Skírnir - 01.12.1907, Blaðsíða 4

392
Stephan Gr. Stephansson.
í lyfting við reniiislótt frón,
sem bænum var afdrep gegn illviðra byl
og almennings njósnandi sjón.
En væri frá gættinni garðhliði lyft
á götunni húsabæ að,
þá opnaðist garðtrjánna riddara-röð
við rakleið í glóskúfað hlað;
þar klifruðu blómvefjur upsunum að
upp anddyrið, torfæran spöl,
og þrúgnanna viðjur mót vermiátt dags
sig vöfðu aö gluggum og svöl.
Og svo haföi angan frá ilmandi runn
á aldintró glóandi bent,
þar blómhvítan fjölskreytti grænlaufga grein
sem gló-mjöll úr sólskini f'ent.
En plómutréð langfegurst, liljunnar blæ
sem lit inti í rósanna brá,
sem frelsið og sakleysið sáttmála gert
og sett hefði blöðin þess á.
En spjöll voru mannaverksmörkin á þeim,
þess mót sást um trjástofn og b'.óð.
Sjálf náttúran hressir og hrtfur mann dýpst,
þó hirði ekki ttm skorðaða röð.
Að húsbaki stóð þó enn laufskógar leif,
frá landnámstíð varin oig studd.
En kynslóðir tvær höfðu gengið um garð
í gröf, áður mörkin var rudd.
En svo tóku kornekrur vorgrónar við
um vallbungu, strikaða plóg,
sem lykkjaðar tungur í langröðum upp
sig ljósgrænni mafsinn hóf.
En engið var blakkast, það blæ á sig tók
af blárauðum grænsmára knapp;
hvert blað haus, er opnaði sumar og sól,
var sveimandi býflugum happ.