Morgunblaðið - 20.07.1999, Qupperneq 56

56 ÞRIÐJUDAGUR 20. JÚLÍ 1999
FÓLK í FRÉTTUM
MORGUNBLAÐIÐ
Julia Roberts í Notting Hill
Geta heimsfrægír Hollywood-leikarar
staðið í ástarsambandi við ófrægt fólk
sem hefur aldrei veríð á forsíðu kjaftablað-
anna? Dagur Gunnarsson hitti Juliu
Roberts í London.
NOTTING HILL leikur Julia
Önnu Scott, Hollywood-stjörnu
sem heillar bókabúðareigand-
ann William Thacker, leikinn
af Hugh Grant. Kvikmyndin er gerð
af mikið til sama fólki og gerði kvik-
myndina Four Weddings and a
Funeral sem sló svo rækilega í gegn
fyrir fimm árum og var einn liður-
inn í uppsveiflu breska kvikmynda-
iðnaðarins.
Nú hefur handritshöfundurinn
Richard Curtis sérsniðið aðra
mynd utan um Hugh Grant og
bandaríska stórstjörnu sem að
þessu sinni er Julia Roberts. Upp-
skriftin er sú sama; Hugh Grant
verður ástfanginn af fallegri banda-
rískri konu og skrýtnir og
skemmtilegir vinir hans fylgjast
með dramatískri þróun sambands-
ins um leið og þeirra sögum vindur
fram á grátbroslegan hátt í bak-
grunninum.
Viðtal númer 402
Julia virðist búa yfir miklum og
smitandi krafti. Þó að hún hafi
staðið í blaðamannafundum og við-
tölum allan daginn lætur hún engan
bilbug á sér finna.
-Ertu búin að veita hundrað
svona viðtöl í dag?
„Þetta er viðtal númer 402,“
svarar hún að bragði og gerir svo
stutt hlé á máli sínu og verður al-
varlegri í bragði. „Eg er að reyna
að koma með ný og fersk svör.“
- Ertu að leika sjálfa þig í þessu
hlutverki?
„Fyrir mig væri það svo hrika-
lega leiðinlegt vegna þess að það er
nokkuð sem ég geri á hverjum degi.
Eg er svolítið hissa á öllum sem
spyrja mig þessarar spumingar
vegna þess að með því að svara ját-
andi sýndi ég að mínu mati þann
ótrúlega hroka að finnast ég sjálf
svo æðisleg, heillandi og frábær að
það ætti að gera eins konar heim-
ildamynd um mig. Það væri sko
enginn skortur á sjálfsáliti! Nei,
þetta er ekki ég; þá myndi persón-
an líka heita Julia. Reyndar átti
hún upphaflega að heita Juliette."
- Var handritið þá ekki að neinu
leyti sniðið að þér?
„Nei, ekki nema nokkrir smá-
vægilegir hlutir; nokkrar setningar
og einstaka orð voru „þýdd“ úr
ensku yfir á amerísku og einstaka
• brandarar sem við spunnum á
staðnum voru settir inn - en ekkert
meiriháttar."
- Líkistu Önnu Scott að ein-
hverju marki?
„Nei, við erum gjörólíkar. Þó að
við séum báðar leikkonur þýðir það
ekki að við séum alveg eins. Það
eru t.d. ekki allir blaðamenn með
nákvæmlega sömu skapgerðina."
- Hvað í handritinu fékk þig til
að taka hlutverkinu?
„Mér leist bara vel á það í heild
sinni. Eg fékk stutta lýsingu á
^ söguþræðinum áður en ég las hand-
ritið og hugsaði ojbarasta (Julia
rekur út úr sér tunguna og grettir
sig), þetta hljómar alveg hræðilega.
Kvikmyndastjaman og bókabúðar-
eigandinn; út á hvað gengur það nú
eiginlega? Eg gat ekki séð að það
myndi virka á nokkurn hátt. Eftir
að hafa lesið tvær síður af handrit-
|| inu var ég með á nótunum og
hlakkaði mikið til kynnast sögu-
hetjunum nánar og fá að fylgjast
með því hvemig málin þróuðust hjá
þeim. Eftir lesturinn gat ég ekki
hætt að brosa og var gjörsamlega
heilluð. Eg áttaði mig á því að ég
þyrfti að grafa upp passann minn
því ég væri greinilega á leiðinni til
London.“
Flestar rómantískar gaman-
myndir tilgerðarlegar
- Einhvern tímann sagðist þú
ekki nenna að leika í fleiri róman-
tískum gamanmyndum.
„Nei, ég sagði að það væri erfitt
að finna góðar myndir sem gerðar
væru samkvæmt þeirri uppskrift.
