Morgunblaðið - 20.06.2000, Blaðsíða 48

48 ÞRIÐJUDAGUR 20. JÚNÍ 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Elskulegur faöir okkar, tengdafaðir og afi,
ÞÓRHALLUR BJÖRNSSON
frá Kópaskeri,
til heimilis í Hamraborg 14,
Kópavogi,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð föstu-
daginn 16. júní.
Útför hans fer fram frá Digraneskirkju fimmtu-
daginn 22. júní kl. 15.00.
Jarðsett verður f Fossvogskirkjugarði.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim sem vilja minnast hans er bent á
Hjúkrunarheimilið Sunnuhlíð í Kópavogi, sími á skrifstofutíma 560 4100.
Björn Þórhallsson, Guðný S. Sigurðardóttir,
Njörður, Margrét og Gísli Friðriksbörn,
Gunnar Þór Þórhallsson, Guðríður Lillý Guðbjörnsdóttir,
Guðrún Þórhallsdóttir Ludwig, Thomas M. Ludwig,
Gunnþórunn R. Þórhallsdóttir, Stefán Örn Stefánsson,
Helga, Þórný og Þórhallur Barðabörn,
Anna Helgadóttir,
Kristveig Þórhallsdóttir, Jens L. Eriksen,
Þorbergur Þórhallsson, Sigurborg Þórarinsdóttir,
Guðbjörg Þórhallsdóttir,
barnabörn og fjölskyldur.
+
Ástkær sonur okkar, unnusti, bróðir og mágur,
ANDRI MÁR GUÐMUNDSSON,
Vesturgötu 46,
Akranesi,
verður jarðsunginn frá Akraneskirkju miðviku-
daginn 21. júní kl. 14.00.
Guðmundur Már Þórisson, María Edda Sverrisdóttir,
Sverrir Ormsson, Dadda Sigríður Árnadóttir,
Þórir Þorsteinsson, Arndís Halla Guðmundsdóttir,
Maríanna Sigurðardóttir,
Sverrir Þór Guðmundsson, Guðrún Pétursdóttir,
Arndís Halla Guðmundsdóttir, Hjalti Helgason.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar og amma,
STEINUNN ÁRNADÓTTIR,
Bergþórugötu 6B,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum að morgni laugardags-
ins 17. júní.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Jóhann Ásgeirsson,
Karólína Hreiðarsdóttir, Guðrún Hreiðarsdóttir,
Birgir Þór Birgisson, Jón Einar Jóhannsson
og barnabörn.
+
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
ÞÓRÐUR EIRÍKSSON
hárskeri,
Brekkubæ 16,
lést á líknardeild Landspítaians föstudaginn
16. júní.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Þeim, sem vilja minnast hans, er vinsam-
legast bent á líknardeild Landspítalans.
Guðrún G. Björnsdóttir og börn,
(Háaleitisbraut 34).
+
Okkar kæra
HERMÍNA FRANKLÍNSDÓTTIR,
frá Litla Fjarðarhorni,
síðast til heimilis
að Droplaugarstöðum,
við Snorrabraut,
lést aðfaramótt laugardagsins 17. júní.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Gunnar Jónsson.
KRISTJANA
BRYNJÓLFSDÓTTIR
+ Kristjana Brynj-
ólfsdóttir
(Nanny) fæddist í
Reykjavík 24. nóv-
ember 1923. Hún lést
á hjúkrunarheimil-
inu Skógarbæ 12.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Guðný Helga-
dóttir, húsmóðir, f.
1897, d. 1994, og
Brynjólfur Jóhann-
esson, leikari og
bankamaður, f. 1896,
d. 1975. Systkini Kri-
sfjönu eru Anna Pál-
ína, f. 1927, Helga, f. 1931, maki
Hrafn Tulinius, og Birgir, f. 1933,
d. 2000.
Kristjana stundaði nám í Versl-
unarskóla Islands og útskrifaðist
þaðan 1941 og stundaði skrif-
stofustörf næstu tvö ár. Árið 1943
giftist hún unnusta sínum, Bjarna
Björnssyni, f. 1920, syni Olafíu
Bjarnadóttur, húsmóður, f. 1887,
d. 1977, og Björns Sveinssonar,
kaupmanns og bókhaldara, f.
