Morgunblaðið - 20.02.1999, Side 53

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 20. FEBRÚAR 1999 53Si
GRÉTAR ÓLAFUR
SIG URÐSSON
+ Grétar Ólafiir
Sigiirðsson
fæddist í Reykjavík
28. desember 1932.
Hann lést á Sjúki-a-
húsi Reykjavíkur 15.
febniar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Sigurður Magnús-
son, f. 3.12. 1906, d.
1994, netagerðar-
maður í Sandgerði,
og kona hans Berta
Soffía Steinþórsdótt-
ir, verkakona í
Sandgerði, f. 7.5.
1913. Grétar á eina
systur, Ragnlieiði Steinu Sigurð-
ardóttur, f. 27.7. 1948 í Sand-
gerði, gift Sævari Péturssyni, f.
6.6.1948, og á hún tvo syni. Grét-
ar var kvæntur Sigurveigu Sig-
urjónsdóttur, f. 3.1. 1934 á
Fáskrúðsfirði. Þau eiga sex börn.
Þau eru þessi í aldursröð: 1)
Sigríður Berta, f.
4.9. 1953, gift Matt-
híasi Guðmundssyni.
Eiga þau fímm börn
og tvö barnaböm. 2)
Gissur Þór, f. 24.9.
1956, giftur Salóme
Guðmundsdóttur,
eiga þau fjögur
böm. 3) Ester, f.
4.10. 1957, gift Hirti
Jóhannssyni, eiga
þau þijú börn. 4)
Sigurbjöm, f. 2.11.
1960, fráskilinn, á
hann sex böm. 5)
Jóhann Ingi, f. 5.7.
1962, giftur Margréti Ingiþórs-
dóttur, eiga þau Ijögur böm. 6)
Elvar, f. 12.11. 1967, í sambúð
með Sigrúnu Guðjónsdóttur,
eiga þau þrjú böm.
Utför Grétars fer fram frá
Safnaðarheimilinu í Sandgerði
og hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku pabbi, þá er komið að
kveðjustundinni sem við vissum að
væri í nánd en það var svo auðvelt að
ýta henni frá sér þar sem þú varst
alltaf svo léttur og kátur þó þú þyrft-
ir að bera þann þunga sjúkdóm sem
krabbamein er. Það er alveg aðdáun-
arvert hvað þú náðir þér alltaf upp
eftir erfið tímabil. Mig langar að
skrifa nokkrar línur og læt hugann
reika á Túngötuna, þar sem ég ásamt
systkinum mínum fimm ólst upp við
mikla ást og umhyggju ykkai’
mömmu. Það þurfti duglegan mann
til að vinna fyrir sex börnum og það
gerðir þú því ekki skorti okkur neitt.
Alltaf söknuðum við þín þegar þú
fórst á sfld norður í nokki-a mánuði í
einu. Lengi varst þú á sjó, og um
tíma áttir þú bát ásamt svila þínum
og fékk ég að fara nokkrum sinnum
með ykkur á færi og fékk þar minn
fyrsta fisk sem var Maríufiskurinn
og lést þú mig fara með hann til
Hansa í Miðhúsum til að gefa honum
því þú gafst honum þinn fyrsta fisk
og var það montin níu ára stelpa sem
labbaði með fiskinn upp bryggjuna.
