Morgunblaðið - 19.05.2000, Blaðsíða 46

Morgunblaðið - 19.05.2000, Blaðsíða 46
46 FÖSTUDAGUR 19. MAÍ 2000 MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR + Gylfi Gunnarsson fæddist hinn 28. descmber 1920. Hann lést á Landspitalanum í Reykjavík hinn 10. maí siðastliðinn. Gylfi var sonur hjónanna Gunnars Sigurðssonar, f. 14.7. 1888, lögfræð- ings og alþingismanns frá Selalæk, d. 13.12. 1962 og konu hans Sig- ríðar Siggeirsdóttur, f. _ 13.2. 1891, bókara, d. 13.10. 1979. Systkini Gylfa: Geir, f. 9.4. 1916, d. 10.7. 1978, Gerður, f. 21.6. 1917, d. 25.8. 1961, Helga, tvíburasystir Gylfa, f. 28.12. 1920 og Sigurður, f. 10.8. 1923, d. 6.8. 1980. Helga er ein systkinanna sem eftir lifir. Hinn 13. desember 1947 kvæntist Gylfi Maríu Rebekku Sigfúsdóttur, f. 21.8. 1922, verslunarmanni, d. 18.4.1985, dóttir hjónanna Sigfúsar Guðfinnssonar, f. 9.8. 1895, skip- stjóra og kaupmanns, d. 6.2. 1980 og konu hans Maríu Önnu Krist- jánsdóttur, f. 8.10. 1896, húsmóður, d.9.12.1981. Sonur Gylfa er Glúmur, f. 1944, organisti á Selfossi. Barnsmóðir: Kristín Vigfúsdóttir. Maki Glúms: Conny Skaale skrifstofumaður. Þau eru búsett á Selfossi og eiga tvö börn. Dætur Gylfa og Maríu: 1) Sig- ríður, f. 1946, forstöðumaður, maki Helgi Ingvarsson, framkvæmdastj., búsett í Garðabæ. Börn Sigríðar og Stjúpfaðir minn, Gylfi Gunnars- son, hefur fengið hvfld sem hann hefur þráð um nokkurn tíma. Hann var alla sína ævi duglegur og hugs- andi maður og undi því ekki vel þegar þrek hans þvarr og hann gat lítið annað en lesið og haldið kyrru fyrir. Hann hélt þó til hinstu stund- ar skýrri hugsun sinni og daginn fyrir andlát sitt fór hann yfir farinn æviveg með dætrum sínum. Gylfi var sonur þekkts manns úr þjóðlífinu á sínum tíma, Gunnars Sigurðssonar frá Selalæk, sem var alþingismaður og jafnframt safnaði hann og skráði Islenska fyndni, sem varð fleyg og á landinu í fjölda ára. Móðir Gylfa var Sigríður Sig- geirsdóttir og náði ég að kynnast þeirri sómakonu áður en hún lést. Gylfi Gunnarsson var sem ungur maður glæsilegur fulltrúi samtíðar sinnar, vel menntaður, stoltur og með skýr markmið, starfaði sem deildarstjóri hjá Eimskipafélagi ís- lands mestan hluta starfsævi sinnar og hafði m.a. yfirumsjón með Me Cormack-skipum bandaríska hers- ins, sem komu til Reykjavíkur með varning fyrir herinn. - Hann eign- aðist glæsilega konu og börn sem hann átti með henni svo og stjúp- börn sín og einkason. Þau áttu miklu láni að fagna, eignuðust 20 barnabörn og 26 barnabarnabörn áður en yfir lauk. Hann var strang- ur en þó nærgætinn uppalandi og gætti þess að halla ekki á neitt barnanna og gefa öllum sömu tæki- færi, hvort sem það voru hans eigin börn eða stjúpbörn, hann leit á öll börn sem eigin börn og þá ekki síð- ur barnabörnin, er þau fóru að koma. Lengst af bjó Gylfi með fjöl- skyldu sinni í Holtagerði 1 í Kópa- vogi, hann hugsaði vel um fjöl- skyldu sína og átti fallegt heimili. Síðar fluttu þau móðir mín til Reykjavíkur, bjuggu á Asvallagötu og síðan á Klapparstíg 37. Gylfi var mikill bridgespilari og spilaði lengi með Bridgefélagi Kópavogs, hlaut hann fjölda viður- kenninga gegnum árin. Sérstaklega á yngri árum stundaði hann stang- t veiði, veiddi sjó- og vatnableikju og lax. Hann hafði yndi af ferðalögum og ferðuðust þau hjón víða innan- lands og erlendis, um Evrópu og Ameríku. Þau dvöldust vetrarlangt á Mallorca til margra ára, þangað til móðir mín lést þar árið 1985. Eft- ir það hélt hann heimili á Klappar- stíg þar til árið 1998 er hann fluttist £ að Hrafnistu í Hafnarfirði, þar sem fyrri eiginmanns hennar Þóris Guð- mundssonar eru fjögur. 