Morgunblaðið - 03.09.2000, Qupperneq 30

30 SUNNUDAGUR 3. SEPTEMBER 2000
MORGUNBLAÐIÐ
Eg hef áreiðanlega
fengið marga við-
skiptavini út á and-
litið. Ég hef reynt að
kynna mig eftir föng-
um og ég er þekkt
andlit og hef notið
góðs af því. Ég þarf að
auka kynninguna,
fara meira inn á
auglýsingastofurnar
og sýna hvað ég er
með.
Eh'sabet og Magnús í Prentkd.
íyiux g ujiuiuuiu/^u iiaiuux
TROMPIN ERU SONUR-
INN OG NÝJA VÉLIN
Eftir Guðmund Guðjónsson
EIGENDUR Prentkó eru
Magnús Ólafsson prent-
smiður, landsfrægur
skemmtikraftur og leik-
ari í hjáverkum, og eiginkona hans,
Elísabet Sonja Harðardóttir.
Magnús rekur fyrirtækid. tíanii ér
fæddur í febrúar 1946 á Siglufirði
en ólst upp í Reykjavík. Löngum
hefur verið Hafnarfjarðarstimpill á
Magnúsi, en hann segir það trúleg-
ast stafa af tvennu, í fyrsta lagi hafi
verið mikið af fallegum konum í
Hafnarfirði er hann fór á stúfana
að leita fyrir sér. Þar fann hann El-
ísabetu, sem er Hafnfirðingur, og
síðar hafi hann leikið handknattleik
með FH. Þau Magnús og Elísabet
eiga fjögur börn, Rósmund, Hörð,
Sonju Maggý og Hjalta Frey.
Eftir nám í Iðnskólanum vann
Magnús m.a. sem setjari, eins og
það hét í þá daga, hjá Hilmi hf. þar
sem hann lærði og á Morgunblað-
inu í áratug. Þaðan fór hann sem
útlitshönnuður á Dagblaðið Vísir og
var þar í um tíu ár. Síðan var hann í
nokkur ár í prentsmiðju föður síns
á Seltjarnamesi. Það var síðan fyr-
ir tveimur árum að hann sá að sér,
hann gæti ekki séð almennilega
fyrir fjölskyldunni með öðrum
hætti en að stofna fyrirtæki og láta
síðan kylfu ráða kasti.
Þetta hefur verið stórt stökk?
„Já, það er óhætt að segja að
þarna hafi ég tekið mikla áhættu.
Þetta var fjárfesting upp á 20 til 30
milljónir þar sem ég keypti bæði
vélar og 200 fermetra nýlegt hús-
næði og ég var ekki með nema 5 til
10 viðskiptavini á bak við mig. Það
var gömul prentsmiðja í húsinu fyr-
ir, Solnaprent, sem hét eftir gam-
alli prentvél á staðnum og ég fékk
enn fremur nokkra fasta viðskipta-
vini Solnaprent í arf. Þetta var
samt lítið að fara af stað með, sér-
staklega þar sem samkeppnin er
vægast sagt hörð og óvægin.“
Hversu hörð og hversu óvægin ?
„Það níðir hver skóinn af öðrum
og verstir eru þeir hjá stóru
VIÐSKIPn ATVINNULÍF
Á SUNNUDEGI
Prentkó er aðeins tveggja ára gamalt fyrirtæki sem segja
má ad hafí ilöppsð beint Út í djúpu laugina, því prentsmiðjur
á Islandi eru fjölmargar og samkeppnin gífurlega hörð.
Eigendur Prentkó hafa þó rúmlega tvöfaldað veltuna
og nýlega fjárfest í búnaði sem tvöfaldar afköstin.
í prentsal Prentkú.
MorgunDiaoio/Arnaiaur
prentsmiðjunum sem beinlínis
leggja sig fram um að koma litlu
prentsmiðjunum á kné.“
Þetta eru stór orð.
„Já, það má segja það, en þú
mátt hafa þau eftir mér. Svona er
þetta bara.“
En hvaða brögðum beitir þú, níð-
ir þú skóinn af næsta manni?
„Nei, það geri ég ekki. Ég hef
áreiðanlega fengið marga við-
skiptavini út á andlitið. Ég hef
reynt að kynna mig eftir föngum og
ég er þekkt andlit og hef notið góðs
af því. Ég þarf að auka kynninguna,
fara meira inn á auglýsingastofurn-
ar og sýna hvað ég er með. Stofurn-
ar ráða svo miklu um hver fær
verkefnin, þær halda alveg utan um
málin íyrir fjölda fyrirtækja."
Sonurinn og nýja vélin
Og hvað ertu með?
„Það er nú æði margt, ekki síst
son minn, Kosmuna, séín VSnH I 5JÖ
ár hjá Odda og er afburðaflinkur
prentari. Það er ekki nóg að vera
með góðar græjur, mannshöndin
sem stýrir þeim verður einnig að
vera fumlaus og örugg. Ef satt skal
segja, hefði ég ekki tekið stökkið
yfir í einkarekstur ef Rósi hefði
ekki verið til í að vera með. Ég er
líka með nýjasta trompið mitt, nýja
fjögurra lita prentvél frá Adast í
Tékklandi, gífurlega fullkomna vél.
