Morgunblaðið - 02.10.1999, Blaðsíða 52

52 LAUGARDAGUR 2. OKTÓBER 1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐRÚN LÁRUSDÓTTIR,
frá Hellissandi,
síðast til heimilis á Garðvangi í Garði,
er látin.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Þökkum auðsýnda samúð og vináttu.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hlévangs og Garðvangs.
Högni Felixson, Þyrí Björgvinsdóttir,
Lárus Felixson,
Eðvarð Felixson, Guðrún Gústafsdóttir,
Katrín Hlíf Felixdóttir,
Fríða Guðrún Felixdóttir, Rúnar Lúðvíksson,
Gylfi Felixson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær sambýliskona mín, móðir, dóttir, systir
og barnabarn,
GUÐRÍÐUR ERNA GUÐMUNDSDÓTTIR,
sem lést á sjúkrahúsinu í Tonsberg í Noregi
föstudaginn 24. september sl., verður jarð-
sungin frá Selfosskirkju laugardaginn 2. októ-
ber kl. 13.30.
Helge Rise,
íris Hödd, Lena Mist,
Guðmundur Sigurgeirsson, Ágústa Traustadóttir,
Trausti Guðmundsson, Sigurgeir Guðmundsson,
Sigurgeir Ingvarsson.
+
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
MAGNÚS ÓLAFUR VALDIMARSSON,
Skólabraut 15,
Seltjarnarnesi,
lést á Landspítalanum fimmtudaginn 30. sept
ember sl.
Fyrir hönd aðstandenda,
Már Magnússon,
Katrín Edda Magnúsdóttir,
tengdabörn og barnabörn.
+
Hjartans þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærs
föður okkar, tengdaföður, sonar, bróður, vinar
og afa,
BJARNA SNÆLAND JÓNSSONAR
útgerðarmanns
frá Skarði í Bjarnarfirði,
til heimilis á Hverfisgötu 39.
Sérstakar þakkir til sr. Pálma Matthíassonar og Guðna Guðmundssonar
organista.
Blessun fylgi ykkur öllum.
Hulda Sigrún Bjarnadóttir, Kjartan Þór Halldórsson,
Magnús Þór Bjarnason,
Jón Bjarni Bjarnason,
Bryndís Bjarnadóttir, Sigurður Jónsson,
Hulda Svava Elíasdóttir,
Elías Snæland Jónsson,
Jóhannes Snæland Jónsson,
Valgerður Snæland Jónsdóttir,
Anna Rósa Magnúsdóttir
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vináttu við andlát og jarðarför móður okkar,
SVEINBJARGAR ÁRNADÓTTUR,
elli- og hjúkrunarheimilinu Grund.
Sérstakar þakkir til stjórnenda og starfsfólks
Grundar.
Helga Einarsdóttir,
Sigríður Halla Einardóttir,
Hilmar Einarsson,
Margrét Einarsdóttir,
Guðmundur Einarsson.
GUÐRÚN
AÐALSTEINSDÓTTIR
+ Guðrún Aðal-
steinsdóttir
fæddist á Vað-
brekku í Hrafnkels-
dal 25. maí 1923.
Hún lést 24. sept-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Aðal-
steinn Jónsson og
Ingibjörg Jónsdótt-
ir á Vaðbrekku.
Eiginmaður Guð-
rúnar var Jón Jóns-
son, f. 18. janúar
1912, d. 31. júlí
1992, bóndi í
Klausturseli, Jökuldal, 1955-69.
Síðar verkamaður á Egilsstöð-
um. Börn þeirra: 1) Hrafnkell
A. Jónsson, f. 3.2. 1948, héraðs-
skjalavörður Fellabæ, kona
hans Sigríður Magna Ingimars-
dóttir, starfsmaður við tóm-
stundastarf aldraðra á Egils-
stöðum. Börn þeirra: Bjartmar
Tjörvi, kerfísfræðingur Hafnar-
firði, kona hans Kristbjörg Jón-
asdóttir, nemi í viðskiptafræði.