1882, d. 1962. Þau voru gefin
saman í New York þar sem þau
buggu til loka síðari heimsstyrj-
aldar, er þau fluttust til Reykja-
Stundum veitast manni þau for-
réttindi að fá að njóta samvista við
fólk sem er þeim hæfileika búið að slá
töfraljóma á allt umhverfi sitt. Með
bjartsýni, hlátri og ólýsanlegri um-
hyggjusemi og hlýju gerir það lífið
bjartara, veturinn verður hlýrri og
trú manns á eigin getu eflist. Maður
einfaldlega nýtur þess að vera til og
eiga góða að.
Þannig persóna var tengdamóðir
mín, Kristjana Brynjólfsdóttir, sem
nú hefur lagt aftur augun og fengið
kærkomna hvíld.
í mínum augum var Kristjana, eða
Nanný eins og hún alltaf var kölluð,
fegurst kvenna. Útgeislun hennar,
lífsgleði og reisn gaf henni ásýnd
drottningar, og þegar Nanný hóf upp
sinn töfrandi hlátur var nær ómögu-
legt að finna manneskju ósnortna.
Þannig minningu eiga eflaust flestir
sem kynntust henni.
En umfram allt var Nanný móðir
og húsmóðir af heilum hug og gerði
allt vel sem hún kom nærri. Mér varð
oft hugsað til þess að í samanburði við
okkur margar svokallaðar nútíma-
konur, sem reynum að ná utan um
það að vera útivinnandi en jafnframt
mæður og húsmæður, var Nanný
með forgangsröðun sína mjög klára;
það mikilvægasta í hennar lífi var
Baddi maður hennar, synimir og
þeirra fjölskyldur, ásamt hópi ná-
kominna vina. Hún hélt vel utan um
hópinn sinn og lét sig allt varða, og af
einstakri umhyggjusemi og umburð-
arlyndi umvafði hún hópinn sinn
hlýju sinni og gleði. A fallegu heimili
þeirra Badda leið Nanný best þegar
hún var með fullt hús af fólkinu sínu
og kærum vinum og kátínan var ætíð
í íyrirrúmi.
Það er mikil list að kunna að njóta
og það kunni Nanný. Hún naut lífsins
og kunni að njóta þess sem það hafði
fært henni, en ekki síður kimni hún að
njóta þess að gleðjast með öðrum.
Með brosi tók hún á móti mér inn í
fjölskylduna, með brosi og um-
hyggjusemi tók hún þátt í uppbygg-
ingu heimilis okkar Brynjólfs í
Hlyngerði, hinum megin við götuna á
móti þeim Badda, og með brosi naut
hún hamingju okkar og allra annarra
í kringum sig.
Mér er minnisstæð ferð þeirra
hjóna með syni sína og tengdadætur
til Parísar á 50 ára brúðkaupsafmæli
þeirra. Nanný hafði verið veik í fótum
og átti erfitt um gang. Eitt sinn þegar
við vorum á gangi niður Champs-
Élysées sagði Nanný: „Það er nú ekki
hægt annað en að fara í parís í París,“
og með þeim orðum hoppaði hún í
„parís“ á gangstéttinni og hló sínum
dillandi hlátri. Fótamein eða annað
mein gat í hennar huga ekki skyggt á
gleði þess að vera stödd á þessum
stað með Badda og „hópinn sinn“.
Þannig var Nanný.
víkur þar sem þau
hafa búið síðan. Syn-
ir Kristjönu og
Bjarna eru: Björn, f.
1944, kvæntur Krist-
ínu Helgadóttur,
þau eiga þrjú börn;
Brynjólfur, f. 1946,
kvæntur Kristínu
Thors og eiga fjögur
börn (skildu) og síð-
ar Þorbjörgu K.
Jónsdóttur og eiga
eina dóttur; Bjarni,
f. 1948, kvæntur
Emilíu Ólafsdóttur
og eiga þau eina
dóttur frá fyrra hjónabandi Emil-
íu og sameiginlega son og dóttur;
Birgir, f. 1953, kvæntur Guð-
björgu Sigmundsdóttur. Birgir á
eina dóttur og Guðbjörg tvo syni
af fyrra hjónabandi, en sameigin-
lega eiga þau eina dóttur.