2) Helga, f. 1949, löggiltur sjúkranuddari, maki Hafsteinn Guðmun- dsson, tónlistarmað- ur, búsett í Kópavogi og eiga þau tvo syni. 3) Þorgerður, f. 6.9. 1950, d. 18.2. 1951. 4) Þorgerður María, f. 1952, fjármála- stjóri, maki Stefán V. Jónsson, trésmið- ur, búsett í Kópavogi og eiga þau þijú börn. Börn Maríu og fyrri eiginmanns hennar Guð- jóns Halldórssonar, skipstjóra: 1) Svanfríður, f. 1940, kennari, maki Reynir G. Karlsson, íþróttafull- trúi ríkisins, búsett í Reykjavík og eigaþau tvö börn, 2) Gylfi, f. 1944, ökukennari, maki Elfa S. Guð- mundsdóttir, röntgenstarfsmað- ur, búsett í Mosfellsbæ og eiga þau þrjá syni. 3) Selma, f. 1945, matráðskona, maki Vilmar H. Pedersen, tæknistjóri, búsett í Reykjavík og eiga þau fjögur börn. Gylfi stundaði nám við Verzlun- arskóla íslands og hóf störf hjá Eimskipafélagi íslands að loknu námi og starfaði þar mestan hluta starfsævi sinnar sem deildar- sljóri. Útför Gylfa fór fram í Kópa- vogskirkju 17. maí í kyrrþey. honum leið vel í umönnun góðs starfsfólks. Örlögin gáfu mér það að eignast sex foreldra, þ.e. föður minn og móður, Guðjón Halldórsson og Maríu Sigfúsdóttur, Gylfa, stjúp- föður minn seinni mann Maríu, Karlottu Einarsdóttur, seinni konu Guðjóns og fósturforeldra mína á Hallsstöðum við Isafjarðardjúp, Engilbert og Ólafíu. Þessu fólki ásamt tengdaforeldrum mínum Guðrúnu og Guðmundi frá Króki í Grafningi reyndum við hjón að ná til okkar í heimareykt hangikjöt frá Isafjarðardjúpi hvern jóladag í fjölda ára og gekk vel, enda um ein- staka foreldra að ræða. Nú hefur þynnst hópurinn og aðeins Karlotta eftir, en hún býr á Hrafnistu í Hafnarfirði. Eg og fjölskylda mín ásamt systrum mínum og mökum þökkum Gylfa Gunnarssyni vegferðina sem var góð og endaði fallega á allan hátt. Gylfi Guðjónsson, Mosfellsbæ. Kallið er komið, komin er nú stundin, vinaskilnaðarviðkvæm stund. Vinimir kveðja vininn sinn látna, er sefur hér hinn síðsta blund. (V. Briem.) Elsku afi okkar, þá er komið að kveðjustundinni. Nú sjáum við þig fyrir okkur uppáklæddan, með hatt á höfði og glæsilegan eins og þú ávallt varst. Nú heldur þú til ást- vina þinna sem farið hafa á undan þér yfir móðuna miklu. Minning- arnar um stundirnar sem við áttum með þér streyma fram í huga okk- ar, en þær ætlum við að geyma og deila með langafabörnunum, svo minningin um þig, hlýja og góða af- ann, lifi. Það var ekki þinn háttur að flíka tilfinningum þínum, en þér tókst að láta okkur finnast við sér- stök hverju á sinn máta. Þú varst mikill fjölskyldumaður. Það var þín hinsta ósk að halda fjölskyldunni saman. Núna er það okkar sem eftir lif- um að viðhalda því. í fjölskyldunni eru komnar árvissar hefðir, s.s. skötuveisla á Þorláksmessu, þorra- blót hjá Gylfa frænda og nú síðustu árin útilega á sumrin. I huga okkar verður þú áfram með okkur þegar fjölskyldan kemur saman. Við kveðjum þig nú, elsku afi, og þökk- um þér samfylgdina og við vitum að þér líður vel núna. Hræðstu eigi, hel er fortjald, hinum megin birtan er. Höndin, sem þig hingað leiddi, himins til þig aftur ber. Drottinn elskar, - Drottinn vakir daga og nætur yfir þér. (S. Kr. Pétursson.) Við biðjum Guð að vaka yfir börnum