Morgunblaðið - 20.07.1999, Qupperneq 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 20. JÚLÍ 1999 43>
BJÖRG
GUNNARSDÓTTIR
+ Björg Gunnars-
dóttir fæddist á
Húsavík hinn 11.
janúar 1939. Hún
lést á heimili sínu,
Sæbólsbraut 47 í
Kópavogi, hinn 13.
júlí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Elín Málfríður
Jónsdóttir og Gunn-
ar Maríusson. Björg
var fimmta í röð
tólf systkina og lifa
þau hana öll. Þau
eru: 1) Sigurhanna,
f. 21.12. 1932, gift
Jóni Einari KQartarsyni, búsett
á Læk í Ölfusi. 2) Jón Berg-
mann, f. 31.8. 1934, kvæntist
Ásu Jóhannesdóttur, sem nú er
látin, og er í sambúð með Guð-
rúnu Mánadóttur, búsett á
Húsavík. 3) Helga, f. 16.10.
1935, gift Bjarna Siguróla Jak-
obssyni, búsett á Húsavík. 4)
Hlaðgerður, f. 27.10. 1936, gift
Gunnari Halldórssyni, sem nú
er látinn, búsett á Húsavík. 5)
Maríus, f. 13.12. 1939, kvæntur
Erlu Jóhannsdóttur, búsett í
Sandgerði. 6) Guðrún Matthild-
ur, f. 1.2. 1941, gift Gunnsteini
Sæþórssyni, búsett í Prest-
hvammi í Aðaldal. 7) Sigurlaug,
f. 1.10. 1943, gift Davíð Eyr-
bekk, búsett í Keflavík. 8) Vig-
dís, f. 21.12. 1944, gift Guð-
mundi Bjarnasyni, búsett í
Reykjavík. 9) Inga Kristín, f.
Elsku mamma. Með fátæklegum
orðum langar okkur dætur þínar að
þakka þér samfylgdina í þeirri full-
vissu að við munum hittast á ný síð-
ar. Þá efumst við ekki um að þú
verðir búin að útbúa okkur fallegan
samastað, eins og þér er lagið með
smekkvísi og af myndarskap. Með
orðunum einum saman náum við
ekki að lýsa þeim tilfmningum, sem
við berum til þín. Þú hefur alltaf
verið svo stór hluti af okkar lífi að
við getum vart ímyndað okkur til-
veruna án þín enda erum við nú
ekki aðeins að sjá á eftir þér sem
móður heldur ekki síður sem okkar
mestu og bestu vinkonu í gegnum
tíðina. Velferð fjölskyldunnar var
þitt helsta áhugamál og alltaf vildir
þú hafa okkur nærri. Þegar hugsað
er til uppvaxtaráranna norður á
Húsavík, var alltaf sól hátt á lofti.
Þú varst alltaf að skipuleggja eitt-
hvað spennandi fyrir okkur og tókst
frumkvæði. Þegar þér datt eitthvað
sniðugt í hug, varð ekki auðveldlega
aftur snúið. Hvers kyns ræktun var
þér leikur einn, hvort sem um var
að ræða fallega garðinn þinn eða
samband við vini og ættingja.
Barnabörnin þín, Ingvar Þór,
Marta Björg og Halldóra, sem nú
sakna skemmtilegrar ömmu, hafa
einnig misst mikið, en þau mega
líka þakka fyrir þann tíma, sem þau
nutu samvista við þig. Sárt er til
þess að hugsa að nýfæddu tví-
buramir, Andri Þór og Sandra Rún,
eiga ekki eftir að fara í fleiri ömmu-
heimsóknir á Sæbólsbrautina.
Erfitt er að sætta sig við þá stað-
reynd að saman eigum við ekki eftir
að setjast niður yfir kaffibollaspjalli
og við eigum heldur ekki eftir að
fara saman til paradísareyjunnar
okkar Flateyjai- á Skjálfanda, veiða
silung, fara í göngutúra, taka spil,
fara í útilegur eða syngja saman
með harmonikuspili pabba.
Kraftur, dugnaður, smekkvísi,
myndarskapur, glaðværð, ósérhlífni
og vinsældir eru allt hugtök, sem
okkur detta í hug þegar við hugsum
um þig. Þú hefur alla tið verið hetja
í okkar huga, ekki síst síðastliðna
fjórtán mánuði sem þú glímdir við
illvígan sjúkdóm, sem að lokum
hafði betur. Samt er þessi árstími
ekki alveg réttur fyrir þig því þú
varst vön að springa út á vorin og
blómstra á sumrin líkt og öll fallegu
blómin í garðinum þínum. Þetta
vorið bar svo við að stilkurinn var
veikur fyrir og blöðin föl. A undan-
8.9. 1946, gift Bald-
vin Jónssyni, búsett í
Reykjavík. 10) Bene-
dikt, f. 4.1. 1948,
kvæntur Guðbjörgu
Bjarnadóttur, búsett
í Sandgerði. 11) Há-
kon, f. 23.5. 1949,
kvæntur Snæfríði
Njálsdóttur, búsett í
Árbót í Aðaldal.
