Morgunblaðið - 10.10.2000, Side 62

62 ÞRIÐJUDAGUR 10. OKTÓBER 2000
MORGUNBLAÐIÐ
ALDARMINNING
Hjarkær móöir okkar,
JÓHANNA KRISTÍN HELGADÓTTIR
frá Vestmannaeyjum,
lést á Hrafnistu Hafnarfirði að kvöldi laugar-
dagsins 7. október.
Þóra, Kristín, Þráinn
og Sigurjón Sigurðarbörn.
t
Ástkær faðir, tengdafaðir og afi,
ÖGMUNDUR KRISTÓFERSSON
frá Stóradal,
Háaleitisbraut 151,
Reykjavfk,
andaðist á Hrafnistu Reykjavík sunnudaginn
8. október.
Auðbjörg Ögmundsdóttir, Sigfús Guðmundsson,
Þórdís Sigfúsdóttir, Jökull Þór Ægisson,
Ögmundur Sigfússon.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir, afi og langafi,
GUNNAR ÓSKARSSON,
Asparfelli 6,
Reykjavík,
lést á krabbameinsdeild Landspítalans við
Hringbraut föstudaginn 6. október sl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Jakobína Kristjánsdóttir,
Henný Ósk Gunnarsdóttir,
Vala Kolbrún Reynisdóttir,
Gunnar Þór Berg Traustason,
óskírður Traustason.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ALDÍS KRISTJÁNSDÓTTIR
frá Fáskrúðsfirði,
til heimilis
á Hrafnistu, Reykjavfk,
lést á Landspítalanum Fossvogi sunnudaginn
8. október.
Fyrir hönd aðstandenda,
Elsa og Fjóla Stefánsdætur.
+
Útför
MAGNÚSAR HELGASONAR
stjórnarformanns Hörpu hf.,
verður gerð frá Dómkirkjunni i Reykjavík
fimmtudaginn 12. októberog hefst kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hins látna, er bent á
Barnaspítalasjóð Hringsins.
Katrín Sigurðardóttir,
Sigurður Gylfi Magnússon, Bryndís íris Stefánsdóttir,
Helgi Magnússon, Arna Borg Einarsdóttir,
Magnús Örn Helgason,
Sunna María Helgadóttir,
Arnar Þór Helgason.
+
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför
móður minnar, tengdamóður og ömmu,
SIGRÍÐAR SIGMUNDSDÓTTUR,
Hringbraut 50,
áður Lönguhlíð 23.
Kristinn S. Jónsson, Ólöf H. Friðriksdóttir,
Sigrfður G. Kristinsdóttir,
Sesselja M. Kristinsdóttir.
SIGURBERG
ÁSBJÖRNSSON
Sigurberg Ásbjörns-
son skósmiður í Keíla-
vík, sem fæddist 10.
október árið 1900 og
lést í júlí árið 1973, var
verðugur, en þó að
mörgu leyti óvenjuleg-
ur fulltrúi sinnar kyn-
slóðar. Lífshlaupið var
ekki hefðbundið, sam-
ferðamennirnir af ýms-
um toga og hugðarefn-
in ekki alltaf í samræmi
við það sem vænta
mátti af manni á hans
aldri. Að minnsta kosti
seinni hluta ævinnar.
Sigurberg var afi okkar, fimmtán
barnabama, og flest áttum við þeirri
gæfu að fagna í lífinu að fá að kynn-
ast honum vel. Mörg okkar eiga al-
veg ótrúlega ljúfar minningar frá
Varanleg
minning
er meitlub
ístein.
H S. HEIfiASONHF
STEIIMSMIÐJA
Skemmuvegi 48, 200 Kóp.
Sími: 557-6677 Fax: 557-8410
Netfang: sh.stone@vortex.is
skóverkstæðinu hans
afa þar sem við vorum
alltaf velkomin. Minn-
ingar þar sem hann
stendur með hamarinn
við skóleistinn sinn,
klemmir nokkra sauma
milli varanna og neglir
þá síðan í nýjan leður-
sóla á trosnuðum skó
með sínum hrufluðu og
vinnulúnu höndum.
