Skírnir - 01.01.1879, Síða 52

FRAKKLAND.
52
í herför Napóleons fyrsta til Rnsslands, og missti annan hand-
legginn í hardaganum viE Leipzig (1813), en var þó áriö eptir
í flestum orrustum, sem háSar voru viS Prússa og Rússa. Eptir
fall Napóleons gekk hann á hönd Bourbonningum, var í her-
förinni til Spánar og síSar í ieiSangrinum til Alzirs. A stjórnar-
árum LoSvíks Filippusar stóS hann lengi fyrir herskólanum í
Saint-Cyr, en var svo harSur við foringjaefnin, aS enir ungu
menn risu upp móti honum, og urSu fyrir þaS aS sæta hörSum
refsingum. 1844 var han sendur aptur til Afríku (Constantine),
en þá varS svo á fvrir honum, aS hann varS aS gefa upp
forustuna. Hann var á þingi Frakka 1848 og fylgdi þar mál-
staS Napóleons þriSja. J>aS launaSi prinsinn svo, aS hann gerSi
hann aS foringja Parísarhersins (1851). þegar ófriSurinn tókst
viS Rússland, setti Napóleon hann fyrir herdeildina, sem var á
flota Frakka í leiSangrinum til Eystra Saits. Hann rjeS sókn-
inni af hálfu landhersins aS Bómarsundi (á Finnlandi), en þaS
var eina þrekvirkiS sem flotar YesturþjóSanna unnu hjer nyrSra,
og þó auSunniS þætti, þá varS Baraguey d’Hilliers marskálkur
fyrir bragbib. — 2. sept. dó Garcin de Tassy, 82 ára aS aldri,
nafntogaSur málfræSingtir (og prófessor) í austurlandamálum (sjerí-
lagi í indversku og indverskum mállýzkum). Eptir hann liggja
mörg rit um Indland og Indverja. — 11. október dó Felix Du-
panloup, biskup í Orleans, kominn sex ár á áttræSisaldur. Hann
var lengi framan af mikils metinn bæSi fyrir lærdóm og fyrir
frjálsleg álit í samanburSi viS aSra tnenn af klerkastjettinni. Hann
var um tíma (1841—49) prófessor í gubfræSi viS þá fræSideild
Parísarháskólans, þar til er hann fjekk biskupsdæmiS. Undir
eins og deilurnar tókust um veraldarvald páfans og um rjett
kirkjunnar andspænis rikinu, varSi Hupanloup páfann og kirkjuna
meS góSum skörungskap. Hann ritaSi t. d. skorinort, á móti
ritlingi sem bjet «páfinn og sambandsþingiS (þ. e. á Ítalíu)■>, þar
sem fariS var fram aS takmarka veraldlegt vald páfans, en menn
vissu vel, aS hann var undan rifjum Napóleons þriSja runninn.
Allt um þaS var hann mótfallinn páfakenningunni nýju (aS páfan-
um gæti ekki sjezt yfir í trúarefnum), og þessjvegna sneiddi Píus
9di fram hjá honttm i hvert skipti, sem hann sæmdi biskupa kardínála-