Á móti seldi ég gamla tveggja lita
vél. Þetta gerir það að verkum að
ég þarf ekki að renna öllu tvisvar
heldur bara einu sinni og liggur því
í augum uppi að ég hef með þessu
tvöfaldað afkastagetuna. Og ekki
nóg með það, heldur kostaði þessi
vél aðeins 25-30 milljónir. Ef ég
hefði keypt vél með þekktara merki
hefði ég eflaust þurft að reiða fram
40 til 50 milljónir. Ég er einnig með
stafræna Canon digital-prentvél
sem er með ótrúleg gæði og gamlan
dígul til að stansa með o.fl., einnig
gamla góða Rolandvél sem gerir
sitt gagn í smærri verkefnum. Full-
komin litgreining er hér og filmuút-
keyrsla frá Linotype."
Er nýja prentvélin sambærileg
vél að gæðum og dýrari vélamar?
„Já, heldur betur. íslendingar
eru ansi, hvernig er best að orða
það, sérvitrir og eru svolítið mikið
fyrir að horfa á merkin fremur en
að spá í gæðin. Taktu t.d. Skódann
sem einnig er frá Tékklandi. Það
lítur enginn við honum, en hann er
engu síður síst óvandaðri og fal-
legri bíll heldur en BMW. Tékkar
eru þekktir fyrir vandvirkni og
þessi gamli austantjaldsstimpill er
óðum að hverfa. Þegar komið var
að því að kaupa nýja prentvél frétt-
um við af þessum tékknesku vélum.
Ég og Rósmundur fórum til Jót-
lands í Danmörku til að athuga
málin og það sem kom í ljós er að
40 prósent prentiðnaðarins á Norð-
urlöndum eru með þessar vélar.
Það eitt segir sína sögu.
Og af því þú spurðir hvað ég væri
með, vil ég einnig bæta við að hjá
Prentkó er þjónustan persónuleg."
Það hefur sumsé allt gengið að
óskum þessi tvö ár í frumskógin-
um?
„Já, það hefur gengið mjög vel.
Viðskiptavinirnir eru orðnir um
hundrað og alltaf að bætast við.
Þetta gengur svo vel að ég hef ver-
ið að velta fyrir mér hvort við séum
allt of ódýr! Veltuaukningin segir
einnig sína sögu, þetta voru ein-
hverjar níu milljónir fyrsta árið, en
veltan gæti farið í 30 milljónir á
þessu ári ef fram heldur sem horf-
ir.“
Og þú þolir alveg að bæta mörg-
um við í viðbót?
„Já, heldur betur, eftir að nýja
vélin kom til skjalanna, enda verð-
ur nú settur meiri þungi í að afla
nýrra viðskiptasambanda. Ég
vænti þess að heyra meira frá
auglýsingastofunum í framtíðinni,
enda er einungis horft á verð og
gæði. Lagt kalt mat á það.“
Hvað ertu að prenta og fyrir
hverja?
„Við erum nú lítið í bókum og
tímaritum enn sem komið er, en
þeim mun meira í alls kyns bækl-
ingum, bæjarmálablöðum, mynd-
bandsumslögum, nafnspjöldum og
ekki síst merkingum á vöruumbúð-
ir. Við prentum t.d. allt fyrir Máln-
ingu og Ora svo ég nefni aðeins tvo
af okkar góðu og reglulegu við-
skiptavinum. Svo hefur Skífan, sem
eefur mikið út af afþreyingarefni,
séð hjá mér bæði góöa préníun ög
verð og er að auka viðskiptin, mér
til mikillar ánægju.“
Fyrirtæki í vexti
Endar þetta ekki með því að þú
sprengir aIlt af þér og neyðist til að
stækka við þig og bæta við fólki?
„Það er nú ekki leiðinleg tilhugs-
un, en sannast sagna veit maður
ekkert hvað þetta getur lengi þan-
ist út. Ég stefni að sjálfsögðu að því
að gera þetta fyrirtæki stórt og
sterkt og hver veit nema ég þurfi
að huga að því að stækka við fyrir-
tækið eftir 2-3 ár, annaðhvort að
kaupa nýtt húsnæði eða byggja við
þetta hér á lóðinni. Það er svigrúm
til þess, en spurning hvort leyfi til
þess fengist."
Er ekki streð að halda í við tækn-
ina?
„Það er nú eitt af þessum enda-
lausu málum. Til að reka prent-
smiðju og vera samkeppnishæfur
verða augun alltaf að vera opin. Ég
er búinn að vera lengi í þessum
bransa og tölvutæknin hefur ætt
áfram síðustu árin. Ég hef sjálf-
menntað mig og gætt þess að fylgj-
ast vel með framvindu mála. Það er
auðvelt að eingrast og dragast
þannig aftur úr, en við höfum bara
sett niður tölvur og lært á þær á
þann hátt að reka okkur á. Núna
erum við á beinu brautinni og ætl-
um að halda okkur á henni. En það
er rétt, tækninni fleygir svo hratt
fram að það þarf ætíð að huga að
nýjum fjárfestingum til að fylgjast
með. Þjónustuaðilarnir eru a.m.k.
mjög duglegir að ýta að manni öllu
því nýjasta,“ segir Magnús Ólafs-