Það var verið að spyrja mig hvort
ég léki ekki í fleiri rómantískum
gamanmyndum af ótta við að fest-
ast í slíkum hlutverkum. Mér finnst
er okkur öllum mikilvægt og auð-
vitað ætti maður ekki að þurfa að
loka sig inni til að veijast."
- Hefur þú einhvern tíma lent illa
í fjölmiðlafólki?.
„I Los Angeles fór ég einu sinni
gangandi frá veitingastað áleiðis
heim til vinar míns sem bjó þar rétt
hjá. Þegar ég gekk fyrir hom
stukku þrír eða fjórir stórir og
stæltir karlmenn út úr mnna og
ruddust að mér. Ég varð skít-
hrædd; það var dimmt og ég var ein
á ferð í Los Angeles sem er ekki ör-
uggasta borg í heimi. Þeir mynd-
uðu mig í bak og fyrir og ég var að
deyja úr hræðslu því ég hafði ekki
hugmynd um hvaða herramenn
þetta voru.“
- Hefur þú ekki lífverði í kring-
um þig?
hvers vegna er það svona ótrúlegt
að frægur og ófrægur geti fellt hugi
saman? Ég held nefnilega að ást-
inni sé alveg skítsama í hvaða vinnu
maður er. Það er raunverulega mín
skoðun á málinu.“
- Þú hlýtur samt að skilja að fólk
grípur andann á lofti þegar það sér
þig eða aðrar stórstjörnur?
„Jú, jú, ég skil það fullkomlega
og hef margsinnis lent í því að
grípa andann á lofti þegar ég hef
orðið þess heiðurs aðnjótandi að
hitta fólk sem ég lít upp til, fólk
með ótrúlega heillandi framkomu. í
því sambandi get ég t.d. nefnt Au-
drey Hepburn og ég hef lent í
nokkrum slíkum aðstæðum síðan
þá. Maður getur sko ekki beðið eft-
ir að komast heim, henda sér yfir
símann og æpa: „Guð minn góður,
það sem mig langaði að vita því hún
hlaut að lifa tilbreytingaríku og
skemmtilegu lífi úr því hún þurfti
ekki að pæla í einhverjum dellubíó-
myndum og þvílíku - ýtti einhver
nærstaddur henni niður í stól og
æpti: „Þú hlýtur að vita hver hún
er!“ Nei, hún hafði ekki hugmynd
um það og varð svo miður sín að
hún hljóp alveg í baklás."
Vinir frá íslandi
- Hefurðu einhvern tíma átt leið
um ísland?
„Nei, aldrei, en ég bjó einu sinni
með nokkrum íslendingum og það
fer ansi nærri íslandsför. Það voru
Jón, sem var með systur minni í
leiklistarskóla, og kærastan hans,
hún Þurí (framburður óljós). Við
vorum mjög náin á tímabili og mér
fannst næstum því að við værum
bundin fjölskylduböndum."
- Islendingar eru nú svo fámenn
þjóð að það eru trúlega meiri líkur
á að þau séu skyld mér.
„Heyrðu, hvert er þitt eftir-
nafn?“ - Gunnarsson.
„Guð minn góður, Jón er líka
Gunnarsson!"
Ég get ekki annað en hlegið og
hermt stíðnislega eftir henni: „Guð
minn góður!“ Og bæti svo við:
„Heldurðu að það geti verið að ... „
Ég er reyndar nokkuð viss um að
ég hefði frétt það ef einhver ætt-
ingja minna hefði deilt híbýlum
með svo frægri konu sem Juliu Ro-
berts. Það sem var skemmtilegast
við þessa merku „uppgötvun" var
að hún virtist ekki átta sig á eigin
frægð en þegar hún sá glottið á
mér varð hún efins.
„Hvað? Er þetta jafn algengt eft-
irnafn og Johnson eða Smith?“
Ég útskýri hvernig þetta gengur
fyrir sig heima á Islandi.
„Já, ég skil... ég man það núna,
einhversson og einhversdóttir. Al-
veg rétt. Æ, ég sem var svo spennt.
Eitt andartak hélt ég að
kannski... en þú eyðilagðir allt
saman.“
Ekki Pretty Woman aftur
- Hvað geturðu sagt mér af
næstu mynd þinni, Runaway
Bride?
„Ekki mikið því ég hef ekki séð
hana enn. Hún var tekin upp í
Baltimore og það var mjög gaman.
Það besta var að ég fékk að kynn-
ast Joan Cusack sem leikur besta
vin minn í myndinni. Ég hafði bara
fylgst með henni úr fjarlægð og
fyrir mér er sú kona hreinræktuð
gyðja. Það var æðislegt að vinna
með henni og við skemmtum okkur
konunglega.“
- Er það rétt að þótt þarna séu á
ferðinni sömu leikarar og leikstjóri
og í Pretty Woman séu þetta gjöró-
líkar myndir?