Eg verð líka að minnast á hvað þú
varst góður við afa og ömmu alla ævi,
og sérstaklega í þau átján ár sem afi
átti við veikindi að stríða. Ekki liðu
nema tvö ár frá láti afa þar til þú
veiktist sjálfur og finnst mér það
óréttlátt að þú skyldir ekki ná meiri
tíma fyrir ykkur mömmu. Eg vildi að
við hefðum getað farið fleiri ferðir
eins og þegar við fórum í heimsókn
til Rakelar á Húsavík, mikið var
hlegið og ski-afað í þeirri ferð. Skrítin
tilviljun var það að þú og vinur þinn
Siggi Bjarna skylduð greinast með
þennan sjúkdóm á sama tíma og varð
það til að þið gáfuð hvor öðrum styrk
og góðar stundir í göngutúrum og
ykkar vikulegu ferðum til Grindavík-
ur. Það var alltaf mikið hlegið og
galsast yfir kaffibolla hjá mér og
Sigrúnu, eitt og hálft ár er síðan
Siggi kvaddi þennan heim en áfram
hélst þú þínum vikulegu ferðum til
mín og á ég eftir að sakna þeirra
stunda sem við áttum saman á und-
anförnum árum og á eftir að verða
mikið tómarúm hjá mér. Ekki verður
söknuðurinn minni hjá eiginmanni
mínum og bömunum sem alltaf litu
upp til ömmu sinnar og afa. Það er
svo margs að minnast, þetta er bara
smá brot, en allt geymi ég í minning-
unni. Góði Guð, nú veit ég að þjáning-
um pabba er lokið þar sem hann hvíl-
ir í faðmi þínum og bið ég þig um að
styrkja mömmu, ömmu og okkur öll í
fjölskyldunni í sorg okkar.
Drottinn vakir, drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Blíðleg eins og besta móðir
ber hann þig í faðmi sér.
Allir þótt þér aðrir bregðist
aldrei hann í burtu fer,
Drottinn elskar, drottinn vakir
dagaognæturyfirþér.
(S. Kr. Pétursson.)
Sigríður Berta Grétarsdóttir.
Elsku pabbi minn.
Það er sárt að setjast niður og
kveðja þig, elsku pabbi minn, en ég
veit að nú líður þér betur. Þú héfur
barist eins og hetja í rúm þrjú ár við
krabbameinið, sem sigraði að lokum.
Aldrei heyrðum við þig kvarta, held-
ur huggaðir þú okkur og hughreyst-
ir þegar við vorum að bugast. Alltaf
varst þú boðinn og búinn að hjálpa
okkur systkinunum ef eitthvað
vantaði.
Þegar við Hjörtur byggðum okk-
ar fyrsta hús á Vallargötunni, varst
þú fyrstur til að hjálpa okkur að
mála svo við gætum flutt inn fyrir
jól, þó þú hafir staðið í beitningu all-
an daginn, því Hjörtur var á sjó og
ég ófrísk að okkar fyrsta barni.
Mikið varstu hreykinn þegar þú
fékkst fyrsta nafna þinn Grétar
Olaf, sem var augasteinninn þinn, og
fylgdist þú vel með honum og hvatt-
ir áfram í fótboltanum og varst
hreykinn af honum og saknar hann
nú afa síns sárt eins og öll þín
barnabörn, sem hændust að þér.
Elsku pabbi, ég kveð þig og þakka
þér fyrir allt sem við gerðum og átt-
um saman.
Elsku mamma og amma, þið hafið
misst yndislegan eiginmann og son
en minningin um hann mun lifa
áfram í hjörtum okkar.
Legg ég nú bæði líf og önd,
Ijúfi Jesú í þína hönd.
Síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(H. Pétursson.)
Þín dóttir.
Ester.
Elsku pabbi minn, mér finnst það
skrítið þegar ég hugsa til þess að ég
myndi einhvern tíma eiga eftir að
vona að þú myndir deyja. En þessi
hugsun kom oft upp þegar þú
barðist svo hetjulega við veikindin
þín síðustu tvo sólarhringana. Ég
var farinn að vona að þú myndir
deyja svo að þessum kvölum myndi
ljúka og þú fengir hvíld. Já, þær
voru erfiðar stundirnar á spítalan-
um því kvalirnar voru miklar en þú
varst ekki auðunninn enda þvílíkt
hraustmenni. Mér fannst alveg
magnað hversu létt þú tókst á veik-
indunum og hvernig þú snerir öllu
upp í grín þegar þú sást að við vor-
um döpur, já, þú varst ótrúlegur.
Þær voru margar gleðistundirnar
sem við áttum saman og ég á eftir að
sakna þín mikið pabbi því við vorum
ekki bara feðgar, við vorum svo
miklir vinir.
Ég kveð þig með söknuði pabbi
minn og þú verður vel geymdur í
hjarta mínu.
