin og oft segir
hann: Mamma, manstu þegar Siggi
gaf mér kókkippuna í afmælisgjöf?
Siggi og Signý hafa frá upphafi ver-
ið meira en stuðningsfjölskylda fyr-
ir Jóhann, þau hafa verið stuðning-
fjölskylda við alla fjölskylduna okk-
ar, alltaf boðin og búin ef eitthvað
kom upp á og vil ég minnast sér-
staklega á þann stuðning sem þau
veittu okkur í veikindum Jóhanns
fyrir tæpum tveimur árum. Ef þau
vissu að eitthvað bjátaði á hjá okkur
var alltaf hringt og spurt hvort þau
gætu gert eitthvað og oft hefur Jó-
hann verið tekinn aukalega og alltaf
var hliðrað til við slíkar aðstæður.
Nú er Siggi dáinn og erfitt að svara
öllum þeim spurningum sem koma í
huga Jóhanns, ekki síst vegna þess
að það er svo margt sem maður
skilur ekki sjálfur.
Eg bið Guð að geyma ykkur öll;
Signý, Sigrúnu, Ólaf, Sigþór, Gísla
og Hafránu Huld og gefa ykkur
styrk til að takast á við sorgina og
ég vil þakka fyrir að hafa fengið að
kynnast einstökum manni og ein-
stakri fjölskyldu.
Erna Stefánsdóttir og
fjölskylda, Hnífsdal.
Siggi Boga látinn. Við þessa frétt
varð ég harmi sleginn og hafði ekki
vitað betur en hann væri við bestu
heilsu en þetta minnir okkur enn
einu sinni á hversu stutt er á milli
lífs og dauða. Sigurð hafði ég þekkt
lengi og starfað með við beitningu á
Guðnýju f S og einnig gerðum við út
Einar ÍS sem við áttum saman í um
10 ár. Sigurður var einstakt ljúf-
menni og heilsteyptur maður. Þann
tíma sem við störfuðum saman féll
aldrei blettur á samstarf okkar og
aldrei illt orð á milli heldur. Langar
mig því til að minnast þessa ein-
staka manns og þakka honum fyrir
góða vináttu og samstarf. Harmur
er mikill hjá Signýju konu hans og
börnum þeirra og viljum við Inger
votta þeim okkar dýpstu samúð og
biðjum góðan guð að gefa þeim
styrk.
Guð blessi minningu Sigurðar
Finnbogasonar.
Ágúst Ingi Ágústsson.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnadar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem.)
Síðastliðinn laugardagsmorgun
hringir vinur minn, hann Siggi
Sveins, og færir mér þá harmafregn
að vinur okkar, Siggi Boga, hafi lát-
ist þá um nóttina. Mig langar til að
minnast Sigga með nokkrum orð-
um.
Vinskapur okkar hófst fyrir rúm-
um 24 árum þegar ég þyrjaði sem
skipstjóri á Guðnýju ÍS, þar var
Siggi landformaður við beitningu.
Var hann búinn að vera það lengi og
hélt áfram hjá mér, alveg þangað til
Guðný ÍS var seld til Bolungarvíkur
eða í nærri 16 ár. Strax myndaðist
vinátta og mikill samgangur milli
fjölskyldna okkar og erum við þakk-
lát fyrir það. Á þeim árum áttum við
heima á Isafirði, en eftir að við flutt-
um til Bolungarvíkur minnkaði
samgangurinn. En núna eina nótt í
október var hann næturgestur hjá
okkur ásamt konu sinni Signýju. Er
það nú ein minningin um Sigga
ásamt öllum hinum góðu minning-
unum heima hjó okkur og heima hjá
honum, svo og úr öllum menningar-
reisum sem við kölluðum svo, þegar
skipshafnir línubátanna fóru í
vorferðir sínar bæði innanlands og
utan. Einnig þegar við fórum til
Spánar með konurnar og eldri
börnin, oft var glatt á hjalla í þess-
um ferðum og átti Siggi drjúgan
þátt í allri þeim glaðværð og
kátínu, það var mikil ánægja og
gleði að vera með Sigga. Siggi gerði
út á grásleppu á sumrin, og man ég
hvað hann var hjálplegur við pabba
þegar hann byrjaði á sama veiði-
skap á Uppsalaeyri við Seyðisfjörð.
