Morgunblaðið - 07.10.2000, Blaðsíða 52

MORGUNBLAÐIÐ
52 LAUGARDAGUR 7. OKTÓBER 2000
...■■■■■■ .... ..............'■■■■■.■■■—
MINNINGAR
t
Elskulegur eiginmaður minn,
SVEINN ÓLAFUR SVEINSSON,
Sævangi 41,
Hafnarfirði,
lést miðvikudaginn 4. október.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Rebekka Helga Aðalsteinsdóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
BJARNI GUÐBJÖRNSSON
fyrrv. yfirvélstjóri
á rannsóknarskipinu
„Bjarna Sæmundssyni",
Byggðarholti 31,
Mosfellsbæ,
lést á heimiii sínu miðvikudaginn 4. október.
Kristín Hulda Óskarsdóttir,
Guðrún Bjarnadóttir, Loftur Loftsson,
Rakel Bjarnadóttir, Jóhann Karl Þórisson
og barnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
EIRÍKUR TÓMASSON
áður bóndi í Miðdalskoti,
Torfholti 6,
Laugarvatni,
verður jarðsunginn frá Skálholtskirkju í dag,
laugardaginn 7. október, kl. 13.30.
Guðrún Karlsdóttir,
Margrét Eiríksdóttir, Einar G. Friðgeirsson,
Karl Eiríksson, Margrét S. Lárusdóttir,
Ósk Eiríksdóttir, Haraldur R. Haraldsson,
Eiríkur Rúnar Eiríksson, Helga H. Sturlaugsdóttir
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför
SVEINBJÖRNS SIGURBJÖRNSSONAR,
Sundabúð 2,
Vopnafirði.
Marfa Sveinbjörnsdóttir,
Guðmundur Steingrímsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð, vináttu
og hlýhug við andlát og útför móður okkar,
tengdamóður, ömmu, iangömmu og systur,
HJÖRDÍSAR ÞORBJARGAR
GUÐJÓNSDÓTTUR
frá Bæ í Lóni,
Austur-Skaftafellssýslu.
Guðný Sigurbjörnsdóttir, Ingþór Arnórsson,
Eiríkur Sigurbjörnsson, Kristín Kui Rim,
Gunnar Egill Sverrisson, Bjarndís Jónsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og systkini hinnar látnu.
t
Við þökkum af heilum hug öllum þeim, sem
auðsýndu okkur samúð og vináttu við andiát
og jarðarför ástkærs sonar okkar og bróður,
JÓNS AÐALSTEINS KJARTANSSONAR,
Sólvangi,
Borgarfirði eystra.
Guð blessi ykkur öll.
Birna Þórunn Aðalsteinsdóttir, Árni Björgvin Sveinsson,
Árni Bergþór Kjartansson,
Þröstur Fannar Árnason,
Ragnhildur Sveina Árnadóttir.
+ Margrét Sigur-
laug Pálsdóttir
húsmóðir frá Túni í
Vestmannaeyjum
fæddist að Hlíð und-
ir Austur-Eyjafjöll-
um 20. júní 1901.
Hún lést í Sjúkra-
húsinu í Vestmanna-
eyjum 29. septem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Margrét Sig-
urðardóttir frá Hlíð,
f. 30. nóvember
1878 og Páll Páls-
son bóndi í Hlíð, f.
9. júní 1867, d. 31. október 1912.
Móðir hennar lést af barnsförum
við fæðingu hennar og tvíbura-
systur hennar Pálínar Geirlaug-
ar, d. 11. mars 1992. Hálfbræður
Margrétar samfeðra voru Jón
músikant og skáld frá Hlíð, f. 3.
aprfl 1892, d. 20. janúar 1928 og
Björgvin Pálsson, verkstjóri í
Vestmannaeyjum, f. 3. júlí 1906,
d. 19. maí 1997.
