Morgunblaðið - 13.05.2000, Page 50

MORGUNBLAÐIÐ
50 LAUGARDAGUR 13. MAÍ 2000
> ________ /
A slóðum Ferðafélags Islands
Að Fjallabaki
í dymbilviku
Skíðaferðír um páska inn í Landmanna-
lauffar hafa notið vinsælda á undanförnum
árum. Gerður Steinþórsddttir segír hér frá
ferð sem farin var um síðustu páska.
A SIÐUSTU árum
hafa verið vinsælar
I skíðaferðir um
páska inn í Land-
mannalaugar eða
Laugar, eins og þær
eru oftast kallaðar. Pá er gengið
fyrsta daginn frá Sigöldu inn í Laug-
ar, sem er 25 km leið, en þar bíður
reisulegur skáli Ferðafélagsins og
heit náttúruleg laug. Annan daginn
er gengið í Laugum, en þar er um
margt að velja enda staðurinn rómað-
ur fyrir fegurð. Á þriðja degi er geng-
ið til baka að Sigöldu, oftast sömu
•deið, en einnig er möguleiki að fara
aðra leið að hluta, eins og gert var um
páskana, enda heiðskírt alla daga.
Þetta er svokölluð „trússferð", en þá
er farangur fluttur á jeppa, en aðeins
þarf að bera nesti til dagsins og auka-
fatnað. Ferðafélagið hefur einnig far-
ið skíðaferð um Laugaveginn: Sig-
alda - Landmannalaugar - Þórsmörk
um páskadagana, en ekki var sú leið á
ferðaáætlun að þessu sinni. Þá þarf
að bera farangur frá Laugum.
Reyndar var skíðamaður samferða
okkur inn í Laugar sem ætlaði að
ganga einn Laugaveginn.
Skírdagur
Lagt var af stað frá Umferðarmið-
stöðinni klukkan átta að morgni í
rútu frá Vestfjarðaleið. Veður var
bjart, sólskin en frost. Sumardagur-
inn fyrsti. Ólafía Aðalsteinsdóttir far-
arstjóri tók brosandi á móti okkur.
Hún er mikil ferðakona, þjálfuð í
hjálparsveit, og kleif Mont Blanc
fyrst íslenskra kvenna. Á leiðinni inn
í Sigöldu bar það helst til tíðinda að
við Sultartanga lentum við í sand-
stormi frá Heklu, sem blindaði allt út-
sýni. Annars var Hekla snævi þakin,
og ekki lengur hægt að sjá nokkur
merki um eldsumbrot.
Við vorum nítján sem stigum á
skíði við Sigöldu stundu fyrir hádegi,
í hægri norðanátt. Eg hafði sett hefti-
plástur á hælana til að koma í veg fyr-
ir hælsæri, var klædd í norsk ullar-
nærföt, peysu og vindþéttan jakka og
buxur, með lambhúshettu, vettlinga
og sólgleraugu til að veijast snjó-
birtu. Sigaldan var flekkótt á að líta,
för eftir jeppa og snjósleða og færið
hart. Flestir báru sltíðin upp á öld-
una. Þá blasti við breið slétta um-
kringd fjöllum. Mest bar á Löðmundi
(1074 m) í suðvestri þar sem hann
gnæfír hátt yfír, breiður með hamra-
belti, nefndur „konungur" fjallanna á
Landmannaafrétti. í austri sá brátt í
fjarska á Sveinstind, strýtulagaðan.
Við fylgdum raflínunni að mestu
fyrsta áfangann að Bjallavaði á
Tungnaá, þar sem hún rennur blá og
nokkuð kuldaleg á að líta. Þama áð-
um við þegar þriðjungur ferðar var
að baki.