Enda myndaðist vinátta þeirra á
milli og Sigga þakkað það, því allt
vildi hann fyrir alla gera. Síðustu
árin starfaði Siggi hjá Gúmmíbáta-
þjónustunni, kom ég við hjá honum
annað slagið og var alltaf jafngam-
an að hitta Sigga.
Elsku Signý, Óli, Sigrán, Sigþór,
Gísla og Hafrún litla, við Ester biðj-
um algóðan Guð að styðja ykkur og
styrkja í sorginni. En eitt er víst að
allar góðu minningarnar eiga eftir
að ylja ykkur um ókomin ár.
Blessuð sé minning ljúflings-
mannsins Sigurðar Finnbogasonar.
Hvíl í friði.
Jón Pétursson.
Jólin eru að ganga í garð og Ijósin
sem þeim tilheyi'a lýsa upp skamm-
degið en lífsljósið hans Sigga Finn-
boga er slokknað. Skuggar saknað-
ar og trega setjast að í hjörtum ást-
vina hans og jólalögin, sem hafa
sína sérstöku stemmningu, fylla nú
hugann söknuði.
Það var í janúar 1996 á Kanarí
sem við kynntumst. Þama vorum
við samankomin fem hjón og það
átti fyrir okkur að liggja að hittast í
þessari ferð og þarna lögðum við
gi-unninn að þessum sterku vináttu-
böndum sem milli okkar era.
Reyndar gat Siggi ekki leynt því
hvað hann var ánægður með að einn
úr þessum hóp var , jú Isfirðingur"
sem honum fannst nú styrkja hóp-
inn mikið.
Á Kanan' áttum við yndislega
daga með Sigga og Signýju. Við
vorum svo lánsöm að njóta þess að
gleðjast með þeim hjónum á fimm-
tugsafmæli Sigga. Það var sannar-
lega gaman fyrir okkur að sjá Sigga
með sitt hlýja bros og gleðiglampa í
augum þegar hann las fyrir okkur
kveðjurnar sem hann fékk sendar
frá fjölskyldu og vinum. Kveðjan frá
Magna gladdi hann, en vænst þótti
honum um kveðjurnar sem hann
fékk frá systrum sínum „frá Læk“,
því þegar hann las þær fyrir okkur
læddust gleðitár niður vanga.
Þarna kynntumst við alveg sér-
stökum hjónum, hjá Signýju og
Sigga var sambandið byggt á
trausti og virðingu. Hlýjunnar og
gleðinnar sem streymdi á milli
þeirra fengum við öll að njóta. Og
ógleymanleg var ferðin okkar vest-
ur í aldarafmæli þeirrar Signýjar og
Sigga.
Við biðjum að þér ljóssins englar lýsi
og leiði þig hin kærleiksríka hönd
í nýjum heimi æ þér vörður vísi
sem vitar inn í himnesk sólarlönd.
Pér sendum bænk upp í hærri heima
og hjartans þakkir öU við færum þér
við sálu þína biðjum Guð að geyma
þín göfga minning okkur heilög er.
(GEW)
Það er komið að leiðarlokum, við
kveðjum kæran vin og þökkum hon-
um fyrir allt og allt.
Elsku Signý, við vottum þér, fjöl-
skyldu þinni og öðram ástvinum
okkai- dýpstu samúð.
Guð gefi ykkur styrk til að takast
á við þessa miklu sorg.
Drottinn gefi dánum ró, hinum
líkn sem lifa.
Dagrán, Þorbjörn, Sigrún,
Hafsteinn, Erla og
Sigurbjörn (Bjössi).
Sumai’bústaður utanvert við
Hjalla í Skötufirði var reistur í sum-
ar. Ég hef oft hugsað um þennan
draum hans Sigga að eignast hús í
þessu hrjóstraga snarbratta landi.
En skilningurinn er að koma. Stað-
urinn var hluti af lífi hans, hluti af
tryggðinni við sveit afa síns og föð-
ur, þar sem hann dvaldi á sumrum í
uppvexti sínum hjá afa ömmu og
Steingrími. Tryggðin og nálgunin
við umhverfið, arfðleifðina og dag-
legt líf ættmenna sinna bjó með
honum og var hluti af skapgerð
hans og lífsskoðun.
Þó var hann í eðli sínu sjómaður.