Margrét ólst upp hjá móður-
ömmu sinni og afa til fjögurra
ára aldurs, en eftir að amma
hennar lést fluttist hún til Guð-
jóns móðurbróður síns í Hlíð og
Vilborgar konu hans og dvaldist
hjá þeim til fullorð-
insára. Uppeldis-
systkini Margrétar
voru Sigurður, Kjart-
an Tómas og Guð-
laug, börn þeirra
hjóna, svo og Asta
Steingrímsdóttir fóst-
urdóttir þeirra. Milli
þessara systkina og
Margrétar ríkti ein-
lægt, og ástkært sam-
band meðan þau lifðu
og þó einkum milli
hennar og Guðlaug-
ar, sem bjó að Núpa-
koti undir Austur-
Eyjafjöllum.
Margrét giftist 29. september
1929. Eiginmaður hennar var
Ketill Helgi Eyjólfsson bóndi í
Steinum undir Austur-Eyjafjöll-
um, f. 17. mars 1897, d. 7. janúar
1933. Dóttir þeirra er Helga Mar-
grét, húsmóðir, f. 13. ágúst 1933.
Maður hennar er Sigurður G.
Sigurðsson, skrifstofustjóri, f. 16.
ágúst 1935. Synir þeirra eru: a)
Arni Sigurðsson, forstöðumaður,
f. 7. september 1955, kona hans
er Guðný Lilja Oddsdóttir,
sjúkraþjálfari, f. 27. september
1956 og eiga þau tvo syni: Bjarna
og Árna Þór. b) Helgi Grétar Sig-
urðsson, verkfræðingur, f. 16.
júní 1967, sambýliskona Pascale
Gamache, þjónustufulltrúi, f. 28.
júlí 1969.
Margrét fluttist til Vestmanna-
eyja 1938. Hún giftist öðru sinni
21. nóvember 1942, Árna Ólafs-
syni, fískimatsnianni frá Túni í
Vestmannaeyjum, f. 5. september
1898, d. 22. september 1959.
Börn þeirra eru: 1) Bjarni, verka-
maður, f. 5. júlí 1943. 2) Sigurlín
Árný, húsmóðir, f. 1. maí 1945,
maður hennar var Þórarinn Guð-
mundsson, fískverkandi úr Garði,
f. 11. ágúst 1948, d. 26. aprfl
1974. Dætur þeirra eru: a) Mar-
grét Bima, sálfræðinemi, f. 19.
april 1971, maður hennar Karl
James Gunnarsson, verksljóri, f.
7. júlí 1963. Þau eiga eina dóttur:
Línu Katrínu. b) Dóra Guðrún,
deildarritari, f. 29. sept. 1974 og
er sambýlismaður hennar Sigmar
Valur Hjartarson, útibústjóri, f.
22. september 1965.
Margrét kom að Túni í Vest-
mannaeyjuml940 og eftir lát
Árna bjó hún þar með börnum
sínum fram að gosi, 1973. Eftir
gosið bjó hún bæði í Sandgerði
og Garði ásamt Bjarna syni sín-
um sem alla tíð bjó með móður
sinni. í september 1975 fluttust
þau aftur til Vestmannaeyja að
Foldahrauni 40 og þar bjó hún
þar til hún lést.
Margrét verður jarðsungin frá
Landakirkju í Vestmanneyjum í
dag og hefst athöfnin klukkan 14.
MARGRÉT SIGUR-
LAUG PÁLSDÓTTIR
Annaðhvort þrír dagar, þrjár vik-
ur eða þrír mánuðir.
Þetta sagði amma fyrir u.þ.b.
þremur mánuðum einn morguninn
þegar hún vaknaði eftir draum sem
hana dreymdi um þrjá hringi, það
eru annaðhvort þrír dagar, þrjár
vikur eða þrír mánuðir þar til ég
dey. Það er u.þ.b. þrír mánuðir liðnir
síðan þá þegar hún kveður þennan
heim.
Ó, amma mín, ég á svo erfítt með
að koma orðum að því að lýsa þér, þú
sem varst með svo sérstakan pers-
ónuleika. Ég held að tengdamóðir
mín hafí komið orðum best að því að
lýsa honum, hún sagði „það eru for-
réttindi að hafa fengið að kynnast
eins gefandi og góðri konu eins og
henni ömmu“.
