Morgunblaðið - 03.03.2000, Qupperneq 56

£6 FÖSTUDAGUR 3. MARS 2000
MORGUNBLAÐIÐ
ÍDAG
VIIWIvAiVIH
Svarað í síma 569 1100 frá 10-12 og 13-15
frá mánudegi til föstudags
Danska smur-
brauðið stolt
Nýkaups
í VELVAKANDA sl. mið-
vikudag er bréf frá Guð-
nýju Jóhannsdóttur. Guð-
ný kvartar yfír gæðum á
smurbrauði, sem hún
keypti í Nýkaupi í Kringl-
unni.
Þetta er fyrsta kvörtunin
sem ég hef fengið vegna
danska smurbrauðsins
okkar. Danska smurbrauð-
ið í Kringlunni er okkar
stolt og ég fullyrði að gæði
þess eru framúrskarandi.
Nýkaup í Kringlunni hefur
selt tugi þúsunda brauð-
sneiða til einstaklinga og
fyrirtækja, m.a. í ferming-
arveislur, skírnarveislur og
brúðkaup og fengið mikinn
fjölda jákvæðra athuga-
semda um gæði brauðsins
og því kemur kvörtunin
mér nokkuð á óvart. Ekki
síst að fá hana í gegnum
Morgunblaðið. Ég dreg þó
ekki í efa að brauðið sem
Guðný keypti stóðst ekki
væntingar hennar, né held-
ur að kvörtunin sé rétt-
mæt.
Samkvæmt upplýsingum
mínum hringdi Guðný í
verslunina og talaði við
starfsmann, sem man vel
eftir því samtali. Starfs-
maðurinn bauð Guðnýju
nýja vöru og vildi bæta úr
vanda hennar. Því miður
náði Nýkaup ekki að leysa
þennan vanda með þeim
hætti sem við teljum að sé
ásættanlegur, þ.e. með því
að viðskiptavinurinn sé
ánægður með vöru og þjón-
ustu okkar. Astæða þess er
sú að samtalinu lauk með
þeim hætti að Guðný lagði
á.
í Nýkaupi í Kringlunni
starfar Björk Óskarsdóttir,
sem er lærð smurbrauð-
sjómfrú frá Danmörku. Eg
þekki strörf hennar og
hennar samstarfsfólks og
get fullyrt að þau eru til
fyrirmyndar. Sá fjöldi sem
kaupir danskt smurbrauð í
Nýkaupi í Kringlunni aftur
og aftur ber vinnubrögðum
og vörugæðum hennar
glöggt vitni.
Mér þykir leitt að
danska smurbrauðið okkar
skyldi ekki standast vænt-
ingar Guðnýjar, en vil taka
undir það sem Guðný segir,
þ.e. að verðið á smurbrauð-
inu í Kringlunni er gott,
249 kr. sneiðin.
Finnur Árnason
framkv.stj.
Sátt við gagna-
grunninn
MIKIL umræða hefur ver-
ið um úrsögn úr gagna-
grunni á heilbrigðissviði.
Svo langt hefur það gengið
að menn eru farnir að fara
fram á greiðslu fyrir að
vera í gagnagrunninum.
Eg og mín fjölskylda ætl-
um að vera í grunninum og
erum mjög sátt við umbun í
þá veru að við og afkom-
endur okkar eigum von á
lækninguá ófyrirséðum
sjúkdómum og einnig eig-
um við von á því að búið
verði að komast í veg fyrir
suma sjúkdóma. Viðætlum
að láta þá sem standa að
dreifibréfí þar sem fólk er
hvatt til að segja sigúr
gagnagrunninum og krefj-
ast gjalds fyrir að vera í
honum vita af okkur með
því að senda þeim til baka
póstinn þeirra óundirritað-
an.
Guðmundur og fjölsk.
Landsbyggða-
flóttinn eða öfugt
EG er búin að hugsa mikið
um það hvað það sé sem
Reykvíkingar óttast þegar
talað er um landsbyggðina.
Flestallir sem ég hef
rætt við í Reykjavík geta
ekki hugsað sér að búa úti á
landi og koma með hin
ýmsu rök fyrir því.
Ég flutti út á land fyrir
rúmum mánuði og hlakkaði
ég mjög til þess áður en af
því varð. Eins og sjálfsagt
allir vita er mikill lands-
byggðarflótti og við hjónin
tókum þá ákvörðun að fara
á móti straumnum og vera
dálítið huguð. Þegar við til-
kynntum fjölskyldunni og
vinum þessa ákvörðun voru
misjöfn viðbrögð, margir
sögðu „frábært" meðan
aðrir óskuðu þess heitast
að geta sest fyrir framan
útidyrahurðina okkar og
bannað okkur að fara.