„Af því að ég hef ekki séð hana
veit ég ekki alveg hverju hefur ver-
ið haldið og hverju sleppt en það
voru nokkur atriði í handritinu sem
við Richard Gere ræddum mikið
um því við vildum ekki gera Pretty
Woman tvö. En við vildum heldur
ekki afneita því að við höfðum átt
gott samstarf í Pretty Woman og
því eru nokkur augnablik þar sem
við „blikkum" áhorfendur, svona
rétt til að segja: „Takk fyrir síð-
ast.“
VEL fór á með leikurunum við gerð myndarinnar.
ég nú vera orðin of gömul (32 ára)
til að festast í nokkru hlutverki -
þú mátt alveg vera ósammála mér
um það - og ég sagði að ég myndi
ekki hafa neitt á móti því að leika í
tíu slíkum myndum í röð ef ég fengi
tíu góð rómantísk grínhandrit í
röð.“
- Hvað er svona glatað við róm-
antískar gamanmyndir?
„Þær eru yfirleitt svo tilgerðar-
legar. Til að koma rómantíkinni að
og halda gríninu gangandi eru bún-
ar tO aðstæður sem eru gjörsam-
lega út í hött og afleiðingin er oft sú
að söguþráðurinn og innihaldið
verða illa úti. Það er hins vegar
ótrúlega mikil kúnst að gera góða
rómantíska gamanmynd og þess
vegna eru svo fáar þeirra góðar."
Sóun á tíma og kröftum
- Er ágengni fjölmiðlafólks við
þig eitthvað í líkingu við það sem
séstj myndinni?
„Ég get ekki ímyndað mér
hvernig það væri að lifa við svo
mikla innrás í einkalífið. Það sem
ég hef þurft að kljást við er, sem
betur fer, ekkert í líkingu við það
sem Anna Scptt þarf að takast á við
í myndinni. Ég bara næ ekki fólki
sem ræðst af svona miklu offorsi á
leikara og frægt fólk sem er því í
rauninni bláókunnugt; ég fæ ekki
skilið að nokkuð réttlæti það. Lífið
„Nei. Þegar ég var búin að jafna
mig fór ég að hugsa um það sem
hafði gerst. Hvers vegna báðu þeir
mig ekki um leyfi? Hefði ekki verið
nær að bjóða gott kvöld og spyrja
hvort þeir mættu smella af einni
mynd eða svo? Það eru sem sagt til
menn sem hafa atvinnu af því að
læðast í runnum og hræða ungar
konur. Ætli bömin þeirra séu stolt
af þeim? Mér finnst þetta athæfi
mikil sóun á tíma og orku fullorð-
inna manna.“
Ástinni er skítsama
- Myndi það ganga upp ef Julia
Roberts yrði ástfangin af „venju-
legum“ manni eins og gerist í Nott-
ingHill?
„Hvað er það við leikara sem
gerir þá svona - fyrirgefðu orð-
bragðið - djöfull sérstaka? Og
hvers vegna er óhugsandi að þeir
umgangist „venjulegt" fólk? Ég er
ekki viss um að ég sætti mig við að
fólk sé flokkað svona í venjulegt og
(flissar svolítið) óvenjulegt fólk.
Hvers vegna ætti starfið að skipta
máli?“
- Er ekki í rauninni verið að
stilla upp frægu fólki gegn ófrægu
fólki?
„Allt í lagi. Já ... jú, ég skil að það
gæti verið uppskrift að stórslysi og
einmitt þess vegna eru þannig að-
stæður notaðar í Notting Hill. En
JULIA Roberts á leið til
frumsýningar Notting Hill
í Bretiandi.
þú getur sko ekki ímyndað þér við
hvern ég var að tala... „
- En hefurðu lent í boðum þar
sem fólk þekkir þig ekki?
„Það er mjög sjaldgæft að ég fari
í matarboð þar sem ég þekki engan
en einu sinni var tekið við mig tíma-
ritsviðtal og síðan búnar til aðstæð-
ur ekki ósvipaðar því sem gerist í
Notting Hill. Þá fór ég í boð án
þess að vera formlega kynnt eða
boðin; ég átti reyndar að þykjast
þekkja einhvem í veislunni. Þetta
var mjög athyglisvert og ég fékk
alls kyns skemmtileg viðbrögð.
Þarna var t.d. stúlka sem þekkti
mig ekki og spurði hvað ég starfaði.
Ég sagðist vera leikkona og þegar
hún var í þann veginn að bera upp
næstu spumingu eða segja mér
hvað hún gerði - sem var einmitt