Börn þeirra: Tara Osp, Embla
Ósk. Fjóla Margrét Hrafnkels-
dóttir. Nemi við Samvinnuhá-
skólann Bifröst. 2) Aðalsteinn
Ingi Jónsson, f. 12.10. 1952,
bóndi i Klausturseli Jökuldal,
formaður Landssambands sauð-
Ijárbænda, kona hans Ólafía
Sigmarsdóttir, húsfreyja og
handverkskona Klausturseli.
Börn þeirra: Henný, sjúkraliði,
Sigmar Jón, nemi við Verk-
menntaskólann Neskaupstað,
Ævar Þorgeir, Marteinn Öli. 3)
Jón Hávarður Jónsson, f. 17.11.
1957, trésmjður í Mývatnssveit,
kona hans íris Dóróthea Rand-
versdóttir, kennari í Mývatns-
sveit. Börn þeirra: Steingrímur
Randver, verkamaður á Héraði,
Ragnar Bjarni, verkamaður á
Héraði, Guðrún Sól. 4) Rósa
Jónsdóttir, f. 14.6. 1962, hjúkr-
unarfræðingur á Vífílsstöðum,
maður hennar Bjarni Richter,
jarðfræðingur hjá
Orkustofnun. Börn
þeirra: Sigurður
Ymir, Jón Hákon. 5)
Ingibjörg Jóhanna
Jónsdóttir, f. 10.8.
1964, kennari við
Egilsstaðaskóla,
maður hennar Dag-
ur Emilsson, kenn-
ari við Egilsstaða-
skóla. Börn þeirra:
Máni, Sesselja Sól.
Guðrún útskrif-
aðist frá Alþýðu-
skólanum Eiðum
1942. Hún var far-
kennari á Jökuldal 1942-44. tit-
skrifaðist úr Húsmæðrakenn-
araskólanum 1946. Matreiðslu-
kennari við Húsmæðraskólann
á Hallormsstað 1946-47,
1948-1950 og 1967-1970. Bjó í
Klausturseli á Jökuldal frá 1955
til 1969. Búsett á Egilsstöðum
1971 til dauðadags. Ráðskona
við mötuneyti Menntaskólans á
Egilsstöðum frá stofnun skól-
ans 1979 til 1993. Guðrún sinnti
margvíslegum félagsmálum.
Hún var meðhjálpari í Eiríks-
staðakirkju í þrjú ár, sat í
stjórn kvenfélagsins Öskju Jök-
uldal í sex ár. I stjórn Alþýðu-
bandalagsfélags Fljótsdalshér-
aðs í fjögur ár, þar af formaður
í eitt ár, síðar heiðursfélagi í
því félagi. Starfaði fyrir Rauða
Kross Islands frá námsárum
sinum í Húsmæðrakennaraskól-
anum allt fram á þetta ár. Hún
gegndi ýmsum störfum fyrir
Verkalýðsfélag Fljótsdalshér-
aðs og var m.a. formaður út-
hlutunarnefndar atvinnuleysis-
bóta um árabil. Guðrún starfaði
í slysavarnadeildinni Gró á
Fljótsdalshéraði, var m.a. for-
maður fjáröflunarnefndar Gró-
ar um skeið. Hún var heiðursfé-
lagi í Gró.
títför Guðrúnar fer fram frá
Egilsstaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Jæja, Guðrún. Þá er okkar allt of
stuttu kynnum lokið. Ég hafði
reyndar alltaf vonast til að þau
yrðu mun lengri, enda of snemmt
að yfirgefa okkur öll nú.
Auðvitað er það alltaf þannig að
þegar ástvinur yfirgefur þessa ver-
öld sitja eftirlifendur eftir, nagandi
sig í handarbökin yfir því að hafa
ekki notið samvistanna lengur og
betur. Allt það sem mann langaði
að gera fyrir og segja við Guðrúnu
er nú allt í einu orðið um seinan.
IM vil ég reyna að koma þakklæti
mínu á framfæri á þann eina hátt
sem ég get úr því sem komið er.
