Skírnir - 01.12.1914, Qupperneq 71

Æfisaga min.
407
varaði hann mig stranglega við erfiðisvinnu einkum út-
róðri, og við því að verða drukkinn. — Svo þótti mér
sem sál min þroskaðist við för mína norður og dvöl mína
þar; einkum lærði eg ýmislegt er að mentun laut, af son-
um sr. Magnúsar, Birni og Sigfúsi, sem báðir voru mjög
vel að sér.
Þá er eg var kominn heim aftur, dróst til hins sama
fyrir mér með vinnunna, og eg reri út næstu tvær vetr-
arvertíðarirnar. Lasnaðist nú heilsa mín óðum aftur og
fékk taugaveiklunin yfirhönd. Kom hún einkum fram i
höfuðsvíma og magnleysi í öllum vöðvum: Þá er eg stóð
kyr eða gekk, átti eg bágt með að halda jafnvægi; alt
sýndist á flugi fyrir augum mínum, og á vissri fjarlægð
sýndist alt tvent; eg þoldi ekki að horfa nema beint fram,
allrasízt að lúta; ef eg t. a. m. las í bók, þurfti eg að
halda henni jafnhátt andlitinu; en til þess urðu handlegg-
irnir nú of þróttlitlir; aflvöðvar þeirra rýrnuðu smátt og
smátt. Eftir þessu varð eg með alt. Fór þetta svo í vöxt,
að á vertiðinni 1870 gafst eg upp um sumarmálin og var
fluttur inn í Reykjavík. Má nærri geta, að sjómenska mín
var orðin lítilfjörleg áður. En formaður minn, Sæmund-
ur Jónsson bóndi á Járngerðarstöðum, reyndist mér þá
góður vinur og allir skipsmenn yfir höfuð. Loks fluttu
þeir mig ókeypis til Eeykjavíkur. Þar tóku vinir mínir
vel á móti mér, og var eg þar um vorið undir læknis-
hendi Dr. Jóns Hjaltalíns og Dr. J. Jónassens. Lögðu þeir
hina mestu alúð á að lækna mig og gáfu mér allan kostn-
aðinn. En þeir voru í óvissu um, af hverju þessi ein-
kennilegi sjúkdómur stafaði, — svo sagði Dr. Hjaltalín
mér sjálfur, — enda vildi mér. ekki batna, og fór eg heim
um sumarið. Þrátt fyrir sífeldar tilraunir varð eg æ lak-
ari. Eg hætti að geta klætt mig eða afklætt hjálparlaust,
gat lítið lesið en ekkert skrifað, því eg þoldi ekki að horfa
niður á við. Loks komst eg upp á að halda skriffærun-
um á lausu lofti. Gekk það erfitt fyrst, því eg varð að
hafa þau jafnhátt augunum; en með lagi vandist eg því
.smámsaman. — Og enn verð eg að skrifa á lausu lotti,