þínum, systur og öðrum ástvinum þínum. Blessuð sé minning þín. Hrefna Björk, Karlotta Lind, Harpa María, Vilmar Hafsteinn og fjölskyldur. Kæri afi, nú er víst komið að því að kveðja þig. Það er svo skrítið eins og þú varst búinn að vera hress. En þú þurftir endilega að fara og það í miðjum úrslitum. En þú hefur víst þína hentisemi á því eins og svo mörgu öðru. Svona verður þetta bara að vera en ég vonast til að heyra frá þér og þá lát- um við bara mörkin tala. Þinn vinur, Jón Gunnar. Elsku afi, við minnumst þín með gleði í hjarta og minning þín mun gefa okkur styrk um ókomna fram- tíð. Við erum þakklát fyrir þær ynd- islegu stundir sem við áttum með þér og ömmu í gegnum árin, þá sér- staklega í Seli og á Eyrarbakka. Er sárasta sorg okkur mætir og söknuður huga vom grætir þá líður sem leiftur af skýjum ljósgeisli af minningum hlýjum. (Hallgrimur J. Hallgrímsson.) Guð geymi þig. Gylfí, María, Birna og fjölskyidur. Vinur minn og mágur Gylfi Gunnarsson er látinn og viljum við hjónin minnast hans með þakklæti og virðingu og minningar frá fyrstu kynnum sækja á. Gylfi var staddur á heimili okkar hjónanna fyrir 54 árum ásamt mági sínum Finni Torfasyni, sem lést fyrir aldur fram. Finnur var kvænt- ur Helgu tvíburasystur Gylfa, sem er eina eftirlifandi systkini hans. Þarna sem við sitjum félagarnir og röbbum saman, kemur María systir mín í heimsókn og þegar Gylfi og María heilsast, kviknaði ást við fyrstu sýn, sem entist þeim ævina út. Það var ekkert skrýtið, því þau voru glæsilegt fólk í sjón og raun. Við bjuggum í sama húsi árum saman á sitthvorri hæðinni og féll aldrei skuggi á okkar vináttu. María systir mín og Gylfi eignuð- ust fjórar dætur, en misstu eina dóttur á fyrsta ári. Gylfi átti einn son fyrir hjónaband og einnig voru þrjú börn Maríu systur minnar af fyrra hjónabandi eins og hans eigin börn, því Gylfi var sérstaklega barngóður maður. Gylfi var Verzlunarskólagenginn og hans ævistarf var hjá Eimskip hf. og var hann mjög hæfur og virt- ur í sínu starfi, vel gefinn og sér- staklega skemmtilegur penni og sannaðist það á bréfaskriftum, sem fóru okkar á milli þegar þau hjónin voru á Mallorca og við í Torremol- inos. María systir mín lést óvænt á Mallorca fyrir 15 árum, enda orðin heilsulítil og raunverulega hefur Gylfi aldrei verið samur maður síð- an og smátt og smátt dró úr heilsu hans núna sl. þrjú ár. Gylfi gekkst undir aðgerð og lést 10. maí sl. Þegar við hjónin kvöddum hann í vetur, áður en við fórum hingað út, var hann mjög hress, kátur og bjartsýnn og ekki var hann að kvarta. Við ákváðum að halda upp- teknum hætti með bréfaskriftir eft- ir því sem heilsa hans leyfði og þess vegna kom lát hans okkur á óvart. Gylfi minn, ég veit að ég mæli fyrir hönd okkar systkinanna, barna okkar og þeirra fjölskyldna þegar ég segi að þín sé sárt saknað. Eg er þess fullviss að á strönd- inni handan „hafsins" mun María eiginkona þín taka á móti þér. Við hjónin þökkum þér samfylgdina og vináttu liðins tíma um leið og við biðjum góðan guð að leiða og styrkja alla eftirlifandi ástvini þína, börn, stjúpbörn, tengdabörn og afa- börn, sem voru svo hænd að afa sín- um og honum þótti svo vænt um. Guð blessi minningu hans. Kristján Páll Sigfússon, Guðbjörg Lilja Guðmunds- dóttir, Torremolinos. Elsku afi minn, mig langar að skrifa til þín nokkur orð. Hugurinn reikar og aldrei er minningin um ömmu Mæju langt undan. I