Hann unni hafinu líkt og fósturjörð-
inni. Þaðan kom lífsbjörgin og það-
an kom herðing huga og handai’ í
baráttu við breytileika bára og
brotsjóa. Hann var harðorður í garð
þeirra sem vísvitandi menguðu haf-
ið og fyrirleit þá sem notuðu það
sem ruslakistu. Þekking hans á
sjónum af margra ára starfi með
flestar gerðir veiðarfæra og óvenju-
leg samviskusemi gerði hann að frá-
bærum skoðunarmanni gúmmí-
björgunarbáta, en við þá vann hann
síðustu tíu árin. Nákvæmni í starfi
leyfði aldrei nein frávik frá ströng-
ust öryggiskröfum og það kom
alltaf við hann þegar sjómenn létu
lágmarkski-öfur duga vegna nokk-
urra króna.
Það var gott að þekkja Sigga
Finnboga og eiga hann að. Ég man
fyrst eftir honum sem síhlæjandi
stráki í húsinu þar sem Ina konan
mín bjó þegar ég kynntist henni, en
í húsinu vora búandi þrjú systkini
mæður Sigga og ínu og bróðir
þeirra.
Þegar hann og Signý hófu búskap
bjuggum við um tíma í sama húsinu
í Brunngötunni og byggðum svo
sama árið í Sunnuholtinu, þar sem
við höfum búið síðan. í okkar bú-
skap hefur því lengst af verið stutt á
milli okkar og meiri samgangur en
við aðrar fjölskyldur. Við höfum líka
starfað saman í Lionsklúbbi Isa-
fjarðar þar sem hann var mjög virk-
ur.
Siggi var alltaf hrókur alls fagn-
aðar á mannamótum og mikill sögu-
maður. Hann gat náð röddum
flestra samtíðarmanna sinna og gat
gert góðlátlegt grín að mönuum án
þess að meiða. Nokkur undanfarin
haust höfum við farið ásamt fernum
öðram hjónum til helgardvalar í
gamla íbúðarhúsinu í Ögri. Þessar
ferðir vora stórkostlegar og átti
Siggi ekki hvað minnstan þátt í því.
Þarna þekkti hann svo til hven stein
og hverja þúfu. Móðurafi hans var
útvegsbóndi í Ögurnesinu, Stein-
grímur frændi hans bjó á Garðs-
stöðum í nokkurra metra fjarlægð
þessi ár og þarna hafði hann komið í
æsku siglandi með heimilisfólkinu á
Hjöllum á báti afa síns til messu eða
skemmtanahalds. Við fórum með
honum um Ögurnesið, Ögurhólm-
ana og fram að Ögurvatni, auk þess
að renna fyrir fisk í ánni þar sem
einn okkar fékk Maríulaxinn í hvln-
um undir eldhúsglugganum.
Við eram harmi slegin að missa
þennan góða vin félaga og frænda
svo skyndilega og langt um aldur
fram, en minningin lifir um góðan
dreng og andi hans og góðhugur í
mannvænlegum afkomendum hans.
Úlfar Ágústsson.
Þegar þú ert sorgmæddur,
skoðaðu þá aftur huga þinn,
og þú grætur vegna þess
sem var gleði þín.
(Kahil Gibran.)
Nú þegar allir era sem óðast að
undirbúa komu ljóssins og friðarins
brá yfir fjölskyldu æskuvinkonu
minnar dimmuin skugga. Faðir
hennar, hann Siggi, lést skyndilega
að morgni 12. desember sl.
Minningarnar hrannast upp er ég
hugsa um Sigga. Hann var einstak-
ur maður. Frá 4ra ára aldri hefur
heimili þeirra Sigga og Signýjar
verið eins og mitt annað heimili því
að við Sigrún, dóttir hans, höfum
verið vinkonur frá þeim tíma.
I huga mínum er samband mitt
við fjölskylduna einstakt, hvort sem
farið var í bátsferð, inn í Svansvík, í
bíltúr, í dagsferð inn í skóg og á
skíði alltaf fengum við Stella að
koma með því það fannst þeim alveg
sjálfsagur hlutur. Mér er mjög
minnisstætt hve glaður hann var á
fimmtugsafmæli þeirra hjóna er ég,
Stella og Sigrún vorum að skemmta
þvi við höfðum samið texta um þau
hjónin og hló hann þá dátt, en Siggi
hafði mjög smitandi hlátur.