Amma mín, hvað á ég að gera án
þín núna? Þú sem varst vön að
hjálpa mér að taka stórar ákvarðan-
ir, og leggja blessun þína yfir þær.
Það er eins og hlutirnir yrðu ekki að
veruleika fyrr en þú varst búin að
samþykkja þá.
Það á eftir að verða mjög skrýtið
að koma með mömmu upp í Folda-
hraun og geta ekki sest með þér nið-
ur við eldhúsborðið þar sem þú varst
vön að sitja og lesa Morgunblaðið
með stækkunargleri frá a til ö, og
segja okkur frá því sem er að gerast
í þjóðmálunum í dag, sérstaklega
íþróttunum, hvernig IBV gengi
bæði í handbolta og fótbolta kvenna
og karla. Bara núna þegar IBV var
að keppa í bikarleiknum vildir þú fá
að vita úrslitin, þar sem þú lást fár-
veik á banabeðnum uppi á sjúkra-
húsi. Og ég tala nú ekki um landslið-
in í handbolta og fótbolta, með þeim
fylgdist þú grimmt.
Ég verð nú að segja þér það,
amma mín, að þú varst alveg ein-
staklega nýjungagjörn í matarupp-
skriftum, kryddum og öllu sem við-
kemur matargerð. Alltaf tilbúin í að
prófa eitthvað nýtt og spennandi, og
vön að spyrja mig og mömmu spjör-
unum úr í sambandi við nýja rétti þó
svo að þú værir löngu búin að tapa
öllu bragð- og lyktarskyni. Manstu
þegar þú komst til mömmu í mat á
aðfangadagskvöld og við vorum
saman fjölskyldan: mamma, Bjarni,
Magga, Kalli, Lína, Simmi og ég.
Svo komstu til okkar Simma til að
skoða nýja húsið okkar og við fjöl-
skyldan drukkum saman kvöldkaff-
ið áður en þið Bjarni fóruð saman
uppí Foldahraun að ganga eitt á jól-
anótt, en þá fórst þú að setja á púð-
ursykurtertu sem þú varst búin að
baka til að hafa með kaffínu eftir
matinn sem þú bauðst okkur í eins
og vanalega á jólakvöld, hangikjöt
og kaffí á eftir. Amma, þú ert alveg
ótrúleg.
Það var í vetur sem að við mamma
og Simmi komum að þér þar sem þú
sast inn í herbergi og varst að stytta
boli af honum Bjarna syni þínum, en
þið bjugguð saman uppí Folda-
hrauni. Þú sast þarna á stól við
saumavélina þína að reyna að þræða
tvinna í gegnum augað á nálinni, svo
skjálfhent, en þú neitaðir að gefast
upp fyrr en þú værir búin að þræða
nálina án aðstoðar frá okkur. Þú
þurftir alltaf að vera svo sjálfstæð í
einu og öllu og ég dáist að þér fyrir
það.
Amma mín, hann Bjarni var þér
alveg sérstaklega góður og þú hon-
um góð, enda eruð þið búin að búa
saman í fimmtíu og sjö ár og það er
langur tími. Hún mamma var þér
líka með eindæmum góð. Hún kom
til þín á hverjum degi milli fjögur og
fimm. Þetta á eftir að verða þeim
mjög erfitt nú þegar þú ert farin á
vit feðranna.
Svo varstu með svo miklar
áhyggjur af útlitinu, hvort þú værir
með hrukkur eða hvort hárið á þér
væri fallegt. Þú varst ekki með nein-
ar hrukkur enda varstu vön að þvo
þér uppúr mjólk á virkum dögum en
rjóma á hátíðis- og helgidögum.
