Morgunblaðið - 23.07.2000, Side 42

42 SUNNUDAGUR 23. JÚLÍ 2000
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
Ljóska
ES VERÐ Aö FINNA M. ÞAÖ ER EINFALT,1
LEI6 TIL A6 NJOTA f VAKNAÐUBARA
Mf;R ER FULL ALVARA OS .
PU 6ERIR B/RA SRÍN
Ég heyri að bókin þúi
IVE BEEN U)0NPERIN6 IF
[TME TMREATENIN6 LETTER5J
WORRY VOU...

Ég var að velta fyrir mér hvort
að „kyssa og kjafta frá”
•^ireyfi aðeins við fólki.
hótunarbréfin hafi einhver
áhrif á þig?
Bara þetta eina þar sem því er
hótað að dallurinn minn verði
sprengdur í loft upp.
BREF
TIL BLAÐSINS
Rringlunni 1103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Um tap og gróða
Frá Sigurði Ragnari:
í GREIN í Morgunblaðinu 11. júM
síðastliðinn undir yfirskriftinni
„Menn byggja ekki nýtt fyrir gam-
alt“ er fjallað um brunabótamat fast-
eigna á Suðurlandi í tengslum við það
tjón sem varð í jarðskjálftunum í
júní. Þar er vitnað talsvert í Frey Jó-
hannesson, matsstj óra Viðlagatrygg-
ingar Islands. Af orðum hans má
ráða, séu þau rétt eftir höfð, að Sunn-
lendingar séu bara að græða nokkuð
vel á öllu saman og fái „.. .undantekn-
ingarlaust fyllilega viðunandi bætur
fyrir hús sín og jafnvel bætur sem
væru þó nokkuð hærri en markaðs-
verð eignarinnar". Auk þess hafi
„.. .mjög fáir tjónþolar haft samband
við Viðlagatryggingu og lýst áhyggj-
um af of lágu mati húseigna sinna.“.
Nú fyllir móðir mín, sem komin er
fast að sjötugu, þennan fríða flokk
nýríkra Sunnlendinga og ætti því að
mati Freys að vera yfir sig hamingju-
söm yfir þessum happdrættisvinn-
ingi sem jarðskjálftinn var sem eyði-
lagði húsið hennar. Það er aðeins
einn hængur á þessari röksemda-
færslu. Húsið var ekki á markaði.
Það finnst hvergi á nokkurri sölu-
skrá. Það var heimili hennar og hún
hafði hugsað sér að búa í því svo lengi
sem henni entist aldur og heilsa. Nú
er staðan sú að bætumar sem eru svo
„fyllilega viðunandi" hrökkva líklega
fyrir helmingi byggingarkostnaðar
húss af sambærilegri stærð að mati
fróðra manna. Nú er ekki langt um
liðið en enn hefur mér ekki tekist að
finna nokkurt hús yfirleitt sem væri
hægt að koma í fokhelt ástand fyrir
þessa „fyllilega viðunandi" upphæð,
hvað þá íbúðarhæft. Hvað varðar yf-
irskrift greinarinnar sem vitnað er til
hér í upphafi er það vissulega rétt að
menn byggja ekki nýtt fyrir gamalt.
