Skírnir - 01.12.1914, Blaðsíða 89

Ritfregnir. 425-
og Finnur Jónsson, Jón Ólafsson og dr. Jón Þorkelsson, landskjala-
vörður, í skránni.
Þá skal eg leyfa mór að gera fáeinar athugasemdir við þetta
stórmerka verk; er það þó í rauninni fremur fyrir siða sakir og
ekki til rýrðar bókinni, því að merkari og þarfari bók hefir ekki
komið út í íslenzkum fræðum hina síðari áratugi; vegur hún að
gagni og gildi á við mörg bindi af bókmentasagnagutli, og er þó
ekki þar með að neinu varpað rýrð á þá tegund bókmentaiðju.
Bls. 11. Andra saga jarls o. s. frv. Sagan er samin af
Benedikt (Sveinbjarnarsyni) Gröndal eftir rímunum, og hefir hann
sjálfur sagt það þeim, sem þetta ritar.
Bls. 22. A r n h ó 1 m r (pseudonym) er Magnús Gíslason (sá
hinn sami, sem nefndur er á bls. 181 (meðhöfundur að »Fjallarósir
og morgunbjarmi«).
Bls. 56 [Snorri Björnsson]: Eitt Efenntyre, les Æfenn-
tyre (þ. e. Þorsteins ríma suðurfara eða Austfirðings). Sama er f
næsta titli, Jóhönnuraunum (Eitt Efentyre, les Æfentyre).
Á bls. 125 er Baldvin Einarsson talinn höfundur að »Ritgjord
um Birkiskoga Vidurhald . . .« Heimildarinnar fyrir þessu mun
vera að leita í æfisögu Baldvins 1 Nýjum fólagsritum 1848. Eg
skal ekkert um það fullyrða, hvort Baldvin só höfundur (eða þýð-
andi) þessa ritlings eða ekki, en að eins geta þess, að
eg hefi sóð eintök af þessari ritgerð, þar sem höfundur hefir
verið talinn Oddur Hjaltalín og nafn 'nans sem slíks skrifað for-
takslaust á titilblöðin. Er þetta tekið fram til athugunar.
Bls. 198. Grjótgarður (pseudonym). Svo hafa sagt mér
fróðir menn, að þetta muni vera Siguiður Jónsson, sfðar sýslumað-
ur í Snæfellsnessýslu.
Bls. 398. »M essusaungs- og sálmabók« (þ. e. Leir-
árgarða sálmabókin eða Leirgerður, sem svo var kölluð). 1. útgáfa
hennar var 1801 og 3. útgáfa 1819. En hvar er 2. útgáfa? Henn
ar sóst hvergi getið og hvergi hefi eg rekið mig á titilblað þessarar
sálmabókar, svo að á hafi staðið 2. útgáfa. Yarla er líklegt, að svo
ung bók só alveg glötuð. Mér er næst að halda, að tvær útgáfur
af bókinni hafi verið gefnar út sama árið, þ. e. 1801, enda hefi eg
komist að raun um, að svo er, þótt á hvorugri standi 1. útgáfa nó
2. útgáfa. Við rannsókn hinnar fslenzku deildar landsbókasafnsins,
sem eg hefi unnið að um hríð, hefi eg fundið, að árið 1801 eru
tvenns konar útgáfur af sálmabókinni, önnur með smáum stýl, hin
með stórum. Það mætti jafnvel segja, að útgáfurnar hafi verið-