Morgunblaðið - 08.04.1999, Síða 50

'50 FIMMTUDAGUR 8. APRÍL 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
ÞORBJÖRG VERNA
, ÞÓRÐARDÓTTIR
+ Þorbjörg Verna
Þórðardóttir
fæddist í Reykjavík
21. mars 1921. Hún
andaðist á heimili
sínu 25. mars síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Þórður
Lýðsson Jónsson
stórkaupmaður frá
Mörk í Landsveit, f.
30.9. 1884, d. 22.3.
~ 1954, og Þóra Jóns-
dóttir húsfreyja frá
Skipholti í Reykja-
vík, f. 5.11. 1885, d.
11.5. 1956. Þorbjörg
ólst upp ásamt systkinum sínum,
Jóni, f. 1907, d. 1973, Þórunni
Jónu, f. 1911, d. 1997, og Helgu,
f. 1925, í Þingholtsstræti 1 í
Reykjavík. Systir hennar og al-
nafna dó úr taugaveiki tíu ára
gömul 1919.
Hinn 3. janúar 1957 giftist
Þorbjörg Hirti Olafssyni Theo-
dórs húsasmiðameistara. For-
eldrar hans voni Ólafur Theo-
dórs húsasmiður frá Melstað í
Miðfírði, f. 8.9. 1876, d. 10.12.
^ 1946, og Sigríður Bergþórsdótt-
ir lrá Gufunesi, f. 25.8. 1883, d.
28.5. 1959. Börn Þorbjargar og
Hjartar eru fjögur. 1) Þóra
hjúkrunarfræðingur, f. 11.9.
1957, maki Ingólfur Björgvin
Krisljánsson kennari, saman
eiga þau dæturnar Margréti, f.
1983, og Ingibjörgu Sól, f. 1994.
Þóra átti fyrir dótturina Önnu
Þorbjörgu, f. 1980. 2) Sigríður
líffræðingur, f. 25.2. 1959, maki
Þorbjörn Tómasson rafvélavirki,
. saman eiga þau dætumar Þór-
Þá er hún Þorbjörg vinkona mín
búin að kveðja. Kynni mín af Þor-
björgu hófust fyrir rúmum sautján
árum og er margs að minnast frá
þeim tíma til dagsins í dag, þegar
lífsgöngu hennar er lokið. Hún
hafði einstaklega góða og ljúfa
nærveru, svo það var notalegt og
gott að vera í návist hennar, og
saman áttum við margar ljúfar
stundir. Og margar eru ferðirnar
sem við erum búnar að fara í sam-
an. Hún ók bíl, en það gerði ég ekki
og naut því góðs af. Við fórum suð-
ur um sveitir í sumarhús að Laug-
arvatni og á hina og þessa staði að
^ég tali nú ekki um Hvammstanga-
ferðina til að heimsækja börnin
okkar og bamabörn. Þá fórum við
til Vestmannaeyja með kvenfélagi
Grensássóknar. Það var okkar
fyrsta ferð þangað og sú eina. Eg
fékk líka oft að fara með henni
þegar hún fór á vegum félags síns
á fundi og í ferðir hingað og þang-
að.
Fyrir níu árum fórum við svo
með Inga, Þóru, Önnu og Möggu
til Austurríkis og höfum við oft
rætt um það okkar á milli hvað
þessi ferð var einstök. í þeirri ferð
henti okkur margt óvænt sem eng-
an hefði órað fyrir þegar við lögð-
*» um af stað og gerði ferðina jafn eft-
irminnilega og skemmtilega og
raun bar vitni, þó okkur hafi ekki
alltaf litist á blikuna meðan á henni
stóð. I þeirri ferð kom það vel fram
hvað Þorbjörg var hógvær og stillt
kona og hef ég oft hugsað um það
síðan. Einn daginn vorum við stödd
í Salzburg og þá hendir okkur það
óhapp þar sem við vorum á gangi
að stór trukkur ekur framhjá okk-
ur og rekst utan í götuspegil, sem
festur var í nálægt hús, með þeim
afleiðingum að hann brotnar og
%glerbrotunum rignir yfir Þor-
björgu og þurfti hún að fara á
sjúkrahús þar sem gert var að sár-
um hennar og mörg glerbrot fjar-
lægð úr öxlinni. Meðan beðið var
eftir sjúkrabílnum birtist ábúðar-
mikill lögreglumaður til að taka
skýrslu um atburðinn. Nú var úr
. i^öndu að ráða. Aumingja maðurinn
^alaði ekki stakt orð í ensku og
menntaskólaþýska krakkanna virt-
unni, f. 1993, og
Þórhildi, f. 1996.