Hinn 10. septem-
ber 1961 giftist
Björg Ingvari Hólm-
geirssyni frá Flatey
á Skjálfanda, f. 15.6.
1936. Foreldrar
Ingvars eru Hólmgeir Árnason,
f. 27.3. 1910, d. 10.2. 1987, frá
Knarrareyri á Flateyjardal og
Sigríður Sigurbjörnsdóttir, f.
24.1. 1913, frá Vargsnesi í
Ljósavatnshreppi.
Dætur Bjargar og Ingvars eru
1) Jóhanna, f. 26.6. 1961, í sam-
búð með Grétari Þór Friðriks-
syni, f. 16.6. 1959, frá Höfða á
Höfðaströnd í Skagafirði. Börn
þeirra eru tvíburarnir Andri
Þór og Sandra Rún, f. 15.11.
1998, en áður átti Jóhanna son-
inn Ingvar Þór Kale, f. 8.12.
1983. 2) Sigríður, f. 15.5. 1965,
gift Hermanni Einarssyni, f.
10.3. 1963, frá Siglufirði. Dætur
þeirra eru Marta Björg, f. 4.9.
1988, og Halldóra, f. 22.1. 1996.
Útför Bjargar fer fram frá
Kópavogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
förnum vikum hafa þau fallið eitt af
öðru þar til lífið fjaraði út. Við
huggum okkur við að hafa fengið
tækifæri til að veita þér stuðning á
þessum erfiðu tímum með því að
hjúkra þér heima þar til yfir lauk.
Elsku pabbi, þinn missir er mik-
ill. Nú syrgir einnig stór systkina-
hópur, fjölmenn ætt og fjöldi vina.
Við biðjum Guð um stuðning í þess-
ari miklu sorg.
Ertu horfin? Ertu dáin?
Er nú lokuð glaða bráin?
Angurs horfi ég út í bláinn,
autt er rúm og stofan þín,
elskulega mamma mín.
Gesturinn með grimma ljáinn
glöggt hefir unnið verkin sin.
Ég hef þinni leiðsögn lotið,
líka þinnar ástar notið,
finn, hve allt er beiskt og brotið,
burt er vikur aðstoð þín,
elsku góða mamma mín.
Allt sem gott ég hefi hlotið,
hefir eflst við ráðin þín.
Þó skal ekki víla og vola,
veröld þótt oss brjóti í mola.
Starfa, hjálpa, þjóna og þola
það var aUtaf hugsun þín,
elsku góða mamma mín.
Og úr rústum kaldra kola
kveiktirðu skærust blysin þín.
Flýg ég heim úr Qarlægðinni,
íylgi þér í hinsta sinni,
krýp með þökk að kistu þinni,
kyssi í anda sporin þin,
elsku góða mamma mín.
Okkur seinna í eilífðinni
eilíft ljós frá guði skín.
(Árni Helgason.)
Kveðja frá dætrum,
Jóhanna og Sigríður.
Nú hefur verið höggvið stórt
skarð í stóran systkinahóp, sem all-
ur komst á legg í Marahúsi (Árgötu
8) á Húsavík. Undarlegt er til þess
að hugsa að kraftmesta systkinið
skuli verða fyrst til þess að kveðja.
Við fjölskyldan, foreldrar og tólf
systkini, fengum lengi að njóta sam-
vista hvert við annað þar sem for-
eldrar okkar náðu háum aldri, en
eins og gjarnan gerist í stórum fjöl-
skyldum, eru tengsl mismikil og
sterk milli fjölskyldumeðlima.
Bogga systir, sem var sú fimmta í
systkinaröðinni, var mikill drif-
kraftur og ekki síst kom það í ljós
þegar ákveðið var að. gera „andlits-
lyftingu" á æskuheimilinu Marahúsi
fyrir nokkrum árum. Að sama skapi
átti hún það til að mæta fyrirvara-
laust þar sem hún taldi að aðstoð
vantaði við eitt og annað.
Elsku Bogga, ég þakka af heilum
hug samfylgdina í gegnum árin.
Guð geymi þig.
Þín systir,
Inga Kristín.
