Morgunblaðið - 20.07.1999, Page 50

50 ÞRIÐJUDAGUR 20. JÚLÍ 1999
MORGUNBLAÐIÐ
Það lítur út fyrir að einhver hafi
verið að grafa í garðinum einu
sinni ennl jí. )
Ég held ekki að það hafi verið
Lubb/, góði, hann hefur verið
Ljóska
Ferdinand
Smáfólk
S0RRY I /v\IS5ED THATBAIÚMANA6ER.. THE DANDEU0NS 60T IN MT ETE5.. WHEN THE SUN REFLECT5 OFFTHE BRI6HT YEILOU) DANDELION5,1 CAN7T 5EE THE BALL..

THAT'5 THE IOOR5T
EXCU5E l'VE EVER
HEARD!
Mér þykir leitt að hafa misst
boltann, stjóri... fíflamir
fðru svo í augun á mér...
Ég get ekki séð boltann þegar Þetta er sú lélegasta afsökun
sölskinið endurkastast af sem ég hef nokkru
skærgulum fíflunum ... sinni heyrt!
BE PATIENT..I
HAVETIaJENTV-THREE
NEW0NE5! ^

6’Z
Vertu þolinmóður...
ég er með tuttugu
og þijár nýjar!
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Nokkur
áleitin hugboð
Frá Tryggva V. Líndal
þjóðfélagsfræðingi
Um SjálfstæðisRokkinn
ÞRATT fyi-ir að hafa verið löngum
flokksbundinn sjálfstasðismaður síð-
ustu tvo áratugina hef ég haft þann
grun að flokkurinn væri orðinn tíma-
skekkja; of stór og stirðbusalegur.
Því fagnaði ég fyrir hans hönd er
hann tapaði borgarstjórnarkosning-
unum í tvígang; ef verða mætti til að
hann öðlaðist við það meira grasrót-
arsamband.
Einn af fyrrverandi pólitískum
starfsmönnum Sjálfstæðisflokksins
trúði mér reyndar fyrir þeirri sögu-
skoðun sinni að tap borgarinnar til
langframa hefði verið stærsti at-
burðurinn í íslenskum stjórnmálum
á síðari hluta aldarinnar.
Enn virðist flokkurinn þó vera
óeðlilega stór; ef marka má hliðstæð-
ur frá nágrannalöndum, þar sem
hægri flokkar eru um þriðjungur
þingmanna, og eru því oftar en ekki
utan ríkisstjómar. (Er ég þá að hugsa
um dæmi frá Bandaríkjunum,
Kanada, Bretlandi, Frakklandi,
Þýskalandi, Danmörku, Svíþjóð og
Noregi). Heyrst hefur að sumir sjálf-
stæðismanna á Alþingi geri sér nú
grein íyrir þessum möguleika í al-
vöru; þótt ekki fari þeir hátt með
þann kvíða sinn. En við verðum víst
að bíða eftir sveigjanlegri Sjálfstæðis-
flokki í a.m.k. eitt kjörtímabil í viðbót.
Fagna ber þó að hann gerði nýver-
ið andlitslyftingu í kvennamálum
sínum með því að fjölga kvenráð-
herrum í ríkisstjóminni.
Samfylkingin virðist mér hins veg-
ar vera tímanna tákn: áfangi að
tveggja flokka kerfi í framtíðinni.
Um þróun fjölmiðla
Því hefur verið spáð, út frá þróun í
enskumælandi löndum a.m.k., að
framtíðin sé að aðeins einn fjölmiðill
af hverri tegund verði ríkjandi á sínu
markaðssvæði. Samkvæmt því ætti
Morginblaðið að ná yfirburðastöðu
gagnvart DV, og RÚV gagnvart
Stöð 2. Kannanir benda nú einmitt
til að sú þróun sé langt komin. Og
engum getur lengur dulist hversu
fjölbreytilegt og málefnalegt Morg-
unblaðið hefur verið að verða á síð-
ustu ámm; meðan DV hefur mátt
gefa stærri fréttir og málefnalega
umræðu upp á bátinn, og hefur þess
í stað veðjað alfarið á vinstri-
mennsku, afþreyingu og neytenda-
upplýsingar; án þess þó að geta end-
urheimt sinn fyrri uppgang.
Um atvinnuleysi
Ollum virðist Ijóst að viðvarandi at>
vinnuleysi er komið til að vera; vegna