Sigríður átti fyrir
börnin Hjört, f.
1987, og Guðbjörgu,
f. 1989. 3) Hjörtur
húsasmiður og lista-
maður, f. 13.10.
1961, maki Lilja
Guðmundsdóttir rit-
ari. Dætur þeirra
eru Pet.ra, f. 1992,
og Han>a, f. 1998. 4)
Ólöf bankastarfs-
maður, f. 18.5. 1963,
maki Jens Valur
Ólason tölvufræð-
ingur. Böm þeirra em, Hjördís
Helga, f. 1987, Guðbjörg María,
f. 1989, og Jóhann Valur, f. 1993.
Þorbjörg lauk verslunar-
skólaprófi frá verslunarskóla í
Kaupmannahöfn og starfaði eft-
ir það sem einkaritari á lög-
fræðistofu í Reykjavík auk þess
sem hún kenndi við Námsflokka
Reykjavíkur. Hún tók hús-
mæðrakennarapróf og kenndi
við Húsmæðraskólann á Lauga-
landi í Eyjafírði og síðar nær-
ingarfræði við Húsmæðrakenn-
araskóla Reykjavíkur. Eftir að
hún gifti sig tók hún sér hlé frá
störfum í nokkur ár en vann
síðan sem matráðskona við sér-
fæði, fyrst við Borgarspítalann í
Reykjavík og síðan við Land-
spítalann. Síðustu árin starfaði
hún sem ritari við göngudeild
Landspítalans.
títför Þorbjargar Vernu
Þórðardóttur fer fram frá
Lágafellskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
ist ekki falla vel að skilningi hans.
Þá var það að sjúklingurinn tók sig
til og gekk fram og talaði reiprenn-
andi þýsku og leysti málið á auga-
bragði. Þá sem oftar kom Þorbjörg
okkur á óvart með þekkingu sinni
og kunnáttu sem hún sá aldrei
ástæðu til að flíka á einn eða annan
hátt.
Þegar gert hafði verið að sárum
Þorbjargar var hún ekki að gera
meira veður út af þessu en efni
stóðu til og þegar blússan hafði
verði þvegin var haldið rakleitt á
næsta veitingastað og fengið sér
gott að borða. I Austurríkisferð-
inni endurnýjuðum við líka kynni
okkar af reiðhjólum eftir langt hlé
og höfðum gaman af.
Um skólagöngu hennar veit ég
lítið, en hún útskrifaðist úr Hús-
mæðrakennaraskólanum og
kenndi fyrstu árin á eftir. Þá var
hún með verslunarpróf úr dönsk-
um skóla.
Hjört mann sinn missti hún fyr-
ir sextán árum. Þau eignuðust
fjögur börn sem öll hafa hlotið
góða menntun og staðið sig vel á
lífsgöngunni og barnabörnin, sem
eru orðin tólf, hafa öll verið ömmu
sinni miklir gleðigjafar.
Um leið og ég votta börnum þín-
um, barnabörnum og tengdabörn-
um mína innilegustu samúð vil ég
nota tækifærið og þakka þér, Þor-
björg mín, fyrir alla vinsemd í
minn garð og fyrir þessi ár sem við
áttum saman á lífsgöngunni.
Kijúptu að fótum friðarboðans,
fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa Guðs um geim.
Guð blessi þig um eilífð alla.
Margrét.
Elskuleg vinkona mín og skóla-
systir er látin. Andlátsfregnin kom
ekki á óvart þar sem aðdragandinn
var langur.
Nú lítur Þorbjörg ekki lengur
inn eins og hún gerði oft eftir
sundferðir fram á Nes og verður
þess sárt saknað en eftir standa
minningar um kærar samveru-
stundir með henni.