Kristjana (Nanny) á stóran
vinahóp frá æskuárum. Hún tók
þátt í félagsstörfum, m.a. í Inner
Wheel, félagi Rotary-kvenna og
kvenfélaginu Hringnum, þar sem
hún sat í stjórn í mörg ár.
Utför Kristjönu fer fram frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Á kveðjustundum sem þessari er
hugurinn blanda af miklum söknuði
en jafnframt gleði. Söknuði eftir því
að fá ekki að heyra hlátur og njóta
umhyggjusemi Nannýjar áfram, en
einnig mikil gleði og þakklæti yfir því
að hafa fengið að njóta hennar og
þess sem hún gaf oklóir. Einnig hlýt-
ur maður að gleðjast yfír því að nú
eftir langa baráttu við veikindi sín
getur Nanný fengið hvfld. Ég er þess
fullviss, og veit að það var trú hennar,
að hennar bíða foreldrar hennar, ný-
fallinn bróðir og fleiri kærir vinir, og
fljótt mun bros færast á andlit hennar
og nú fá aðrir að njóta lífsgleði hennar
og hláturs.
Við sem eftir sitjum eigum minn-
ingar sem okkur gleymast aldrei, og
vonandi hefur henni tekist að skilja
eftir sig geisla þess sem hún var í
stórum hópi ættingja sinna og vina,
því það er það sem lífsstarf hennar
gekk út á. Veitum minningu hennar
þá virðingu. Far þú í friði, drottningin
mín.
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá aftur hug þinn, og þú munt sjá,
að þú grætur vegna þess sem var
gleði þín.“ (Spámaðurinn.)
Þorbjörg K. Jónsdóttir.
Hún elsku amma okkar hefur feng-
ið hvfldina. Þessi hvítasunnuhelgi var
helgi gleði og sorgar í fjölskyldu okk-
ar, laugardaginn 10. júní gengu
Bjarni bróðir og Anna í hjónaband og
að morgni annars í hvítasunnu kvaddi
amma þennan heim.
Hún amma var glæsfleg kona, allt-
af svo fín og flott. Hún var líka alltaf
glöð. Þær eru margar minningarnar
sem koma upp í hugann á svona
stundu. Við fórum oft í Hlyngerðið til
afa og ömmu til að leika í gömlu föt-
unum sem amma geymdi í gamalli
ferðatösku. Uppáklædd fórum við svo
til ömmu og fengum eitthvað að borða
svo iðulega var amma þátttakandi í
leik okkar og var þá þjónninn á hótel-
inu sem við þóttumst gista á.
Amma og afí tóku alltaf á móti okk-
ur bamabömunum með bros á vör.
Það var líka alltaf gaman að fara upp í
sumarbústað til þeirra og em minn-
ingamar þaðan margar. Fjölskyldu-
hátíð var haldin á hverju sumri, farið í
leiki og svo var kvöldvaka þar sem
barnabömin sáu um leikrit og önnur
skemmtiatriði og alltaf hló amma
mest.
Elsku afi, missir þinn er mikill. Þú
hefur staðið við hlið ömmu í veUdnd-
um hennar, eins og hetja, hugsað um
hana og veitt henni alla þá ást og um-
hyggju sem hún þurfti og aldrei
kvartaðir þú þótt þú værir ekki
heUsuhraustur sjálfur.
Hver miiming dýrmæt perla að liðnum lífsins
degi,
hin Ijúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Pinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist
eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibj.Sig.)
Elsku amma, guð geymi þig og
varðveiti. Við biðjum góðan guð að
styrkja afa og varðveita í gegnum
sorgina.
ÞínaUtaf,
Sigrún, Bjarni og Kristinn.
Elsku amma. Það er sárt að hugsa
tU þess að við hittumst ekki í bráð. En
við vitum að þú ert alltaf hjá okkur þó
svo við sjáum þig ekki. Þegar við
hugsum um þig ert þú hlæjandi eins
og svo oft áður, hvað er þá annað
hægt að gera en að brosa á móti. Þú
sagðir svo oft við okkur systkinin að
hláturinn lengir lífið og kannski var
sú skoðun áhrifamesta meðalið við
þínum erfiðu véikindum. En nú er
komið að leiðarlokum hjá þér.