Háværar minningar
frá ýlfrinu í hinum stór-
hættulega rokki þar
sem afi sneri skónum
sem hann burstaði og
slípaði svo fimlega að aðdáun okkar
var óhjákvæmileg. Minningar sem
anga af Jötungripi og eru litaðar
appelsínugulum lit frá hinum sér-
stöku klofstígvélum sem hann lagaði
fyrir verkafólk í sjávarútveginum.
Minningar sveipaðar dularfullu and-
rúmslofti frá þeim mörgu afar sér-
töku einstaklingum og utangarðs-
mönnum sem til hans leituðu og yfir
honum sátu, að því er virtist enda-
laust, og nutu góðvildar hans, gjaf-
mildi og hjartagæsku. Þama sat
Gvendur þribbi og spilaði á munn-
hörpuna meðan Jón Stæng hnyklaði
brýrnar og sagði fátt og Raggi
gúmmíkarl falaðist eftir aðstoð við
verkefni sem hann hafði tekið að sér
vestur í bæ. Skóverkstæðið vai-
stundum líkara litlu félagsmálaheim-
ili með skjólstæðingum en vinnustað
með viðskiptavinum. Skóverkstæðið
hans afa.
Mæður okkar krakkanna, þær
Rósa skó, Gunna skó, Erla skó og
Erna skó, eru dætur afa. Með þeim
fórum við gjarnan á aðfangadag, eft-
ir mat og pakka, heim til afa. Þar var
gengið í kringum jólatré, smjattað á
sælgæti og borðaðar kökur. Þar iðaði
allt af gleði og hátíðleik og þangað
kom jólasveinninn undantekningar-
laust með fallega pakka handa öllum
bömunum, hann tíndi þá upp úr hvít-
um poka sem hann hafði bograði með
á bakinu langa leið úr fjöllunum. Það
var glaður og hávaðasamur jóla-
sveinn sem bæði gantaðist og söng
hátt, sinni fallegu tenórröddu. Það
var afi jólasveinn.
Hagvanur í því hlutverki enda með
margra ára reynslu í að leika jóla-
svein á jólatrésskemmtunum í Kefla-
vík.
A unglingsámnum þegar við vor-
um sextán og byrjuðum að fara í
Stapann hittum við stundum afa á
+
Innilegar þakkir til allra, nær og fjær, sem
sýndu okkur samúð, vináttu og hlýhug við
andlát og útför
HARÐAR ÞÓRHALLSSONAR,
fyrrv. yfirhafnsögumanns,
Fjölnisvegi 18,
Reykjavík.
Ulla Sigurðardóttir,
Kristín Berta Harðardóttir, Trausti Víglundsson,
Sigríður Harðardóttir,
Magnús Harðarson, Kristín Salóme Guðmundsdóttir,
Hatla Harðardóttir, Gunnar Valdimarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra, er auðsýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
MAGNÚSAR BAKKMANNS
ANDRÉSSONAR
frá Drangsnesi,
Suðurgötu 121,
Akranesi,
sem lést á heimili sínu þriðjudaginn 19. sept-
ember sl.
Sófus Magnússon, Gunnfríður Magnúsdóttir,
Andrés Magnússon, Súsanna Ernudóttir,
barnabörn og langafabörn.
böllunum. Vegna þess hve afi var
lífsglaður maður að eðlisfari þótti
engu okkar þetta neitt skrítið eða
óþægilegt. Flestir jafnaldrar okkar í
Keflavík þekktu hann sem Sigurberg
skóara sem hafði sem dyravörður rif-
ið af aðgöngumiðanum í þrjúbíói
gegnum árin hjá Bjössa í bíóinu. Það
var honum eðlislægt að vera hrókur
alls fagnaðar, breiða út faðminn og
dansa og syngja. Enda var einlægni
hans og ásetningur í gleðinni svo
heiðarlegur og fölskvalaus að nær-
vera hans truflaði engan, þvert á
móti. Þá var afi í kringum sjötugt og
hafði akkúrat engan skilning á hug-
takinu kynslóðabil, sem á þeim árum
var þó mikið til umræðu.