Kynni okkar og vinátta hafa nú
staðið yfír í 57 ár, en í upphafi hafði
hún kynnst systur minni Svanhildi
á hraðritunamámskeiði. Þorbjörg
bjó þá í húsi foreldra sinna, þar
sem verslun Jóns Þórðarsonar í
Bankastræti var til húsa. Við
Svana áttum þá heima í Gimli, svo
stutt var á milli vina. Við áttum
margar góðar stundir saman bæði
heima og heiman. Þorbjörg hafði
mikið yndi af útivera og ferðum um
landið. Mér er sérstaklega minnis-
stæð skemmtileg ferð okkar systr-
anna og Þorbjargar um Snæfells-
nes á þessum árum svo og göngu-
ferðir í nágrenni Reykjavíkur. Hún
var einstaklega þægilegur ferðafé-
lagi.
Hún reyndist mér sérstaklega
tryggur og staðfastur vinur. Hún
hafði kynnst móður okkar Svönu
og þegar við systurnar dvöldumst
erlendis heimsótti hún móður okk-
ar þótt hvorug okkar væri til stað-
ar. Þetta lýsir trygglyndi hennar
og vináttu.
Þannig leið tíminn þar til árið
1950 að við Þorbjörg hófum nám í
Húsmæðrakennaraskóla Islands.
Kynni okkar fyrir skólagöngu mót-
uðu samskipti okkar síðar í Hús-
mæðrakennaraskólanum. Við vor-
um vinkonur fyrir og sú vinátta
varð til þess að við völdumst oft í
sama námshóp. Þá vorum við her-
bergisfélagar á Laugarvatni og var
þar oft skrafað fram eftir kvöldum
um lífið og tilveruna, drauma og
framtíðaráætlanir.
Þorbjörg var listfeng og á ég
ýmsa fallega hluti sem hún færði
mér í gegnum árin. Fegurst er þó í
huga mér minningin um hana
sjálfa, skapgerðin, hlýhugurinn og
vináttan sem hún sýndi mér.
Hún var hæglát og prúð en hafði
eigi að síður sjálfstæðar skoðanir
sem hún þorði að fylgja eftir þrátt
fyrir að það aflaði henni ekki alltaf
vinsælda samferðamannanna.
Síðastliðna mánuði höfðum við
tið samskipti gegnum símann. Hún
hafði lítið þrek til þess að taka á
móti gestum en reyndi þrátt fýrir
erfið veikindi að halda sambandi og
þótti vænt um að heyra frá þeim
sem henni voru nánastir. Tveimur
dögum fyrir andlátið voru síðustu
orð hennar til mín: „Guð veri með
þér, elskan.“
Eg sakna Þorbjargar vinkonu
minnar mikið og vil nú kveðja hana
með sömu orðum.
„Guð veri með þér, elskan.“
Eg flyt börnum hennar og fjöl-
skyldum þeirra mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Guðlaug Sigurgeirsdóttir.
Kær skólasystir okkar, Þorbjörg
Þórðardóttir, er látin eftir erfið
veikindi. í nærfellt hálfa öld var
hún ein af samheldnum hópi okkar
skólasystra og setti sterkan svip á
allar okkar samverustundir. Við
nutum vináttu hennar og samveru í
öll þessi ár og söknum sannarlega
vinar í stað.
Haustið 1950 var Húsmæðra-
kennaraskóli Islands settur í
fimmta sinn. Hann var þá til húsa í
Háskóla Islands og skólastjórinn
frk. Helga Sigurðardóttir bauð
okkur 16 námsmeyjar velkomnar.
Þessi hópur kom víðsvegar að af
landinu og var um margt ólíkur
bæði hvað aldur og undirbúning
snerti. Allar áttum við það þó sam-
eiginlegt að vera bjartsýnar og
hafa trú á það lífsstarf sem þetta
nám kæmi til með að veita okkur.
Námið var afar erfitt og skólaag-
inn strangur, en með frábæru
samstarfi og einhug tókst okkur
öllum að ná settu marki. A þessum
árum var lagður grunnur að vin-
áttu sem haldist hefur fram á
þennan dag.