Ég votta ömmu minni og systkin-
um mínum, Ragnheiði systur þinni
og hennar fjölskyldu og sérstaklega
mömmu minni mína dýpstu samúð.
Guð geymi ykkur öll.
Elvar Grétarsson.
Elsku besti afi minn, nú ertu far-
inn frá okkur eftir erfiða baráttu, en
það er erfitt að horfast í augu við
það að þú sért farinn, afi minn. Ég á
margar góðar minningar um þig,
eins og t.d. þegar ég var lítil fannst
mér og strákunum bræðrum mínum
gaman að koma í heimsókn og skoða
og reyna að telja alla demantana hjá
þér og ömmu, alla demantana sem
voru inni í stofu, það fannst mér
alltaf svo gaman. Ég kom líka oft að
skoða pennasafnið þitt, þú áttir svo
mikið af flottum pennum. Ég
skoðaði þá og reyndi að telja þá, en
þeir voru svo margir að ég nennti
ekki að telja þá alla og það var líka
gaman að koma og gefa þér nýja
penna, þá varstu mjög glaður.
Ef það var einhver fótboltaleikur,
bara einhver, þá sá maður alltaf þig
afi minn, því þar varstu alltaf, en
það fór að minnka eftir að þú veikt-
ist, en þú lést svo lítið á því bera að
þú værir veikur því þú varst svo
rosalega sterkur, afi minn. Stundum
þurftir þú að fara á sjúkrahús og ég
og Hjördís frænka fórum einu sinni
með ömmu til þín og það fannst okk-
ur mjög gaman að koma til að heilsa
upp á afa sinn.
Þegar þú varst heima lást þú mest
rúmfastur því þú hafðir voðalega lít-
inn mátt en stundum komstu fram.
Það var alltaf jafn gaman að koma
og heimsækja þig því þú varst alltaf
svo glaður. Ég og Hjördís komum
stundum við á kvöldin til að skreppa
á klósettið og stöldruðum alltaf
aðeins við til að heilsa upp á afa og
ömmu og alltaf fengum við eitthvert
nammi, ég gat aldrei farið út fyrr en
ég var búin að kyssa ykkur bæði
bless.
Nú ætla ég að kveðja þig, elsku
afi minn, með nokkrum orðum.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(V. Briem.)
Þín sonardóttir.
Elín Björg.
Elsku afi.
Það er erfitt að setjast hér niður
og ætla að skrifa nokkur orð um
hann Grétar afa minn en með þess-
um fáu orðum ætla ég að minnast
hans.
Nú eru veikindi þín liðin og þú far-
inn frá okkur, farinn í betri heim þar
sem þín heíúr beðið stærra hlutverk.
Þótt þú hafir verið mikwþ veikur
varstu alltaf svo sterkur. Ég man
þegar mamma og pabbi fóru til
útlanda og ég átti að vera í pössun hjá
þér og ömmu og ég vildi sofa í afabóli
og þá svafst þú alltaf í sófanum í litla
herberginu, og alltaf þegar hjólið mitt
bilaði og hjá systldnum mínum þá
lagaðir þú það, þú varst alltaf tilbúinn
til þess elsku afi minn. Það eru miklu
flem minningar sem koma upp í huga
mér á þessari stundu, en afi, þótt þú
sért dáinn muntu alltaf vera með okk-
ur, ég veit líka að Bangsi minn hefur
tekið á móti þér með bandið sitt og
núna líður þér vel, uppi hjá Guði,
elsku afi minn.
Kom, huggari, mig hugga þú,
kom, hönd og bind um sárin,
kom, dögg og svala sálu nú,
kom, sól og þerra tárin,
kom, hjartans heilsu lind,
kom, heilög fyrirmynd,
kom, ljós og lýstu mér,
kom, líf er ævin þver,
kom, eilífð, bak við árin.
(V. Briem.)
Elsku amma, langamma, mamma,
Berta, Þór, Sibbi, Elvar, Jóhann og
Ragnheiður. Megi góður Guð
styrkja ykkur í þessari sáru sorg.
Blessuð sé minning þín, elsku afi
minn.
Þín dótturdóttir.
Hjördís Ýr.
Elsku afi.