Afi fæddist í Ólafsvík. Faðir hans
var Asbjörn Eggertsson og móðir
hans Ragnheiður Eyjólfsdóttir, sú
hin sama og ránfugl af arnarætt
hremmdi bam að aldri úti á engi upp
úr miðri nítjándu öld og flaug með
hátt til fjalla.
Aðeins fyrir snarræði vinnumanns
á bænum tókst að bjarga okkar htla
ættboga frá algerri glötun á því und-
arlega augnabliki í sögu fjölskyld-
unnar.
Afi var næstelstur sjö systkina.
Hann átti eina systur sem lést á unga
aldri og fimm bræður sem allir kom-
ust á legg. Með stuttu millibili missti
hann þó þrjá bræður sína sem
drukknuðu er bátar þeirra fórust, og
sá fjórði dó einnig ungur. Fimmti
bróðirinn, Matti, er enn á lífi. Þessi
slys og dauðsföll voru afa þung lífs-
reynsla en ef til vill ekki svo óalgeng
fyrir fólka af hans kynslóð. Kynslóð
sem gekk veginn á undan okkur og
braut leið gegnum margs konar erf-
iðleika.
Tuttugu og sjö ára gamall kvænt-
ist hann ömmu, Oddnýu Guðbrands-
dóttur. Þá hafði hann lokið námi í
skósmíði og rekið sitt eigið skó-
smíðaverkstæði í Ólafsvík um fjöjg-
urra ára skeið. Þau hófu búskap í 01-
afsvík og bjuggu þar til ársins 1936
þar sem þau eignuðust dæturnar
fjórar. Þá ákváðu þau að flytja til
Keflavíkur þar sem afi stofnaði skó-
verkstæðið sem hann starfaði við í 37
ár. Það var hamingjusöm og lífsglöð
fjölskylda sem settist að á Vallargöt-
unni og flutti ári síðar á Hafnagötu
35. Án efa smituð af þeiri'i einstöku
samsetningu af lífsgleði og góðvild
sem einkenndi afa alla tíð.
En fyrr en varði var sem skuggi
allra þeirra dauðsfalla og slysa sem
hafði hvílt yfir þeim í Ólafsvík næði
að teygja sig til þeirra að nýju.
Amma veiktist alvarlega og tapaði
heilsunni á stuttum tíma. Upp úr því
þurfti hún að takast á við erfið veik-
indi um fjögurra ára skeið og lést í
maí 1942. Þá áttu þau að baki fimm-
tán ára hjónaband.
Fjörutíu og eins árs gamall var afi
orðinn ekkjumaður og einstæður fað-
ir með fjórar dætur á aldrinum sex til
fjórtán ára. Stórskuldugur vegna
lækna- og sjúkrahúsreikninga, enda
ekkert tryggingakerfi á þeim tíma.
Óumdeilanlega þungt augnablik í
lífisérhvers manns.
I dag er okkur algerlega óskiljan-
legt að þetta hafi allt gerst hjá hon-
um afa sem var alltaf svo innilega
lífsglaður, hjartahlýr og fjarri því að
vera bugaður. Afa sem átti svo mörg
og fjölbreytileg áhugamál þar sem
söngur og ljósmyndun voru öðrum
áhugamálum fremri. Hjá afa sem alla
okkar æsku geislaði sjálfur af æsku-
fjöri og lífskrafti - og allt til æviloka.
Ef til vill tókst honum með sínum
styrk að breyta erfiðleikum og sorg í
uppbyggilegan kraft sem hann beisl-
aði sjálfum sér og okkur til handa
með því að leggja ríkari rækt við
dætumar og fjölskylduna en allt
annað. í stað þess að verða sorginni
að bráð sneri hann sér að gleðinni
með uppbyggilegum hætti og skilaði
til okkar arfleifð sem aldrei verður
vanmetin og hefur tvímælalaust gert
okkur öll að betri manneskjum.
Barnabörnin.