æsku- minningunni voruð þið auðvitað bara amma og afi en þegar ég hugsa til baka voruð þið svo mikjir heimsborgarar og nútímaleg. Ég var svo heppin að búa í sama húsi og þú þrjú íýrstu ár ævi minnar og þó ég muni lítið eftir þeim tel ég víst að þá hafi myndast þau tengsl sem ég fann að voru alltaf á milli okkar. Eftir að ég varð fullorðin var eins og við fjarlægðumst en kannski kunnum við bara ekki að tala „fullorðinsmál". Það er svo margt sem ég man og gæti sagt frá en ætla bara að minnast nokkurra brota. Mér fannst svo gott elsku afi minn að fá að kveðja þig á spítalan- um og veit að nú ert þú komin til ömmu Mæju, sem hefur beðið eftir þér síðustu fimmtán árin og hjálpar henni að fylgjast með okkur hérna megin. Egman... „Afi áttu nokkuð gosillu." „Obladí Oblada" með Bítlunum sem við sungum helst í bílnum. Anddyrið í Eimskipshúsinu þar sem skipalíkönin voru, lyftan og svo auðvitað þú sjálfur og þá leið ekki á löngu áður en manni var boðið upp á bæjarins bestu og kók. Ég man líka Prins Póló, þið áttuð oftast kassa af því svona eins og flest börn sáu bara í sjoppunum. Herbergið þitt í Holtagerðinu og þá óskráðu reglu að þangað fór maður ekki inn óboðinn en þegar inn var komið var koddinn þinn yndislegur „afa lyktin“ var svo góð og sængin þín var létt og mjúk, að ógleymdum græna og gula djúsí- frúttinu. Seinna var ekki laust við að ég væri afbrýðisöm út í Labba kött því að hann fékk að taka blund- inn með þér, og þá lá hann ofan á maganum á þér. Tumasel (efni í heila bók) og hvað ég var stolt þegar við settum hengi- lásinn á hurðina og enginn kunni tölurnar nema ég og þú. Á þeim tíma kenndir þú mér líka að þekkja stjörnurnar þegar gott var veður og stjörnubjart í sveitinni. Ferðirnar sem ég fór með þér í skipin og fékk oftast eitthvað í nesti eins og gos í dós sem ekki var til á Islandi þá. Þegar þú sendir mér epli frá út- löndum á stærð við melónu í sveit- ina, ég geymdi það í nokkra daga og fór svo með það í skólann til að sýna vinkonunum en það var orðið frekar þurrt þegar við fengum okkur bita. Þegar við fórum til Kanarí og þú varst svo duglegur og samvisku- samur að hjálpa mér að læra, ekki síst enskuna. Þegar mamma fékk svipuna hennar ömmu Sirrýjar (lang). Og ég bað þig um að gefa mér svipuna þína alls ómeðvituð um að hún væri erfðagripur til þín, en svipuna fékk ég eftir að þú lést grafa nafnið mitt á hana. Öll bréfin sem að ég á frá þér og mörg er viskan og lífsreynslan sem þú miðlaðir til mín í þeim. Eftir einu skipti sem þú varst reiður og skammaðir mig en það var á Eyrarbakka og ég orðin hálf- fullorðin; ég ætlaði að opna lítinn glugga en það hepnaðist ekki betur en svo að ég braut rúðuna. Skamm- irnar voru þær að ég fór með hönd- ina í glerið sjálft og hefði getað stórslasað mig - það skildi ég eftirá. Öll skötuboðin á Þorláksmessu sem þú verst svo duglegur að halda eftir að amma var dáin. Eftir gula prjónadressinu sem þú og amma keyptuð handa Jónu Mar- íu og þú gafst henni svo einn þegar hún fæddist. Hvíl í friði afi minn, hafðu þökk GYLFI GUNNARSSON fyrir allt og allt. Guðný Inga Þórisdóttir. „Já, já, Sigga, uppáhaldsfrænka mín, auðvitað kem ég til þín,“ sagði hann gjarnan þegar ég bauð honum heim á tyllidögum fjölskyldu minn- ar. Hann hafði eitthvert lag á því, hann Gylfi föðurbróðir minn, að gefa til kynna að maður væri mikil- vægur í hans augum og að maður skipti máli. Og