En allir þeir sem við yfir-
gáfum í Reykjavík hafa
óskaplega miklar áhyggjur
af okkur, ég fæ ítrekaðar
spurningar frá konu einni
hvort sé hitaveita á Egils-
stöðum! sem sýnir kannski
hvað Reykvikingar hafa
kynnt sér landið h'tið. Ég
held samt að ég sé búin að
koma í veg fyrir að hún
spyrji mig aftur, því ég
sagði síðast við hana þegar
hún spurði, að það væri ol-
íukynding og í bílskúmum
væri einhver gámur sem ég
hefði ekki hundsvit á, og
hann tæki 20 fm af bíl-
skúrnum. Kom á konuna í
símanum og áhyggjutónn-
inn endurkastaðist í eyrað
á mér. Spurði hún mig hvað
ég myndi gera þegar olían
væri búin ásamt fleiri
spurningum sem ég gat
ekki svarað vegna þekking-
arskorts. Þegar hún var
búin að muldra í smátima
sagði hún „en þú sagðir
alltaf að það væri hita-
veita“. Til hvers var hún að
spyrja örugglega í sjöunda
skiptið ef hún vissi svarið?
Það er ein önnur spuming
sem ég fæ oft í viku og er
hún svohljóðandi: „Leiðist
þér ekki þarna?“ Nei, mér
leiðist ekki! Af hverju ætti
mér að leiðast? Leiðist fólki
ekki í Reykjavík? Mér
leiddist þar oft! í Reykja-
vík em ótalmargir val-
möguleikar í boði til þess
að manni leiðist ekki. Bíó,
keila, matsölustaðir,
skemmtanalíf í blóma og
fleira og fleira, en hve oft
nýtir maður sér þessa
möguleika ? Enda ekki oft-
ast kvöldin á því að að
leigja sér spólu og Iiggja
fyrir framan sjónvarpið
með pizzu og kók? Hver er
þá munurinn að búa úti á
landi eða £ stórborginni
Reykjavík? Munurinn er
kannski ekki svo mikill. Uti
á landi er fólk alveg eins og
í Reykjavík sem hlær og
hefur allar þær tilfinningar
sem Reykvíkingar bera.
Það getur vel verið að „úti á
landi liðið“ hafi meiri innri
frið og tengdara við náttúr-
una, en ég er sannfærð um
að margir Reykvíkingar
séu það einnig. Nú hugsar
margir, en launin, pening-
arnir? Þeir skipta einnig
máli! Já, svo sannarlega, en
hver getur notið þeirra
þegar allt stressið og álagið
í vinnunni er svo mikið að
höfuðið er að springa og
axlirnar em upp við eyru
vegna spennings. Tíminn
til að vera með fjölskyld-
unni er enginn, því það þarf
að borga raðgreiðsluna á
bílnum og loksins þegar
kemur tími til að slappa af,
þá erum við með samvisku-
bit yfir því að vera ekki að
vinna. Reikar þá hugurinn
oft upp í sveit þar sem bæj-
arerillinn er ekki eins mik-
ill og í stórborginni.
Já, hún Reykjavík, eins
lítil og hún er, er ekki eini
staðurinn á landinu sem
hægt er að búa á, hægt að
verða hamingjusamur á og
hægt að gera eitthvað úr
sér. Málið er að miðdepill
heimsins ert þú, hvernig
þér líður og hvemig þitt líf
er. Hættu að þóknast öðr-
um, gerðu það sem þú vilt,
hlutstaðu á þitt sjálf. Þetta
er þitt líf, Njóttu þess!!
Sigrún Þöll
Þorsteinsdóttir.
Öryggistæki
í heimahúsum
ÞÓRUNN hafði samband
við Velvakanda vegna
greinar sem birtist í Morg-
unblaðinu 29. febrúar sl. og
heitir “Slysagildrur í þínu
boði“. Þar er fjallað um slys
í heimahúsum og öryggis-
tæki fyrir heimili. I grein-
inni er eingöngu vísað á
vefslóð til þess að nálgast
þessi tæki, en hún vildi
benda greinarhöfundi á að
það eru ekki allir með að-
gang að tölvum. Finnst
henni að það hefði líka mátt
koma fram, hvar er hægt
að kaupa þessi öryggis-
tæki.
Pokinn er fundinn
SNYRTISTOFAN Paradís
hafði samband við Velvak-
anda og vildi láta hjónin
vita, sem áttu pokann með
ullarskónum og lopasokk-
unum, að hann væri fund-
inn. Þau geta haft samband
í síma 553-1330.