Mig langar til að þakka fyrir allt
hið góða sem þú hefur gert fyrir
okkur og við fáum þér aldrei full-
þakkað. Sérstaklega er mér minn-
isstæður sá stuðningur og styrkur
er þú veittir okkur þegar litli
drengurinn okkar var sem veikast-
ur. Ekki veit ég hvernig okkur
hefði öllum reitt af ef þú hefðir
ekki aðstoðað okkur og verið okkur
styrkur á þessu erfiða tímabili.
Einnig vil ég þakka hversu vel
mér var tekið er ég varð hluti af
fjölskyldu Guðrúnar. Velvild og
glæsilegar móttökur, iðulega um
efni fram, var það sem mér þótti
mest áberandi í fari Guðrúnar.
Alltaf vildi hún allt fyrir mig gera
og meira til. Kynni mín af Guðrúnu
voru á hinn allra besta veg og því
hafa spaugsögur um slæmar
tengdamæður aldrei höfðað til mín
eftir að ég kynntist henni.
Þá er víst komið að hinstu kveðj-
unni. Þú munt ávallt vera með okk-
ur í minningunni og ert órjúfanleg-
ur hluti af fjölskyldu okkar. Minn-
ingin um þig mun ylja okkur um
alla framtíð. Ég heiti þér því, Guð-
rún, að standa við það er Jón bað
mig um er ég hitti ykkur hjónin í
fyrsta sinn.
Ég votta öllum aðstandendum
Guðrúnar samúð mína.
Bjarni.
Elsku Guðrún amma.
Ekki gat ég ímyndað mér þegar
ég kvaddi þig í lok ágúst að ég væri
að kveðja þig í hinsta sinn. Það
mætti samt halda að þú hafír haft
það á tilfinningunni, því þér var
það svo mikilvægt að ég kæmi að
hitta þig. Auðvitað var það sjálf-
sagt mál og sé ég eftir því núna
hvað ég sinnti þér lítið í sumar. Það
var alltaf spennandi að koma og
heimsækja þig og afa á Egilsstaði
þegar við Tjörvi vorum lítil. Ég
fékk alltaf að vera með þér niðri í
menntaskóla og var aðal fjörið að
fá að hjálpa til við uppvaskið. Það
var líka svo gaman að heimsækja
þig í Útgarðinn, þú varst alltaf með
fullt af gestum hjá þér og mátti
bóka það að maður hitti hálfa ætt-
ina í kaffí. Eftir að ég varð fullorð-
in gat ég setið í kaffi í Útgarðinum
klukkustundum saman, þú verið að
segja mér sögur af þér, allri fjöl-
skyldunni eða bara frá gömlum
tímum. Ég ætti kannski frekar að
segja að við hefðum verið að
slúðra. Það er samt svo skrítið að
eftir að ég sjálf var flutt upp í
Egilsstaði þá gaf ég mér alltaf
minni og minni tíma til að koma í
heimsókn til þín. Mér fannst alltaf
gott þegar þú hringdir í mig og
baðst mig um að fara með þig í bæ-
inn til að erindast. Við vissum nú
báðar að við þurftum að gefa okkur
góðan tíma í það og þú gafst mér
alltaf ágætan fyrirvara svo að við
þyrftum ekki að flýta okkur um of.
Það var svo ótrúlegt að fara með
þér í búðina því það voru svo marg-
ir sem þekktu þig. Þú varst nátt-
úrulega búin að ala hálft Austur-
land upp í menntaskólanum. Þó að
minnið væri nú farið að bregðast
þér þá talaðir þú við alla og spurðir
mig svo að því við hvern þú hefðir
verið að tala eftir á. Það er sorg-
legt að þú skyldir ekki fá að njóta
þess að búa í nýju íbúðinni þinni.