svo kom hann í fermingar- og stúdentsveislurnar, alltaf glaður og hress, alltaf jafn myndarlegur svo að sópaði, þessi sjentilmaður hann Gylfi frændi minn. Þegar ég var stelpuhnokki í mið- bænum var alltaf jafn gaman að heimsækja hann á skrifstofuna hans hjá Eimskip, það var alveg sama hvort ég kom ein eða með ein- hverja hersingu með mér, alltaf var tekið á móti mér og mínum vinum eins og við værum þarna í opinberri heimsókn. Alltaf var eins og hann væri mjög stoltur af þessari kot- rosknu frænku sinni sem sýndi hon- um þann heiður að heimsækja frænda sinn og þiggja hjá honum macintosh-mola eða aðrar veitingar og spjalla við samstarfsmenn hans. Það var aldrei kannað hvað sam- starfsmönnunum fannst um þessar heimsóknir sem voru alltíðar. Ég átti því láni að fagna að alast upp í nábýli við stórfjölskyldu föður míns. Ekki aðeins bjuggum við í sama húsi og amma Sigríður og Ör- lygur frændi, Gerður föðursystir og Lára ömmusystir, heldur bjuggu í næstu húsum Kristján og Tryggvi Siggeirssynir ömmubræður mínir og einnig Helga og Geir föðursystk- ini mín. Gylfi og hans fjölskylda bjuggu reyndar í Kópavogi, en sam- gangur var alla tíð mjög mikill við þau. Gylfi kom yfirleitt daglega til ömmu Sigríðar og Maja heitin kona hans og stelpurnar eru stór þáttur bernsku minnar. Það var mikið að gerast á Hverfisgötunni, oft glatt á hjalla, sungið og spilað og aldrei leiddist neinum þótt ekki væri sjónvarp. Aðal tómstundagaman fullorðna fólksins var að spila brids og mér er sagt að Gylfi hafi verið góður bridsspilari. Það var reyndar spilað í tíma og ótíma svo okkur krökkunum þótti stundum keyra úr hófi fram, en eldri kynslóðin var líka dugleg að spjalla við okkur um lífið, og við Gylfi áttum oft merki- legar samræður um mikilvæg mál- Oefni. Það sem mér finnst minnis- vert núna er að þarna í stórfjölskyldunni mátti allt, það var rifist og glaðst, hlegið, grátið og sungið, Gunnar afi kom allt í einu með strigapoka fullan af silungum og slengdi honum inn á stofugólf og lagðist svo upp í sófa að lesa Heim- skringlu vitandi það að silungurinn eldaði sig sjálfur. Allir sögðu sína skoðun, allt var leyfilegt nema ókn- yttir, og börnum var treyst fyrir lífi og limum, það var klifrað á svölum og húsþökum og stigakapphlaup voru daglegt brauð, m.a. við Siggu Gylfa. Og svo var alltaf hægt að heimsækja ömmu eða Lárurnar eða Ragnhildi Hjalta. Eða þá að maður skokkaði í vinnuna til pabba og hjálpaði honum smá. Allir voru vin- ir - þetta var barnvænt samfélag, börn voru jafnrétthá og fullorðnir og það var talað við þau. Foreldrar mínir og Gylfi og Maja voru góðir félagar. Fjölskyldurnar fóru saman í ferðalög og brölluðu ýmislegt saman. Og alltaf var jafn- gaman að koma í Kópavoginn að heimsækja þau þótt manni þætti nú ferðalagið þangað býsna langt og að þau gætu bara alveg eins búið á Hverfisgötunni eins og við hin. En nú er hún Snorrabúð stekkur og gamla húsið við Hverfisgötuna hýsir nýtt fólk sem vonandi elur upp hamingjusöm börn. Stórfjöl- skyldan hefur dreifst og þynnst, nýjar myndast og þjóðfélags- mynstrið breyst. Föstu punktarnir í tilverunni hverfast og ekki fáum við breytt tímans rás, öll skulum við hans veg ganga. Við Helgi og börn- in okkar og Sissa mamma sendum börnum Gylfa frænda og þeirra fjölskyldum innilegar samúðar- kveðjur. Sigríður Sigurðardóttir.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.