Björg Gunnarsdóttir, móðursyst-
ir mín, er látin. Hún var í miðið í
stórum systkinahópi, fædd og upp-
alin á Húsavík þar sem hún bjó
ásamt eiginmanni til ársins 1992. Þá
fluttust þau í Kópavog þar sem hún
lést 13. júlí. Eftir að ég og fjöl-
skylda mín fluttum suður árið 1977
var það ekki síst Boggu að þakka að
okkur tókst að halda góðum tengsl-
um við staðinn og fólkið þar.
Minningamar streyma fram og ég
sé fyrir mér fallega heimilið hennar
á Laugarbrekkunni þar sem ég var
ávallt velkomin. Háaloftið þar sem
okkur stelpunum var leyft að hoppa
um á sjóbelgjum, stofan þar sem við
áttum að æfa okkur á píanóið, eld-
húsið þar sem allt var rætt milli
himins og jarðar og síðast en ekki
síst búrið þar sem maður var aldrei
svikinn af baukum fullum af bestu
kleinum, ástarpungum og steikta-
brauði sem fyrirfundust. Einnig úti-
legur í Presthvammsdal, kríueggja-
leit í Flatey og siglingar um Skjálf-
andaflóa. Eg man daginn sem hún
leyfði okkur að gera bú í geymslunni
undir stiganum. Þegar við höfðum
komið okkur vel fyrir og fannst til-
valið að neita krökkunum í hverfinu
að vera með, vorum við snarlega
sviptar búseturéttinum og geymslan
aftur tekin undir garðáhöld. Já,
manni var kennt að deila með öðrum
og það var engrar miskunnar að
vænta ef ekki var farið að reglunum.
Bogga var mikill dugnaðarforkur,
eftirsótt til vinnu og tókst á ein-
hvem undraverðan hátt að vinna
verkin sín þannig að við skildum
aldrei hvenær hún gerði hlutina.
Alltaf búin að öllu áður en maður
náði að snúa sér við. Bogga var
glæsileg kona. Hún vildi ekki verða
öðrum háð. Það hentaði ekki hennar
persónuleika. Kannski getum við
notað það okkur tU huggunar nú
þegar við söknum svo sárt.
Við töluðum síðast saman á þjóð-
hátíðardaginn 17. júní. Hún bauð
mér að sjálfsögðu í kaffi næst þegar
ég kæmi heim tU Islands. Eg gat
aðeins óskað þess að ég hefði verið
komin tU ykkar allra.
Elsku Ingvar, Jóhanna, Sigga og
fjölskyldur, við systumar, Bína,
Ama og Silja Rún vottum ykkur
dýpstu samúð.
Arna Guðmundsdóttir, Iowa.
Það er skrýtið að hugsa tU þess að
hún Bogga móðursystir okkar sé dá-
in. Við fráfall hennar leitar hugur
okkar systra aftur tU bemsku þegar
við vomm litlar stelpur og sumarið
kom. Þá var það fastur punktur í tU-
vem okkar að fara norður tU Húsa-
víkur og heimsækja ömmu og afa í
Marahúsi og systkini mömmu. Und-
antekningarlaust var gist í Laugar-
brekkunni hjá Boggu frænku. Okkur
fannst auðvitað í þá daga sem ferða-
lagið norður, frá Keflavík tU Húsa-
víkur, sem þá var dagleið, ætlaði
aldrei að taka enda en spennan og
tUhlökkunin að komast á áfangastað
hélt okkur gangandi og þegar rennt
var í hlað að Laugarbrekku 20 var
rifist um að fá að opna jámhliðið inn
í garðinn. Það var eins og að opna
hlið inn í ævintýraland, garðurinn
svo óskaplega fallegur með háu
trjánum og svo vel hirtur, hann bar
handbragð Boggu frænku svo aug-
ljóslega merki, dugnaðurinn og
ki-afturinn var engu lUíur. Það þarf
heldur ekki að spyrja um móttök-
umar, búið að finna svefnpláss fyrir
hvem og einn og auðvitað beið mjólk
á borðum ásamt steiktu brauði og
kleinum - þetta var fastur liður, hún
Bogga bakaði það besta steikta
brauð sem til var. Margt var brallað
og margs er að minnast. Fyrir fáum
kvöldum hittumst við systur ásamt
frænkum okkar sem nú hafa misst
ástkæra móður sína. Vora þar rifjað-
ar upp margar skemmtilegar sögur
af vera okkar á Húsavík. Við látum
því indælar minningar ylja okkur um
ókomna tíð.