Það er eifitt að horfast 1 augu við
þá staðreynd að þú sért farinn frá
okkur. En þær eru margar hlýjar og
góðar minningar sem ég á um þig,
elsku afi minn.
Eins og þegar ég var lítil og vildi
fara að varalita mig þá bauðst þú til
að hjálpa mér og varalitaðir mig
langt út á kinnar þannig að ég var
eins og trúður en mér fannst ég
samt voða fín.
Alltaf var ég hjá ykkur ömmu á
kvöldin enda varst þú alltaf í upp-
áhaldi hjá mér, og ert enn enda var
ég líka svo mikil afastelpa, afastelp-
an þín afi minn. Amma poppaði
alltaf og sat ég hjá ykkur á gólfinu
að borða popp og horfa á sjónvarpið
og alltaf vildir þú bara „eina lúku af
poppi“ og þegar amma fór í bingó
vildi ég aldrei að þú yrðir einn
heima og kom til þín og horfði með
þér á sjónvarpið og svo spjölluðum
við um daginn og veginn.
Alltaf gat ég treyst á þig þegar
hjólið mitt bilaði, þá var bara farið
til afa og hann reddaði málinu.
Síðan kom sá dagur að þú greind-
ist með krabbamein. Frá og með
þeim degi varst þú alltaf svo hraust-
ur og duglegur og leist svo vel út all-
an tímann alveg fram á síðustu
stundu. Ég er mjög stolt af þér,
elsku afi minn.
Ég man þegar ég kom til þín og
ömmu um daginn og við vorum að
spjalla saman, þá sagðir þú við mig
að þú værir svo ánægður yfir því að
ég væri flutt aftur heim til mömmu
og pabba og einnig þegar við fórum
að tala um dansinn og ég sagði að ég
væri að spá í að byrja aftur, þá
brostir þú og sagðir að það litist þér
vel á.
En elsku afi, þá er loksins þessum
erfiðu veikindum lokið og þú búinn
að fá hvíldina eftir mikil veikindi og
miklar kvalir og ég veit að nú líður
þér vel og pabbi þinn og Bangsi
minn taka á móti þér og verða með
þér.
Nú kveð ég þig, elsku afi minn,
með miklum söknuði. Ég á eftir að
sakna þín mikið.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ,virztmigaðþértaka,
mér yfir láttu vaka,
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Blessuð sé minning þín.
Elsku amma, langamma, mamma,
Berta, Þór, Sigurbjörn, Jóhann, El-
var og Ragnheiður, megi Guð gefa
ykkur styrk í þessari miklu sorg.
Þín afastelpa, alltaf.
Hildur Rós.
Elsku afi okkar.
Nú ert þú farinn til Guðs, afi, og
núna ertu ekki veikur lengur. Okkur
þykir svo vænt um þig, afi.
Drottinn er minn hirðir,
migmunekkertbresta.
A grænum grundum lætur hann
mig hvflast, leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
(23. Davíðs sálmur.)
Asdís, Guðjón Óskar
og Andri Már Elvarsbörn.
Elsku bróðir, nú ert þú farinn frá
okkur og kominn til Guðs, eftir
langvarandi veikindi. Mig langar að
kveðja þig með söknuði, með þessu
ljóði.
Elsku mamma, Veiga og fjöl-
skylda, ég votta ykkur samúð mína.
Nú finn ég angan löngu bleikra blóma,
borgimar hrundu sé við himin ljóma,
og heyri aftur fagra foma hljóma,
finn um mig yl úr brjósti þínu streyma.
Eg man þig og mun þér aldrei gleyma,
minning þín opnar gamla töfraheima.
Blessað sé nafn þitt bæði á himni
ogjörðu.
Brosin þín mig að betri manni gjörðu.
Brjóst þitt mér ennþá hvíld og
gleði veldur.
Þú varst mitt blóm, mín borg, mín
harpa og eldur.
(Davíð Stef.)
Ragnheiður Sigurðardóttir.