Rétt fyrir ofan vaðið var feijustað-
ur og eru þama gijótbyrgi þar sem
fyrram vora geymdir bátar. Við
Bjallavað er hlið inn í Friðland að
Fjallabaki, en svo nefnast öræfin
norðvestan og norðan Torfajökuls,
sem vora friðuð árið 1979. Friðlandið
er allt ofan 500 metra yfir sjó; fjöllótt,
mótað af eldvirkni og jarðhita, þakið
hraunum, söndum og vötnum. Við
Bjallavað voru fleiri á ferð: Jón Viðar
■
m
Ljósmyndir/Gerður Steinþórsdóttir
Séð yfír ísilagt Kirkjufellsvatn á föstudaginn langa. Frá vinstri: Karl Gunnarsson, Þorsteinn
Hannesson og Haraldur Halldórsson.
Greinarhöfundur við Námskvísl. Til vinstri eru Laugahraun og Brenni-
steinsalda, eitt litríkasta fjall landsins, í vetrarbúningi.
Sigurðsspn, formaður ritnefndar ár-
bókar FÍ og Grænlandsfari, ásamt
fjölskyldu sinni og vinum. Við héldum
síðan inn í friðlandið, og áfram yfir
Eskihlíðarhnausa. Vestar liggur
Eskihlíðarvatn, ílangt og ísilagt.
Tveir ferðafélagar tóku upp segl og
létu vindinn bera sig áfram eftir slétt-
unni. Fjöllin við Laugar hækkuðu
smám saman eftir því sem nær dró.
Sunnar liggur Frostastaðavatn, einn-
ig snæviþakið. Leið okkar lá austan
við vötnin. Landslagið breyttist allt í
einu, hraun á hægri hönd.
Við sveigðum í vestur milli hlíðar
og hrauns og síðan eftir einstigi ofan
við Námskvísl rétt við skálann. Það
var eins og skíðafórin væru höggvin í
gler. Allt gekk vel og við stöldraðum
við skúr hinum megin kvíslarinnar og
gerðum teygjuæfingar eftir fimm og
hálfs tíma göngu. Það rauk úr laug-
unum, að baki þeim Laugahraun og
Brennisteinsaldan í vetrarskrúða.
Skálinn var hulinn að hálfu í snjó.
Þegar nær kom sást að fyrir framan
skálann var autt svæði, snjóskafl
myndaði eins konar skjólvegg í
hálfhring umhverfis bæjarhlaðið.
Einai’ Guðmundsson skálavörður tók
glaðlega á móti okkur og vísaði okkur
„til stofú“. Hann var búinn að höggva
tröppur upp skaflinn sem lá að sal-
emishúsinu. Við dáðumst að hand-
verki hans.
Miklar framkvæmdir hafa verið í
Laugum síðustu árin, einkum til að
bæta hreinlætisaðstöðu, en einnig að-
stöðu í skálanum. Innréttingum hef-
ur verið breytt og eldhúsið stækkað.
Á einum veggnum í eldhúsinu vakti
athygli mína lítil mynd úr Morgun-
blaðinu af Haraldi Erni Olafssyni
pólfara þar sem hann dregur púlkuna
sína yfir mikið íshröngl.
Hópurinn kom sér fyrir í stóra
salnum þar sem farangur beið okkar
Svefn og draumur
Draumstafir Kristjáns Frímanns
ÁTTA tíma svefn er meðaltalið fyrir
hvem venjulegan mann til að halda
líkama og geði í starfhæfu formi
daglegs lífs og vera mönnum sinn-
andi. Svefninum má líkja við stofu
sem er einangrað að mestu frá um-
heiminum og þar ríkir sótthreinsað
ástand. í þessum sal svefnsins era
tæki til súrefnisgjafar, næringar og
endursköpunar. Þar era orkutæki,
hnoðvélar, litningasjá og skannar.
Þessi sjálfvirku tæki vinna öll sem
einn þjarkur að viðhaldi mannsins
og samhæfingu hvfldar við krafta
svo upp spretti maðurinn kátur og
hress að morgni nýs dags:
„Vaknaði í morgun klár og hress
klæddi mig í fót og sagði bless
sólin skein og fuglar sungu í trjánum
borgin var ei byijuð daglegt stress
Laugaveginn rölti ég í ró
röflaði við sjálfan mig og hló
þegar klukkan nálgaðist hálfm'u
ég kortið mitt í stimpilklukku sló“
En í þessum lokaða heimi svefns-
ins er annað tól sem ekki lýtur lög-
máli þjarkans og er með þeim ólík-
indum að stjórna sjálft gerðum
sínum án vitundar um lögmál. Þetta
er Draumurinn sem fer sínar eigin
leiðir (eins og kötturinn) um sali
svefnsins og skóhljóð hans er nett,
svipurinn er suðrænn, nokkuð
garralegur, fjarrænn en samt vina-
legur og hann leikur fimlega af
fmgrum fram Shakespeare allan á
fimm sekúndum mér til gamans
meðan eflífðin brýnir sinn gogg.
