Skírnir - 01.01.1862, Qupperneq 84

84
FRÉTTIR.
Daninork*
gr. þíngtaganna, en í 37. gr. segir, aí> 41 skuli aí> minnsta kosti
vera á fundi til þess ab þíng sé fullt. þetta var af því, aí> þíug-
menn voru í öndveríiu 80, meian Holsetar voru á þíngi fsjá Skírni
1860). Nú vantaöi þá, og svo tvo af þíngmönnum úr Slesvík, svo
nú voru tæpir 60; vildi stjórnin breyta tölunni í báílum greinum
ab réttu hlutfalli vií) þá tölu þíngmanna, sem nú væri frá Danmörku
og Slesvík. Útaf þessu risu langar ræíiur, en stjórnin vann þó
sitt mál ab lokum , en þó tæplega. Dutdist undir þeirri mótstöbu
sú hugsun hjá sumum, sem var ríkjandi á hinu fyrra ríkisþíngi 1859,
ab þingiö væri enn alríkisþíng, lögtala þíngmanna væri 80, og 41
væri meiri hluti þeirrar tölu. Ef menn nú setti þá tölu t. d. of-
an í 31, þá væri iögtala þíngsins60, og þab væri sama og at> játa,
at> þíngib væri ekki lengr fullt alríkisþíng. Atir en mætti breyta
þessu, þá þyrfti at> gefa ný lög, gefa þínginu nýtt nafn , sem sam-
þíngi fyrir Dani og Slesvík, og ný þíngsköp, en met: því at> raska vií>
tölunni svipti menn lagafæti undan þínginu sem alríkisþíngi. En
flestir báru þó nú hittfyrir, a& minni hlutinn í þíngiuu yr&i í hverju
máli magnlaus, ef ekki skyldi þurfa nema 31 atkvæbi til at> frum-
vörp þess fengi lagagildi. Afefarir þíngsins urðu seinfara og þúng-
ar, vildu sumir þingmenn , ai> þíngib vasaðist í sem fæstum málum,
og léti sín hvergi getib nema vib þau mál, sem brýnust naubsyn
bæri til.
Innanþíngs reiddi þó öllu fribsamlega af, en utanþíngs og er-
lendis var allr fribr úti. Hin þýzku stórveldi horfbu á, á meban
þíngib var sett; sumir sögbu, ab þau, eba Preussen, ætlabi í önd-
verbu ab lýsa á óvináttu sinni, og kalla sendiboba sinn frá Kaup-
mannahöfn, ef þessa þíngs væri kvadt. En þab varb ekki. En er
þíngib hafbi stabib um þrjár vikur, þá ritubu hin þýzku stórveldi hvort
um sig þann 14. Febr. samhljóba bréf til Danastjórnar. Er fyrst
talab um ríkisrábib, sem saman hafi verib kallab, og breytíngar
þær í alríkislögunum frá 2. Oktbr. 1855, sem fyrir þab hafi verib
lagbar; síban er sagt ab vib þetta raskist staba Slesvíkr í ríkinu,
sem sé fastsett árin 1851 — 52 meb samníngum milli Preussa og
Au8trríkis, sem fulltrúa hins þýzka sambands annars vegar og Dana-
stjórnar hinsvegar, sem hafi síban verib samþykktir af bandaþínginu.
En þab sem helzt er athugavert í bréfi þessu, er þar sem vikib er