Skírnir - 01.01.1875, Qupperneq 26

26
ENGLANl).
eiga hægt me8 aS skilja, hve auSveldlega einföldum og fáfróSum
mönnum verSur komiS á undratrú, þar sem slíkir menn fara
fyrir, enda telja menn svo, aS hjerumbil lU af fólkinu í NorSur-
ameríku sje á þá leiS trúa?. því verSur ekki neitaS, a8 þaS er
bágt aS rengja sumt, sem sagt er frá og vottað af valinkunnum og
frægum vísindamönnum; og þegar þeir leggja sárt við, aS þeir
hafi sjeS borS meS mörgum hlutum á hefjast í lopt upp, færast
úr staS eSa snúast í hring, þó allir enir viSstöddu sæti eSa
stæSi langt fjarri — þá er von, aS mörgum komi til hugar, aS
til sje huliS eSa enn óuppgötvaS afl í náttúrunni, sem sliku valdi,
hvaS sera hinu líSur, er menn segja um andana. En sú hefur
aS svo komnu orSiS niSurstaSan hjá öllum, aS þaS væru anda-
verur, sem hjer Ijetu á sjer bera. Hvernig þeir ímynda sjer þær
verur, höfum vjer eigi heyrt eSa sjeS út skýrt, en aS líkindum
verSa þær aS hafa í sjer meira en andlegt eSli, er þær hrinda
og lypta þungum hlutum. AS hjer muni mart ýkt úr öllu hófi1,
') T. a. m. þegar frá er sagt, að sum media, meðan þau liggja sem í
dái, sjáist líða í lopt upp, verða færð út um glugga 20—30 álnir frá
jörðu, koma svo svífandi inn'um aðra glugga eða dyr; og fl. þessk.
Stundum hafa beinustu prettir komizt upp af þeirra hálfu, sem undrin
leika eða andana kveðja. Til þess eru tveir bræður nefndir (frá Vestur-
álfu), er Davenport heita. Höfuðlist þeirra var sú, að þeir ljetu
reyra fjötra um hendur sjer (að baki) og fætur, og læsa sig svo í öllum
umbúðunum inni r skáp, en eptir litla stund heyrðu menn blásið i
hom inni í skápnum, en því var síðan kastað gegnum op út á gólfið.
Nú var gáð að, en báðir sátu á stólnm sínum með hendumar bundnar
sem fyrri. Litlu síðar höfðu þeir leyst sig báðir úr fjötrunum, er á
þá höfðu verið lagðir, en hinu þarf eigi við að bæta, að þetta hvort-
tveggja átti að vera framið af tilkvöddum anda, einum eða fleirum.
Til aó sýna, að þeir heíðu hvergi sjálfir hreift hendi við hnútunum,
ljetu þeir núa mjöli á hendur sjer, að merki þess yrði að sjást S
fötum þeirra, ef þær hefðu við komið. Sú var önnur list þeirra, að
þeir ljetu slökkva ljósin í salnum og tóku svo fiðlu eða »gítar», sem
nuggaður var að neðan með glyttuefni — að hann mætti sjá í
myrkrinu —, og ljetu hann sveima hingað og þangað yfir höfðum
manna og óma svo, sem til strengjanna væri tekið. þessir kompánar