Skírnir - 01.01.1879, Qupperneq 80

80
ÍÝZKALAND.
bæri undir, a8 öll ríkin (keisaraveldin) sæju sjer sýnan hag í
einhverju samkeypi. Ö8ruvísi víkur vi8, þar sem ræðir um
I>ýzkaland og Austurríki, f>að er svo opt tekiS fram í f>essu
riti, hve eSlilegt f>a8 er, a8 f>essi ríki standi á öndver8an mei8
í gegn enum slafnesku þjóSflokkum, a8 vjer þurfum ekki a8 fara
hjer um þa8 fleirum orSum. En f>a8 er enn eitt mál sjer, sem
kemur vi8 samhand þeirra, og Bismarck virSist hafa reynt á
einlægni Andrassy’s vinar síns. f>a8 er Sljesvíkurmáli8, e8a 5ta
grein Pragarsáttmálans, f>ar sem Austurríkiskeisari skildi f>a3 til,
a8 undirlagi Napóleons f>ri8ja, a8 nor8urhjeru8in í Sljesvík
skyldu hverfa til Danmerkur, ef íhúar f>eirra kysu f>a8 heldur
og vottuSu f>a8 me8 frjálsri atkvæSagreizlu. Lesöndum Skímis
er kunnugt, hvernig f>jó8verjar hafa færzt undan öllum efndum í
f>essu máli, og a3 stjórn Austurríkiskeisara hefir ávallt látiS,
sem henni lægi í ljettu rúmi, hvernig J>ví lyki. Allt um þa8
hefir f>jó8verjum leiSzt a8 heyra stö8ugt talaS um óskil sín í
fiessu máli, og f>ar sem f>eir hjeldu f>eim kostum a8 Dönum,
a8 ekkert gekk saman, f>á tók Bismarck f>a8 loks til hragSs, a8
snúa sjer til vinar síns Andrassy’s og bi8ja hann sjá til, a8
greinin yrði lýst ógild af hálfu Austurríkis. Undirtektirnar ur8u
f>ær, sem vi8 var a8 húast og Bismarck óska8i. Samningur var
um fetta gerSur í Yín 11. október 1878. Bismarck veit vel,
hva8 en voldugu ríki mega ætla sjer vi3 hin, er lítiB eiga undir
sjer, á3ur enn stórveldin láta slíkt til sín taka — enda Ijet nú
engi sem vissi, hva3 gerSist, utan hva3 hlöSin höfBu sumstaSar
— t. d. á Frakklandi og Englandi — or3 á, a3 f>a8 væri f>ó
kynlegt, a3 enni áminnstu grein væri skotiS svo í f>agnarf>ey út
úr sáttmálanum, en hann væri f>ó ein þjóBrjettarskráin í Evrópu,
skrifu3 og staSfest í nafni heilagrar þrenningar. f>a3 væri líka
hörmulegt ab sjá og vita, a8 f>a<) skyldi vera svo líti3 a8 marka,
sem skiliB væri í slíkum samningum til málarjettingar vi3 lítil-
magnann (Dani), «en» — bættu flestir vi8 — «nú tjá8i f>ó ekki
a8 deila vi8 dómarann, og fegnir mættu flestir f>ví verSa, a3
Sljesvíkurþrætan vær nú loks úr sögunni til fulls og alls. Blö8in
á f>ýzkalandi og í Austurríki hældu f>ví mjög, hve viturlega
f>eim Bismarck og Andrassy hef8i rá8izt, og betra vináttubrag5