Það eru mörg ár á milli okkar syst-
kinanna og þess vegna höfum við
hvert og eitt sérstakar minningar um
þig. Þegar Helga lærði á píanó var
hún oft löt við æfingamar. Þá varst
þú boðin og búin tU að koma og sitja
yfir litla hljóðfæraleikaranum tíl að
árangur næðist. Þú tókst að þér að
keyra Helgu og Nanný í ballett og
hvattir þær óspart til að æfa sig þess
á mUli. Þú komst á allar ballettsýn-
ingar sem þær tóku þátt í og varst
stolt af stelpunum þínum.
Bjami þurfti oft að flýja frá hávær-
um yngri systkinum tU að geta lært.
Hlyngerði var góður griðarstaður.
Það skorti nefnUega ekkert hjá þér,
það fór vel um aUa sem komu. Éf tek-
in var pása frá lærdómnum var hún
notuð í rommý eða Yatsee. Mörgum
áram seinna sóttist Birgir Örn eftir
sama vinnuumhverfi. Ekkert hafði
breyst hjá þér, gestrisnin eins, næðið
jafnmikið og spilapásumar jafn-
skemmtilegar. Eins og það er nú auð-
velt að fá sér brauðsneið og setja ban-
ana á sem álegg, þá var þitt
bananabrauð aUtaf best. Þessar
minningar og margar fleiri ylja okkur
um hjörtu. Við eldri systkinin eram
glöð að Helenu Utlu gafst einnig tæki-
færi á að kynnast þér áður en þú fórst
frá okkur.
Samheldni fjölskyldunnar er þér
að þakka. Þú átt allan heiður af góðri
vináttu okkar frændsystkinanna. Á
sumrin var ykkur afa að finna uppi í
sumarbústað og þangað fannst okkm-
öllum afar gott að koma. Hápunktur
hvers árs vora fjölskylduhátíðarnar
sem þú stóðst fyrir. Þar settum við
krakkamir oft upp skemmtiatriði og
það vai- alveg sama hver gæðin á þeim
vora, alltaf gast þú hlegið hæst. Þú
lést okkur líða eins og við hefðum
unnið leiksigur í hvert skipti.
Amma. Þú varst yndisleg, hjarta-
hlý, bamgóð og gjafmild héma hjá
okkur og þú ert það enn, það vitum
við. Þú kenndir okkur Faðir vorið og í
þeirri sorg sem við tökumst á núna
kemur bænin okkur til hjálpar. Við
vitum það líka að þessi sorg sem hvflir
á okkur nú mun senn hörfa og þá
stendur eftir ylhýr og falleg minning
um ömmu Nanný. Guð geymi þig.
Bjami, Helga Birna, Kristjana,
Birgir Örn og Helena Kristín.
Eftir langa og erfiða sjúkdómslegu
hefur Nanný fengið hvíldina. Mig
langar til að minnast hennar með
nokkram orðum. Hugurinn leitar
fyrst og fremst meira en hálfa öld aft-
ur í tímann.
Ég kynntist Kristjönu Brynjólfs-
dóttur, sem alltaf var kölluð Nanný,
fyrir tæpum 60 áram. Það var þegar
hún og frændi minn og vinur, Bjarni
Bjömsson, leiddu hugi saman. Nanný
bjó þá í föðurhúsum á miklu menning-
arheimiU. Foreldrar hennar vora
hinn þjóðkunni og virti leikari Brynj-
ólfur Jóhannesson og eiginkona hans
Guðný Helgadóttir. Mikil merkishjón
sem vöktu athygU fyrir glæsileika.
Bjami fór til New York í byijun
seinni heimsstyrjaldar til starfa fyrir
heildverslun Sverris Bemhöft. Ég
kom til New York í október 1942. Dag
nokkum hringdi Bjami til mín og bað
mig um að hitta sig á litlum matstað á
Manhattaneyju. Þar setti hann á fing-
ur sér trúlofunarhring. Nanný og