Nú er Grétar, vinur minn og mág-
ur, búinn að kveðja þennan heim eft-
ir langvarandi veikindi, sem að lok-
um náðu yfirhöndinni. Ég kynntist
Grétari fyrir nokkrum árum í jóla-
boði, sem hann hélt fyidr fjölskyld-
una. Var þar oft glatt á hjalla og
veittu Grétar og Veiga vel bæði
börnum og fullorðnum.
Grétar var sjómaður á sínum
yngri árum, en síðustu árin sem
hann vann var hann við beitningar
fyrir báta. Það var oft erfitt hjá
Grétari vegna þess að jafnframt
því að vinna sína vinnu helgaði
hann sig því að annast og aðstoðá^'
föður sinn, sem var búinn að vera
lamaður í mörg ár. Þeir voru
tengdir órjúfanlegum böndum.
Mjög stuttur tími leið frá því faðir
hans lést og þar til Grétar greind-
ist með ólæknandi sjúkdóm, sem
hann barðist hetjulega á móti þar
til hann varð að láta undan. Grétar
átti marga og góða vini sem
heimsóttu hann bæði á Sjúkrahús
Reykjavíkur og einnig er hann var
heima.
Grétar átti samheldna fjölskyldu
sem hlúði að honum, og má þar sér-
staklega nefna eiginkonu hans, sem
síðustu árin hjúkraði honum og
annaðist hann af stakri prýði.
Einnig má þar nefna Bertu döttur
þeirra hjóna sem var þeim oft stoð
og stytta í veikindum Grétars. Ég
vil sérstaklega þakka Eiríki lækni,
sem annaðist Grétar í veikindum
hans, fyrir alveg frábæra aðstoð,
sem hann veitti Grétari alveg til
hinstu stundar. Einnig vil ég þakka
starfsfólki á Sjúkrahúsi Reykjavíkur
mjög góða hjúkrun. Móðir Grétars,
Berta Steinþórsdóttir, dvelur nú á
Sjúkrahúsi Suðurnesja.
Grétar minn, ég þakka þér fyrir
allar góðu stundirnar sem ég og
Ragnheiður áttum með þér og þinni r _
fjölskyldu. Nú kveð ég þig vinur og
mágur því nú veit ég að þér líður
vel. Ég votta tengdamömmu, Veigu
og fjölskyldu samúð mína.
Sævar Pétursson.
Mig langar í fáeinum orðum að
minnast Grétars Sigurðssonar frá
Sandgerði og þakka allajaá vinsemd
sem hann sýndi mér. Ég kynntist
Grétari fyrir rúmum 20 árum þegar
ég flutti aftur til Sandgerðis og
tengdust þau kynni föður mínum*
Vilhjálmi Asmundssyni.
Grétar hafði verið með föður mín-
um til sjós og voru þeir síðast saman
á Rafnkeli 1959, fór Grétar í land
um áramótin til að beita á bátnum,
Rafnkell fórst með allri áhöfn 4.
janúar 1960.
Ég kynntist aldrei föður mínum,
því ég var aðeins 6 mánaða þegar
hann drukknaði. Grétar gaf mér því
mikið með frásögnum sínum af
pabba og það gladdi mig þegar hann
sagði að við værum líkir.
Þegar ég heimsótti Grétar rædd-
um við um sjómennskuna,
verkalýðsmál og pólitík og heyrðist
þá oft hressilega í okkur. í mínum
huga var Grétar hreystimennþ í ^,
störfum sínum til sjós og lands. Ég
dáðist ekki síður að æðruleysi hans í
veikindum hans, aldrei kvartaði
hann í mín eyru, dró heldur úr van-
líðan sinni og sneri umræðunni á
léttari nótur, annað hvort voru það
frásagnir frá fyrri tíð, eða þau mál,
sem efst voru á baugi í landsmálum
Ég á Grétari mikið að þakka, góð-
ar minningar sem hann gaf mér um
föður minn og allar ánægjustundir
sem við áttum, þegar tími gafst til ,
frá dagsins önn.
Ég og fjölskylda mín sendum fjöl-
skyldu hans okkar innilegustu ;
samúðarkveðjur og biðjum góðan |
guð að styrkja þau.
Blessuð sé minning um góðan vin. ^
Axel Vilhjálmsson. i
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.