varanlegs offramboðs á vinnuafli; og
að það muni eflaust fara vaxandi, að
hætti nágrannalandanna. Þó skortir á
að bent sé á þessa jákvæðu kosti
þess: Námsfólk og listafólk getur nú
staldrað við á atvinnuleysisbótum í
nokkur ár meðan það er að sækja sér
nýjar hugmyndir. Einstaka dæmi
þessa sjást nú í fjölmiðlum.
Jafnframt skfn í gegn að lífið er
hætt að snúast fyrst og fremst um
nauðþurftir, fyrir flesta aðra en stór-
ar barnafjölskyldur; heldur um metn-
að, og þægindi hvers konar.
Um fjölmiðlaofbeldi
I Morgunblaðinu er farið að bii'ta
opinskáar ljósmyndir af líkum her-
manna, og greinar um misþyrmingar,
pyntingar og kynbótatilraunir á fólki.
I sjónvarpsfréttum eru sýnd mynd-
skeið af aftökum og fjöldamorðum í
stríðum í Afríku. Ellin og dauðinn
virðast vera orðin að umræðuefni sem
ekki er lengur reynt að þegja í hel í
vestrænum samfélögum, líkt og hefur
tíðkast síðustu hálfa öldina. Eflaust
er þessi óþægilega umfjöllun upp-
byggileg í áhrifum sínum þegar til
lengdar lætur.
Þó verður sannleikurinn enn fórn-
arlamb hjá vestrænum ríkjum þegar
þau fara í stríð:
Hvað varð um flesta þá vopnfæru
menn sem Serbar skildu frá Albön-
um í Kosovo nýverið? Eru þeir flest-
ir dauðir, eða var þetta allt orðum
aukið?
Og beið NATO svo lengi með að
stöðva stríðin í fyrrverandi Jú-
góslavíu til að geta sem auðveldast
deilt og drottnað eftir að fólkið var
búið að láta sér blæða út í innbyrðis
átökum?
Var þessi seinagangur sem og inn-
grip NATO á endanum, réttlætt með
því markmiði að stækka svæði vel-
ferðarríkja Evrópu til austurs?
Um pólitiska umræðu
Sagt er að umræða um neytenda-
mál hafi tekið við af flokkspólitískri
umræðu síðasta áratuginn. Stjórn-
málaumræðan er t.d. ekki lengur
boðlegt umræðuefni á kaffihúsum;
nema milli flokksbundinna og þeirra
skoðanabræðra. Pólitískai- fagurbók-
menntir hafa veslast upp. Fjölmiðla-
pennar eins og undirritaður, sem áð-
ur náðu athygli út á innlegg sitt í
málefnalega umræðu, reyna nú að
bjarga sér út í fagurbókmenntirnar
ef þeir geta. Enda virðist skáldskap-
ur hafa erft hluta af þeirri athygli
sem málefnaleg umræða missti við
endalok kalda stríðsins.
Um nýbúa
Grunur leikur á að ríkisstjórnin
sækist nú langtum meir eftir að flytja
inn flóttafólk frá Evrópu en frá Asíu.
Einnig að íyrir henni vaki að finna
þannig endanlegu lausnina á vinnu-
afli til að fremja þau fiskvinnslustörf
sem Islendingar vilja ekki lengur
gegna úti á landsbyggðinni; og til að
fylla upp í hið ofvaxna félagslega
íbúðakerfí þar til langframa. Vera má
að sú ósk muni rætast til langframa,
er varðar mikinn hluta barna nýbú-
anna. Því tölur frá íslandi og ná-
grannalöndum benda til að einungis
lítill hluti barnanna sem flytjast að á
gagnfræðaskólaaldri nái þeim tökum
á nýja tungumálinu sem þarf til að
ljúka einhverju framhaldsnámi síðar.
Því verði þau að nýrri láglaunastétt.
Væri ekki heiðarlegast að segja ný-
búunum þetta þegar við komuna til
Islands, um leið og þeim er lofað gulli
og grænum skógum?
TRYGGVIV. LÍNDAL,
Skeggjagötu 3, Reykjavík.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.