Þorbjörg er sú þriðja úr hópnum
sem kveður. Aður eru fallnar frá
Skagfirðingarnir Guðbjörg Haf-
stað og Sigurlaug Eggertsdóttir.
Fljótlega varð okkur skólasystr-
um Þorbjargar ljóst hve vel gerð
KRISTÍN
AXELSDÓTTIR
+ Kristín Axels-
dóttir fæddist á
Akureyri 28. ágúst
1923. Hún lést á
Sjúkrahúsinu á
Húsavxk 28. mars
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Jakobína
Jósefsdóttir, f. 31.8.
1887, og Axel Ás-
geirsson, f. 16.5.
1895. Einn bróður
átti hún, Krislján
Ásgeir, f. 28.1.
1928, d. 9.4. 1945.
Hinn 13. júní
1953 giftist Kristín Reyni
Jónassyni frá Húsavík, f. 10.
október 1928, og fluttist hún þá
til Húsavíkur, þar sem hún hef-
ur búið síðan. Þau eignuðust
fjögur börn. Þau eru: 1) Jak-
obína, f. 13.4. 1953, gift Kristni
Jónssyni, f. 22.3. 1950. Þau eru
búsett á Akureyri og eiga tvær
dætur. 2) Jónas, f. 1.7. 1954, í
sambúð með Brynju Björgvins-
dóttur, f. 27.3. 1947. Þau eru
búsett á Akureyri, Jónas á þrjú
Mamma, ég man hlýja hönd,
er hlúðir þú að mér.
Það er svo margt og mikilsvert,
er móðuraugað sér.
Þú veittir skjól og vafðir mig
með vonarblómum hljótt.
Því signi ég gröf og segi nú:
Ó,sofðuværtogrótt.
Takk fyrir að vera alltaf til stað-
ar þegar ég þurfti á þér að halda.
Guð geymi þig, elsku mamma.
Þín dóttir,
Oddfríður (ía).
í dag kveðjum við yndislega
konu, Kristínu Axelsdóttur. Eg
varð þess heiðurs aðnjótandi í
börn af fyrra hjóna-
bandi. 3) Oddfríður
Dögg, f. 27.3. 1958,
í sambúð með
Magnúsi Hreiðars-
syni, f. 12.1. 1958.
Þau eru búsett á
Húsavík og eiga
tvær dætur og tvo
dóttursyni. 4) Axel,
f. 12.1. 1960, í sam-
búð með Jóhönnu
Guðjónsdóttur, f.
20.12. 1960. Þau eru
búsett á Húsavík og
eiga tvö börn.
Hinn 2. maí 1947
hóf Kristín störf hjá Landssíma
íslands á Akureyri sem talsíma-
vörður og starfaði þar fram að
giftingu. Frá árinu 1967 starf-
aði Kristín í verslun tengdaföð-
ur síns, Skóbúð Húsavíkur, og
eftir andlát hans árið 1970
keyptu þau hjón verslunina,
sem þau hafa átt og rekið síð-
an._
títför Kristínar fer fram frá
Húsavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
þessu lífi að hún var amma mín og
það er ekki hægt að hugsa sér betri
ömmu en ömmu Stínu. Þær voru
ófáar stundirnar sem ég eyddi á
Hólnum hjá henni og afa og á ég
margar góðar minningar þaðan.
Eftir því sem árin liðu fækkaði
stundunum sem við áttum saman
en þær stundir sem við áttum voru
bara því betri og er ég þakklát fyrir
þær allar.
Elsku amma, takk fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum
saman. Minning þín lifir í hjörtum
okkar allra.
Guð geymi þig.
Þín
Kristín Magnúsdóttir (Diddý).
hún var. Hún var fáguð í fram-
komu, snyrtileg í fari, hnyttin í til-
svörum, nákvæm og samviskusöm.
Við munum vel fagra rithönd henn-
ar og snyrtilegan frágang verkefna
er hún skilaði kennurum sínum.