Mánagull á hrós skilið
ÞAÐ er mjög notalegt að
koma í hannyrðaverslun í
Glæsibæ sem heitir Mána-
gull, hvort sem maður er að
skoða eða versla. Stúlkan
þar sýnir svo mikla þjón-
ustulund, að unun er að.
Það mættu fleiri taka hana
sér til fyrirmyndar, því þar
fær maður persónulega
þjónustu.
Hulda Karen og Helga.
HöTEL FLÚÐIR
* :
Góðar stundir
Hótel Flúðir er glæsilegt hótel ífallegu og rólegu umhverfi.
Frábærkosturfyrireinstaklinga og hópa allan ársins hring.
/h
Uppl ý s í n ga r o g p an t a n í r í s írn a 4 H & 6 6 'i 0
Víkveiji skrifar...
VÍKVERJI, sem búinn var að
panta ferð í apríl á vegum
Ferðaskrifstofunnar Úrvals-Útsýn-
ar, hugði sér gott til glóðarinnar og
ætlaði að notfæra sér þá punktasöfn-
un, sem hann hafði staðið fyrir með
svokölluðu Fríkorti, sem hann hélt
að nafninu til að ætti eitthvað skylt
við frjálsræði í viðskiptum.
Hann tók því upp veskið sitt og af-
henti gjaldkeranum hjá Úrval Útsýn
Fríkortið sitt og sagðist ætla að
greiða hluta staðfestingarinnar með
fríkortspunktum eins og auglýst hafi
verið í bæklingi ferðaskrifstofunnar.
„Því miður,“ sagði afgreiðslustúlkan,
„þú verður að fara upp í Vegmúla 3
og fá ávísun, sem við tökum síðan frá
Fríkortinu.“
XXX
ELDUR fannst Víkverja súrt í
broti að vera vísað úr einu hús-
inu í annað út af einhverjum frí-
punktum, en hann lét sig hafa það og
ók inn í Vegmúla 3. Þegar að útidyr-
unum hjá Fríkortinu var komið, stóð
á dyrunum: „Erum flutt í Síðumúla
34, 2. hæð.“ Þegar þangað var komið
var hvergi merkt hvar Fríkortið væri
til húsa, en eftir að hafa spurzt fyrir á
jarðhæðinni í einhvers konar snyrti-
vörubúð, var sagt að Víkverji skyldi
ganga inn um gafl hússins, sem veit
út að Fellsmúla og fara þar upp á
aðra hæð. Jú og mikið rétt, merki
Fríklúbbsins var þar á hurð.
xxx
YÍKVERJI bar upp erindið inni á
skrifstofu Fríklúbbsins og þar
fékk hann aðeins ávísun upp á 10.000
frípunkta og gilti hún sem 7.500
króna innlegg inn á ferðina góðu.
Hins vegar átti Víkverji rúmlega
14.000 frípunkta, en hann fékk ekki
ávísun nema á 10 þúsund af því, sam-
kvæmt upplýsingum Fríkortsins, að
Úrval-Útsýn tekur bara við 10, 15,
eða 20 þúsund punkta ávísunum og
ekki öðru. Þar sem Víkverji vantaði
nokkra punkta upp á 15 þúsund, gat
hann aðeins fengið ávísun upp á 10
þúsund punkta.
xxx
ETTA gerðist hinn 1. marz árið
2000, þegar frjáls viðskipti eiga
að heita komin í gagnið fyrir nokkr-
um áratugum. Hvar er samkeppnin á
ferðamarkaðinum? Hvernig er unnt
að snatta kúnnanum fram og til baka
eftir einni lítilli frípunktaávísun og
setja jafnframt skilyrði fyrir því hve
marga frípunkta má nota? Er það of
flókið reikningsdæmi fyrir starfsfólk
ferðaskrifstofunnar að einn frípun-
ktur sé 75 aura virði, að ekki megi
taka við frípunktaávísunum nema
þær standi á heilum eða hálfum tug
þúsunda?
Það er greinilega einhver maðkur í
mysunni í þessum ferðaskrifstofu-
viðskiptum og frípunktaverzlun.
Hver á frípunktana? Víkverji hefði
haldið að viðskiptavinurinn ætti þá,
en samt er svokölluðu frípunktaávís-
un, sem Víkverji fékk, ekki stíluð á
hann, heldur á Úrval-Útsýn. A tím-
um rafrænna viðskipta er þessi
reynsla Víkverja móðgun við við-
skiptavininn. Menn með rafrænt
Fríkort eiga ekki að þurfa að fara
hús úr húsi til þess að fá réttmæta
eign sína til þess að greiða fyrir þjón-
ustu sem er aulýst jafnrækilega og
þessi lélega þjónusta Fríkortsins.