Við vorum öll svo ánægð fyrir þína
hönd að þú gætir loksins farið að
hafa meiri samskipti við fólk og
minna mál væri fyrir þig að rölta í
bæinn. Þú varst svo mikil félags-
vera og leiðinlegt hvað Útgarður-
inn hamlaði því að þú gætir sjálf
farið út á meðal fólks. Nú þegar þú
ert komin yfir, er ég sannfærð um
að þú munt vaka yfir okkur, fjöl-
skyldu þinni, og vera hjá okkur í
gleði og sorgum.
Með saknaðarkveðjum til þín.
Fjóla Margrét.
Það eru sjö ár síðan við hjónin
kynntumst Guðrúnu Aðalsteins-
dóttur fyrst, eða um það leyti er
hilla fór undir að hún yrði tengda-
móðir sonar okkar. Enda þótt við
byggjum á sitt hvorum enda lands-
ins, áttum við eftir að hitta hana oft
og eiga með henni góðar samveru-
stundir. Við komumst fljótt að því
að Guðrún var óvenju hjartahlý,
greind og fróð kona sem fylgdist
vel með og hafði ríka kímni- og frá-
sagnargáfu.
Við minnumst hennar á brúð-
kaupsdegi barna okkar þar sem
hún stóð fyrir glæsilegri veislu og
talaði fallega til bniðhjónanna. Við
minnumst hve vel hún tók á móti
okkur í þau skipti sem við lögðum
leið okkar til Egilsstaða og við
minnumst hennar hér fyrir sunnan,
nú síðast i ágúst, þegar við áttum
góðar stundir saman í Garðabæn-
um. Sérstaklega er okkur þó minn-
isstæð ferð sem við fórum með
Guðrúnu, sumarið 1997, upp á Jök-
uldal og á æskustöðvar hennar í
Hrafnkelsdal. Á þeirri leið þekkti
hún auðvitað allt og alla og sagði
afar skemmtilega frá. Að lokum
var farið upp í óbyggðir, þar sem
við skoðuðum hin tilkomumiklu
Dimmugljúfur.
Guðrún lét sér mjög annt um
böm sín, tengdabörn og barna-
böm. Hún var ósérhlífin og alltaf
boðin og búin til hjálpar ef á þurfti
að halda. Þegar sameiginlegt
bamabam okkar veiktist alvarlega
í Kaupmannahöfn dvaldi hún hjá
fjölskyldunni þar ytra í mánaðar-
tíma og veitti henni mikla aðstoð
sem kom sér mjög vel.
Það hafa margir misst mikið við
andlát Guðrúnar Aðalsteinsdóttur
en nú er komið að leiðarlokum og
við þökkum góða og ánægjulega
viðkynningu. Við sendum öllum að-
standendum innilegustu samúðar-
kveðjur.
Margrét og Sigurður H. Richter.
Þegar fólk giftir sig, þá er það að
taka saman við fleiri en makann
sem valinn var. Það er líka að taka
saman við fjölskyldu hans eða
hennar, fólkið sem þekkir forsög-
una, fólkið sem hefur verið ná-
tengdast nýja makanum. Það getur
verið kvíðvænleg stund að mæta
þessu fólki, vita að það hlýtur að
leggja mat á nýjustu viðbótina við
fjölskylduna, en vita ekki hvaða
forsendur það muni leggja til
grundvallar matinu. Þegar ég
kynntist Ragnari Inga, yngsta
bróður Guðrúnar, kom fljótlega í
ljós að þessi stund yrði ekki umflú-
in. Ég vissi að fjölskylda hans var
stór og samheldin, íróð og glaðvær.
Ég vissi líka að hún hafði misjafnar
forsendur til að meta nýjan fjöl-
skyldumeðlim út frá. Guðrún var
til dæmis húsmæðrakennari, vön
að standa fyrir stóru mötuneyti og
mannmörgu heimili þess utan. Mér
þótti því líklegt að hún myndi líta
til húsmóðurhæfileika minna,
skipulags heimilis, matseldar og
annars af því tagi. Þetta hafði ég
ekki álitið sterkar hliðar í mínu
fari, þar sem ég hafði lengst af ver-
ið upptekin við aðra hluti og ekki
lagt stolt mitt í húshaldið sérstak-