Hann virðist lagskiptur þegar hann
fer um stofuna og kippir þér sofandi
með sér í ferðalag til framandi
staða, inn um glugga undrandi
hugsana og gegnum gras, yfir sand
á glitrandi strönd þess staðar sem ól
þig. Tækið kallast draumsjá sem
skannar vökuna við svefninn, lífið
við dauðann, nútíð við fortíð og önn-
ur þau svið sem ég kýs að renna
undir glerið til að skoða eigið sjálf í
spegli tilverunnar.
Draumar
„Gleymmérei"
Fyrri: Mig dreymdi að ég var að
ganga með eldri systur minni fram-
hjá rimlabúram. Við héldumst í
hendur. Við gengum framhjá búri
sem var fullt af boltum. Boltaland.
Við rifjuðum upp hvað var gaman að
leika í boltalandi þegar við vorum
litlar. En þá sáum við að boltamir
vora of fáir til að hægt væri að leika
þar. Við gengum því áfram en allt í
einu snarstoppaði ég. Við sáum að í
einu búrinu var lítil stelpa. Hún var
hengd á háls uppí loft. Ég hélt að
hún væri dáin en sá þá að augun
hreyfðust. Ég hafði orð á því hvað
hún væri ung. Við gengum áfram en
sáum þá hoppandi fíl. Hann var blár
að lit. Systir mín talaði um að sig
hafi alltaf langað í svona fíl. Ég gat
ekki hætt að hugsa um litlu sem var
hengd og alein.
Seinni: Mig dreymdi að ég og
eldri systir mín stóðum uppi á svöl-
um. Systir mín vildi endilega
Mynd/Kristján Kristjánsson
stökkva fram af svölunum. Ég
reyndi að stöðva hana. Ég leit niður
af svölunum og sá fullt af fólki liggj-
andi undir teppum. Vinkonur systur
minnar sögðu mér að leyfa henni að
ráða sér sjálfri. Hún stökk! Ég hljóp
niður tröppumar þangað sem hún
lenti, þá lokaðist hurðin á mig. Ég
horfði á systur mína liggjandi undir
teppi ásamt hinu fólkinu. Ég kallaði
á foreldra okkar en enginn heyrði í
mér. Égvarföst.
Ráðning
Báðir draumamir snúast um þá
staðreynd að þú og systir þín erað
um það bil að sleppa heimdraganum
og hverfa út í hinn stóra heim þar
sem hver hefur sitt eigið teppi (þarf
að sjá um sig). Systir þín er fyrri til
að klippa á naflastreng öryggisins
heima fyrir og ná sér í teppi (húsa-
skjól). En þetta uppbrot á tilveranni
gerir þig óöragga, ringlaða, reiða og
pirraða svo þér finnst þú ein, inni-
króuð, yfirgefin, lífvana og sem
hengd upp á þráð. Þá birtast frá-
hvarfseinkennin að hverfa til baka,
verða aftur lítil og svo andstæðan í
bláa fílnum sem tákn um að kanske
lífið undir teppinu gjöfult, gleði-
og spennandi. Draumamir
munu hjálpa þér að finna veginn,
farsælustu leiðina og rétta teppið.
• Þeir lesendur sem viya fá drauma sína
birta og ráðna sendi þá með fullu nafni, fæð-
ingardegi og ári ásamt heimilisfangi og dul-
nefni til birtingar til:
Draumstafir
Morgunblaðið
Kringlunni 1
103 Reykjavík
eða á heimasíðu Draumalandsins
http://www.dreamland.is