Hárið á þér er sérstakur kapituli
útaf fyrir sig, það var þér mikið mál
hvort hárið á þér væri fallegt, svo
hún Margrét hárgreiðslukona kom á
tveggja til þriggja mánaða fresti til
að klippa þig og setja í þig perman-
ent. Þess á milli kom mamma og
setti í þig rúllur, en þá varstu vön að
segja „Lína ekki of fast“ eða „Lína
ekki of laust“. Þegar þú lást þessa
löngu og erfiðu viku uppá sjúkra-
húsi varstu alltaf að pæla í því
hvernig þú litir út. Þú sagðir alltaf
„Hvernig lít ég út, er ég nógu ung-
leg, hvernig hárið á mér?“ Amma
mín, ég verð að segja þér að þú hef-
ur aldrei litið eins vel út og þegar þú
lást uppá sjúkrahúsi.
„Fólki kemur ekki við hvað ég er
gömul“ varstu vön að segja. Og ég
gleymi því aldrei þegar þú lást upp á
sjúkrahúsi fyrir sautján árum að
berjast við krabbamein, lást þarna á
gjörgæslu milli heims og helju, og
mamma kom inn til þín þar sem þú
lást í rúminu, tengd slöngum og tól-
um. Þú leist upp til mömmu og sagð-
ir „Lína, það er spjald framan á
rúminu og á því stendur hvað mán-
aðardag og ár ég er fædd er það
ekki?“ Og mamma sagði svo vera.
Þá sagðir þú „Lína, rífðu það, það
kemur engum við hvað ég er göm-
ul.“ Þessi atburður lýsir þér svo vel.
Elsku amma mín, þegar þú fórst
uppá sjúkrahús 22. september síð-
astliðinn fann ég það á mér að þú
kæmir ekki aftur heim. Þú sem vild-
ir aldrei fara á sjúkrahúsið, vildir
bara vera heima að elda ofan í hann
Bjarna þinn. Þetta var mjög löng
vika, Helga, Diddi og Árni komu að
sunnan til að kveðja þig. Helgi Grét-
ar kveikti á kerti handa þér í dýrl-
ingakirkju úti í Kanada þar sem
hann býr. Magga systir og Lína litla
komu á sunnudeginum og voru hjá
þér þar til yfir lauk. Kalli mágur
kom á miðvikudeginum og kvaddi.
Eftir að hann var búinn að koma var
eins og hringnum væri lokað og þú
fórst að missa lífsþróttinn. Við
mamma, Bjarni, Magga, Lína,
Simmi og ég sátum hjá þér frá átta á
morgnana til tíu-ellefu á kvöldin. Og
þú kvaddir okkur með svo mikilli
hlýju og fegurð að annað eins hefur
ekki sést. Þú varst svo góð við mig á
miðvikudagskvöldinu þegar við sát-
um bara tvær einar og ég sagði þér
drauminn um þig. í rauða kjólnum
þar sem þú varst að koma að Túni og
afi stóð á hlaðinu með lítið barn í
fanginu, svo ungur og fallegur. Þú
vildir vita hvort hann væri ungur,
spurðir mig hvað eftir annað. Þar
sem þú lást þarna í rúminu sagði ég
við þig „amma, ég elska þig, ég elska
þig svo heitt, amma mín“. Þá sagð-
irðu við mig „Dóra mín, ég elska þig
líka elsku hjartans gullið mitt“. O,
það var svo fallegt og yndislegt að
heyra þig segja þetta. Guð, hvað ég
á eftir að sakna þín mikið, meira en
orð fá lýst. Þú varst nefnilega orðin
ein af mínum bestu vinkonum. Við
Magga vorum hjá þér kvöldið áður
en þú fórst burt frá okkur, þú varst
svo falleg, það var svo mikil værð yf-
ir þér og þú varst svo afslöppuð. Þér
leið svo vel, þú varst lögð af stað yfir
í hinn horfna heim, við sáum það á
þér. Svo var hringt í okkur um nótt-
ina og okkur sagt að þú værir farin,
öllum að óvörum. Amma, lofaðu mér
því að fylgjast með mér þegar litla
barnið okkar Simma kemur í heim-
inn í febrúar. Þú varst búin að fylgj-
ast með því í gegnum sónarmynd-
irnar sem Simmi sýndi þér og þú