Hún var einnig fær vélritari og
hafði leiðbeint ungu fólki í þeiiri
grein á árum áður. Þorbjörg fór oft
sínar eigin leiðir og var föst fyrir ef
því var að skipta. Hún var mjög
listfeng og vann marga fallega
muni sem prýddu heimili hennar.
Strax að loknu námi réð Þor-
björg sig, ásamt skólasystur sinni
Erlu Björnsdóttur, að Húsmæðra-
skólanum á Laugalandi I Eyjafirði.
Það hafa vafalaust verið mikil við-
brigði fyrir Reykjavíkurstúlkuna
að taka að sér matreiðslukennslu
við heimvistarskóla í sveit. Auk
venjulegra kennslustarfa, bók-
legra og verklegra, þurfti að afla
vista og taka þátt í umsjón hins
stóra skólaheimilis, helga daga
sem virka. En Þorbjörg var vand-
anum vaxin og fljótt komu í ljós
samstarfs-, skipulags- og kennslu-
hæfileikar hennar. Oft minntust
þær skólasystur dvalarinnar á
Laugalandi og þeirrar dýrmætu
kennslureynslu er þær hlutu þenn-
an ofur snjóþunga vetur.
Þorbjörg hélt áfram að kenna
þar til þáttaskil urðu í lífi hennar
þegar hún giftist og börnin fjögur
fæddust hvert af öðru. Hún bar
mikla umhyggju fyrir fjölskyldu
sinni, hún vildi hag hennar sem
mestan og var stolt af henni. Þor-
björg og Hjörtur áttu sannarlega
barnaláni að fagna, öll eru börn
þeirra vel menntuð og hafa stofnað
fjölskyldur.
Skólasystir okkar sem býr í
Bandaríkjunum, Erla Kristins-
dóttir, sendir samúðarkveðjur
heim.
Við vottum Þóru, Sigríði, Hirti,
Olöfu og fjölskyldum þein-a inni-
lega samúð og kveðjum Þorbjörgu
með virðingu og þökk.
Skólasystur.
Elskuleg amma mín er dáin eftir
langvarandi veikindi. Það fyrsta
sem kemur upp í huga minn á
þessari stundu er mikill söknuður
og ég veit að allir sem þekktu
ömmu mína munu sakna hennar
mikið því hún hafði allt sem prýtt
getur eina manneskju. Hún var al-
veg einstaklega lagin við fólk og
gat alltaf lesið ef eitthvað bjátaði
á, mann skorti aldrei neitt þegar
amma var nálægt, alveg sama hvað
heimurinn gat verið gi-immur, þá
var nóg að taka í fallegu hendurn-
ar hennar og sjá yndislega brosið
hennar, þá gleymdi maður sér al-
veg.
Amma hafði alveg einstaklega
gaman af því að ferðast og þá helst
af öllu í bíl, því að upp í flugvél fór
hún ekki nema hún nauðsynlega
þyrfti og lét hún sig hafa það einu
sinni á ári, þegar hún og afi fóru til
Kanaríeyja og eyddu þar yfirleitt
saman páskunum. Mikill fögnuður
var í fjölskyldunni þegar þau komu
kaffibrún til baka og þá sérstak-
lega hjá yngri kynslóðinni því að
allir voru leystir út með rausnar-
legum gjöfum og var þar ekkert til
sparað. Yfirleitt fylgdi einhver
skemmtileg saga á bak við hverja
gjöf.
Eg hafði sérstaklega gaman af
því að ferðast með afa og ömmu um
landið, þó að ég hafi kannski ekki
alltaf sýnt það, en þegar við vorum
búin að keyra í smástund varð ég
óróleg en alltaf tókst ömmu að
dreifa huga mínum með því að fara
með mig í alls konar leiki og ekki
skaðaði „mentosið" í hanskahólf-
inu, sem var alltaf meðferðis.
Eg minnist einnig stundanna
sem ég og amma eyddum saman
uppi í rúmi eftir að við vöknuðum á
morgnana. Þá sagði hún mér marg-
ar skemmtilegar sögur af mömmu
og systkinum hennar frá því að þau
voru lítil. Amma kenndi mér líka
ófá lög sem við sungum saman.
Eg kveð þig nú, elsku amma.
Góður guð veri með þér.
Þín
Dagbjört.