En menn byggja heldur ekki gamalt,
er það? Jafnvel þótt fyndist hæfilega
léleg steypa og siðlaus verktaki til að
byggja hús af sömu vanefnum og
menn gerðu í vöruskortinum á stríðs-
árunum síðari er ég ansi hræddur um
að byggingarfulltrúinn hér á staðn-
um yrði ekki hrifinn. Ástæða þess við
höfum ekki verið að teppa símalín-
umar til Viðlagatryggingar íslands
er sú að enn er fjöldi húsa á svæðinu
sem urðu fyrir skemmdum óskoðað-
ur og okkur hefur fundist eins og
fleimm að starfsmenn stofnunarinn-
ar hefðu hugsanlega eitthvað þarfara
að gera en að svara í síma hinni sí-
gildu setningu: „Ég get því miður
ekkert sagt á þessu stigi málsins.“
Viðlagatrygging er eina tryggingin
sem fólki stendur til boða gagnvart
náttúmhamfömm. Auðvitað er
bamalegt að treysta opinbemm aðil-
um fyrir heimili sínu en það hafa nú
samt margir gert sem þurfa að hafa
svo mikið fyrir lífinu að lítill tími eða
orka er aflögu til að argast í opinber-
um stofnunum. Hefðir þú sem lest
þessa grein getað svarað því fyrir-
varalaust fyrir mánuði hvert bmna-
bótamatið er á húsinu þínu? Kannski,
kannski ekki. Ég held þó að það hefði
vafist fyrir ansi mörgum. Mér er
fullkunnugt um að Viðlagatrygging
starfar eftir lögum og bótaupphæðir
ráðast ekki af geðþótta starfsmanna
hennar, Freys Jóhannessonar eða
annarra og hvarflar ekki að mér eitt
andartak að kenna þeim um hvemig
málum er háttað eða gera nokkrar
athugasemdir við störf þeirra eða
framkomu. Hins vegar sámar mér að
gefið skuli í skyn að móðir mín og sá
fjöldi sveitunga minna og vina sem
misst hafa heimili sín geti ekki tekið
við þeim bótum, sem þau þó fá von-
andi um síðir, með góðri samvisku.
SIGURÐUR RAGNAR,
garðinum við Hólavang4, Hellu.
„Eg geri allt rétt“
Frá Baldri Hafstað:
ÞESSA DAGANA er mikið talað
um hækkun bílatrygginga. Ástæða
hækkunarinnar er sögð sú að
árekstmm sé alltaf að fjölga vegna
aukinnar umferðar og vaxandi
fjölda bíla á götunum á höfuðborg-
arsvæðinu (og jafnvel annars stað-
ar). Þetta er eflaust hárrétt.
Óánægðir greiðendur skrifa í blöð-
in og vilja finna „heildstæðar
lausnir" (sbr. Mbl. 13.7). Þessar
„heildstæðu lausnir“ em sagðar
vera aukin löggæsla og meiri og
flóknari gatnagerð. En er ekki til
ódýrari lausn? Væri ekki hægt að
fækka bílum á götunum?
Samstarfsmenn mínir við Kenn-
araháskólann gáfu mér reiðhjól
þegar ég varð fimmtugur fyrir
tveimur árum. Ég gaf þá Löduna
mína og fór að hjóla til vinnu. Mér
líður ágætlega. Það er auðvitað
ekki nauðsynlegt að gefa bílinn
sinn eins og ég gerði. En þeir sem
eiga tvo bíla gætu gefið annan. Það
má líka einfaldlega láta bílinn (bíl-
ana) standa utan við húsið sitt og
taka fram hjólið til að komast í
vinnuna. Ávinningurinn yrði m.a.
þessi:
1. Betri heilsa, minni yfirvigt.
2. Betra loft í borginni og ná-
grenni hennar.
3. Minni bílaumferð og færri slys
(og þar með lækkandi tryggingar)
4. Minnkandi útgjöld heimilanna.
5. Hjaðnandi verðbólga.
Nú hvet ég forsvarsmenn trygg-
ingafélaga til að hjóla til vinnu frá
og með morgundeginum (þeir sem
búa fjarri vinnustað gætu tekið
strætisvagna).
Þannig færu þeir á undan fjöld-
anum með góðu fordæmi. Þeir
fengju kannski mynd af sér í blöð-
um eins og hjólreiðamennirnir
Árni Bergmann og Þórarinn Eld-
járn. Og ef fjöldinn tekur við sér
gæti þetta orðið heimsfrétt: „ís-
lendingar leysa efnahags- og
heilsufarsvandann með því að gefa
bílana sína. Kennari og forstjórar
tryggingafélaga riðu á vaðið.
Kennari átti hugmyndina.“
Að lokum skora ég á alla hjól-
reiðamenn (Arni Bergmann með-
talinn) að nota hjálma. Ég geri það
alltaf.
BALDUR HAFSTAÐ,
kennari KHÍ.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.