Morgunblaðið - 16.07.1999, Qupperneq 50

,50 FÖSTUDAGUR 16. JÚLÍ 1999
MORGUNBLAÐIÐ
Smáfólk
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Sumir selja
sálu sína
Frá Sigurbjarti Jóhannessyni:
í Þjóðsögunum má víða finna
sagnir af fólki sem sagt er að hafi
selt sálu sína. En gerist það enn?
Það er spuming sem ýmsir ættu að
velta fyrir sér. Eða er það bara
lygapólitík sem er ríkjandi í þjóðfé-
laginu? Þessar spumingar hafa ver-
ið að angra mig síðustu misserin eða
jafnvel árin. Menn (frambjóðendur)
lofa því sem þeir ætla aldrei að
standa við og bera upp á andstæð-
inginn það sem þeir vita að honum
hefði aldrei til hugar komið. Gleggst
em dæmi frá borgarstjómarkosn-
ingunum tveimur síðustu, það þarf
ekki að nefna dæmin. Lygapólitíkin
er allsráðandi. Nokkuð sama er að
segja um alþingiskosningamar ný-
afstöðnu. Frambjóðendur vildu ekki
að þeir yrðu dæmdir af verkum sín-
um heldur hinu sem þeir sögðust
vilja gera á næstu fjóram áram.
Sumir státuðu meira sð segja af góð-
ærinu sem hann Jóhannes í Bónus
skapaði, eða átti stærsta þáttinn í að
skapa, þrátt fyrir aðgerðir viðkom-
andi. Aðrir vildu allt í einu lækka
skatta, jafnvel afnema þá. Já, því
gerðu þeir það ekki þegar þeir höfðu
völdin á Alþingi? Fram kom flokkur
sem vildi leggja gjald á auðlindir.
En þess flokks var allt í einu ekki
þörf því það vildu jú allir fyrverandi
þingmennimir líka. Gott og vel, þess
verður þá líklega ekki langt að bíða
að gjaldtaka verði lögð á auðlindir
vorar, þökk sé hinum valinkunnu
nýju þingmönnum. Úrvali þjóðar-
innar að þeirra eigin áliti. Það verð-
ur ekki langt að bíða eftir bættum
kjöram öryrkja, þeir völdu það ekki
sjálfir, eða aldraðra, fyrst þeir gátu
ekki verið dauðir, eða bara aumingja
sjúklinganna sem era ekki nógu
veikir til að vera þrjá sólarhringa á
sjúkrahúsi. Ja, sægreifamir mega
víst fara að passa sig því þeir fá víst
að blæða 1. september. Einhvers
staðar verður jú að taka þessi 30% á
alla línuna, plús nokkur hundrað
fyrir kosningasjóði flokkanna sem
háttvirtir fyrverandi „skenktu" sér
síðustu nóttina, svona um tvöleytið,
þegar auðtrúa þjóðin var í fasta-
svefni.
Er þetta að selja sálu sína, eða er
það bara íslensk lygapólitík, ég læt
ykkur um að dæma. En bara ekki
fyrr en að fjóram áram liðnum, guði
sé lof, segja eflaust 63.
SIGURBJARTUR JÓHANNESSON,
Víghólastíg 24, Kópavogi.
Áskorun til kvik-
myndahúsanna
Frá Ólafí Jóni Björnssyni:
Islensk kvikmyndahús stunda það
yfirleitt að opna ekki salina fyrir
gestum sínum fyrr en rétt rúmlega
þegar myndin á að hefjast. Þá hefur
yfirleitt safnast saman, fyrir utan
rúmlega tveggja metra breiðar dyr,
salarfylli af fólki sem beðið hefur
mislengi en hefur allt í hyggju að ná
sér í nógu góð sæti. Svo þegar dyrn-
ar opnast reynir hver og einn einasti
að komast í gegnum dyrnar á sama
tíma.
Þá fá sumir væna skvettu af gosi og
poppi yfir sig, aðrir kremjast bak við
hurð eða á gólfi. Þessu lýkur svo
þannig að þeir frekustu fá bestu sæt-
in á meðan þeir minni sitja blautir af
gosi með tóman popppoka í verstu
sætunum. Hvers vegna þetta þarf að
vera svona skil ég ekki. Auðvelt væri
að laga þetta með því að hafa svolítið
rýmri tíma milli sýninga og opna sal-
inn strax og mögulegt er eins og
tíðkast víða erlendis. Þá gildir lög-
málið „fyrstur kemur fyrstur fær“,
án óþarfa ofbeldis.
Nú verður í næsta mánuði frum-
sýnd væntanlega ein af vinsælustu
myndum allra tíma, nýjasta Stjörnu-
stríðsmyndin, og vil ég af því tilefni
skora á kvikmyndahúsin að bæta úr
þessu.
ÓLAFUR JÓN BJÖRNSSON,
Skeljagrandi 5, Reykjavík.
Enn um rjúpuna
Frá Birni Jóhannessyni:
FYRIR ekki löngu síðan hafði ein-
hver orð á því í Morgunblaðinu að
rjúpnastofninn væri orðinn mjög
rýr. Og að kannski væri rétt að
friða einhver viss svæði. En er ekki
greinilegt að þessi rjúpnastofn er að
hrynja? Sem ekki er furða eins og
gengið er á hann.
Fyrst er það maðurinn sem virð-
ist vera villtastur af þeim sem
sækja í rjúpnastofninn. Síðan er það
fálkinn sem er miklu heiðarlegri.
Hann þarf að lifa. Svo er það tófan
sem tekur sinn skammt. Síðan
minkurinn sem er nú ekkert frekar
upp og ofan með ám og lækjum.
Hann er um allt. Það eina sem vinn-
ur á mink er eitur og enginn vandi
að eitra fyrir hann svo það skaði
ekki út frá sér. Svo er það hrafninn
í ungunum. Og veiðibjallan í ungun-
um. Og uglan í ungunum.
Hvemig á þessi litli stofn að þola
þetta?
Hvemig væri að friða stofninn í
svona 10 ár?
BJÖRN JÓHANNESSON,
Barónsstíg 53, Reykjavík.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.