Eftir að Bogga og Ingvar fluttu
suður í Kópavoginn sáum við auð-
vitað meira af frænku okkar þar
sem ferðum norður til Húsavíkur
hafði einnig farið fækkandi síðustu
árin samhliða því sem við fullorðn-
uðumst. Þá þótti okkur systram
nauðsynlegt að koma við í bama-
deildinni í Hagkaup og heilsa upp á
frænku okkar þegar leið lá í Kringl-
una. Hún var ævinlega svo glöð að
sjá okkur og þurfti að sýna okkur
það nýjasta á börnin, fylgjast með
þeim og spyrja frétta. Þannig var
Bogga fi-ænka.
Fráfall Boggu var ótímabært,
hún sem var nýorðin sextug og átti
svo margt eftir og mikið að lifa fyr-
ir. Hún barðist hetjulega við þann
sjúkdóm sem svo dró hana til
dauða, hún ætlaði aldrei að gefast
upp, en á mjög raunsæjan hátt
gerði hún sér grein fyrir stöðu mála
og tók þeim tíðindum að hún yrði að
láta í minni pokann af einstöku
æðraleysi. Á þessum tímapunkti
þegar skarð er höggvið í svo stóran
systkinahóp verðum við að viður-
kenna hversu lánsöm við höfum ver-
ið í tímans rás að systkinin ellefu
skuli lifa systur sína. Mikill er miss-
irinn fyrir þau og ekki síst fyrir
dætur Boggu, þær Jóhönnu og
Siggu, sem hafa ekki eingöngu
misst ástkæra móður heldur einnig
góða vinkonu.
Við systur viljum votta Ingvari,
Jóhönnu, Siggu og fjölskyldum
þeirra, svo og systkinum og ástvin-
um öllum okkar dýpstu samúð.
Blessuð sé minning Boggu frænku.
Megi hún hvíla í friði.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Kolbrún, Ester og
Magnea Davíðsdætur.
Til grafar er borinn í dag einstak-
ur nágranni.
Við, fjölskyldan á Sæbólsbraut 36
kynntumst Boggu og Ingvari fljót-
lega eftir að þau fluttust í sitt hús.
Alla tíð síðan hefur haldist góð vin-
átta sem hefur eflst með tímanum.
Vinátta er um margt skrítið hugtak.
Vinátta er tenging við fólk sem
stundum er erfitt að skýra. Slík
tenging var við Boggu og Ingvar.
Bogga var á margan hátt einstök.
Hún var hlýleg persóna, var annt
um sitt fólk sem og samferðamenn,
vildi fegra allt í kringum sig og láta
gott af sér leiða. Heimilið bar vott
um smekkvísi. Sama var um garð-
inn. Ófáar era þær stundir sem
skipst var á skoðunum um garðinn
enda var Bogga á heimaslóðum þeg-
ar kom að garðinum. Við leituðum
gjaman til hennar á vorin og sumr-
in til að afla fróðleiks og ráða um
eigin garðverk.
Við fylgdumst með veikindum
Boggu. Stundum virtist sem ekkert
væri að fylgjast með þar sem hún
bar sig ávallt jafnvel, reisnin og
mildin enn á sínum stað. Hlýlegt
brosið er í hugskoti okkar ennþá.
Bogga beitti gleðinni til að vinna
gegn sínum sjúkdómi sem endan-
lega hafði sigur en eins og segir í
bók Laxness, Bam náttúrunnai-:
„Sá sem hefur fundið gleðina, hina
sönnu lífsgleði, hann er á veginum
til guðs.“
Með þessum fáu orðum kveðjum
við Boggu með þakklæti í huga fyrir
að fá að vera samferðamenn hennar
í þessu lífi. Guð gæti hennar á nýj-
um slóðum. Ingvari, börnum og að-
standendum vottum við okkar inni-
legustu hluttekningu.
Fjölskyldan á Sæbólsbraut 36.
SiómabóðÍD
öatsSshom
v/ Possvogskii*kjugcu*ð
Sími: 554 0500
Persónuteg,
alhliða útfararþjónusta.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlið 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
Blómastofa
Friðjtnns
Suðurlandsbraut 10,
108 Reykjavík, sími 553 1099.
Opið öll kvöld
til kl. 22 - einnig um helgar.
Skreytingar fyrir öll tilefni.
Gjafavörur.
Kjossar á [eiði
‘Ryðfrítt stáC - varanCegt efni
‘Krossamir em framkiddir
úr hvítíiúðuðu, ryðfríu stáCi.
Kíinnisvarði sem endist
um ókpnuia tíð.
SóOq-oss (táfqiar eiCíft (f).
Síæð 100 smjtájörðu.
öiefðbundinn kross
m/munstruðum etidutn. díæð
100 smfrájörðu.
díringið í síma 4311075 og
fáið (itabceffing.
BLIKKVERKsf.
Dalbraut 2, 300 Akranesi.
Sími 431 1075, fax431 1076
I
j

f