Siggi var alltaf jákvæður, glað-
lyndur og mjög barngóður. Eftir að
ég eignaðist min böm hændust þau
mjög að honum og vildu helst ekki
fara heim þegar ég var í heimsókn
hjá Sigránu, Sigga og Signýju.
Það var tveim dögum fyrir andlát
hans er ég talaði við hann í síma, en
Sigrán var að passa fyrir mig og
hafði verið boðin í mat inn í Sunnu-
holt. Þá heyrði ég á honum er hann«.
sagði mér sögu af yngsta syni mín-
um hvað hann var glaður að hafa þá
í mat.
Ég kveð Sigga með þakklæti í
huga fyrir að hafa fengið að kynnast
svona góðum manni. Elsku Signý,
Sigrún, Óli, Sigþór, Gísla og Hafrún
Huld, missir ykkar er mikill. Guð
gefi ykkur styrk til að takast á við
þessa miklu sorg. Guð blessi minn-
ingu Sigurðar Finnbogasonar.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrrir liðna tíð. -
Margs er að minnast,
mai-gs er að sakna.
Guð þerri tregatái-in stríð.
(V. Briem.)
Kveðja
Málfríður Hjaltadóttir.
Kæri frændi. Kynni okkar á veg-
ferð þessa lífs hafa því miður verið
lítil en þau voru ánægjuleg. Þú
munt alltaf í minningunni í mínum
huga vera lífsglaður maður sem
ávallt sást bjartari hlutann á hinu
daglega amstri. Kynni okkar hafa í
raun aðallega verið með tvennum
hætti. Ég átti þess kost ungur að
aldri að búa hjá foreldrum þínum á
Isafirði þar sem þú varst þá ung-
lingur á heimilinu. Ég var þá að
fara frá foreldram mínum í fyrsta
sinn og þá naut ég hlýju þinnar í
hvívetna. Þú varst alltaf tilbúinn
eins og reyndar faðir þinn einnig að
hafa ofan af fyrir borgarbarninu
sem vissi lítið um lífið í sjávarpláss-
um á landsbyggðinni. Svo var það
fyrir um sex árum að þú og þín
elskulega kona tókum þátt í og und-
irbjuggum ættarmót sem haldið var
í Reykjanesi við ísafjarðardjúp þar
sem ætt okkar kom saman og átti
yndislegar samverastundir. Því
miður er það svo að í nútímanum
hefur frændræknin sem kynslóðir
okkar á undan bjuggu við orðið að
víkja fyrir öllu því mikla framboði á
sviði upplýsinga og samskipta.
Stundum spyr maður sjálfan sig að
því hvort maður hafi yfirhöfuð tíma
til að lifa. Á stundum sem þessum,
Sigurður, skjóta svona spurningar
upp kollinum. Lífið er ekki eins
sjálfsagt og maður heldur. Morgun-
dagurinn er ekki eins sjálfsagður og
maður heldur og þannig mætti
halda áfram. Ég hefði kosið, Sigurð-
ur, að eiga með þér fleiri stundir.
Og hver veit nema að sú stund komi
á öðram vettvangi. Ég óska þér,
Sigurður, velfarnaðar á þeirri veg-
ferð í austrinu sem þú nú hefur haf-
ið. Signý, ég votta þér og fjölskyldu
þinni samúð mína á þessari stundu.
Sigurþór Charles
Guðmundsson.
+
Eiginmaöur minn og faðir okkar,
FRIÐRIK FRIÐBJÖRNSSON,
Gautsstöðum, Svalbarðsströnd,
sem andaðist á heimili sínu fimmtudaginn 17. desember, verður jarð-
sunginn frá Svalbarðskirkju, þriðjudaginn 22. desember, kl. 13.30.
Margrét Pétursdóttir
og synir.
Við þökkum af alhug öllum þeim, er auðsýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginmanns, föður okkar, tengdaföður og afa,
JÓNASAR GÍSLASONAR
vígslubiskups,
Lækjasmára 2,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki hjúkrun-
arheimiiisins Skógarbæjar.
Guð blessi ykkur öll og gefi gleðiríka jólahátíð.
Arnfriður Inga Arnmundsdóttir,
Gísli Jónasson, Árný Albertsdóttir,
Arnmundur Kr. Jónasson, Aðalheiður Sighvatsdóttir
og barnabörn.