Skírnir - 01.12.1914, Síða 91

Ritfregnir.
427
Bls. 529. Ingibjörg Skaptadóttir. »Kaupstaðarferðir«
í>ess skal að eins getið, að til er tvenns konar titilblað á þessari
Bók, annað sem hér segir, en hitt með höfundarteikninu I. S.
Bls. 586, Thienemann . . . »Reise im Norden Europas . .«
Þar við stendur í athugasemd: ,There seems to be no general t. p.
to the first part . . . ‘ Landsbókasafnið á eintak með höfuðtitil-
blaði.
Á bls. 625 (sbr. og bls. 325 við Lagerlöf, Selma) stendur,
að Laufey Yilhjálmsdóttir hafi þýtt »Heimilið og ríkið«
eftir Selma Lagerlöf. Þýðandinn er Laufey Valdimarsdóttir.
Bls. 657 Þorláksson, Þórður. »Calendarium per-
petuum . . . « Skálholti 1692 (sbr. og Bibliographical Notices VI,
29). Þar er kverið talið (26 + ) 117 bls. En kverið nœr lengra,
arkirnar N—Svj i viðbót (með framhaldandi blaðsíðutali til bls. 156).
Efni þessa síðara hluta er sem hér segir. Bls. 118—156 : Lijtel
APPENDIX ] Edur | Viðbœter þessa Rijms (arkirnar N—Qij r).
Qij v—Qviij: Lijted REgistur yfer fyrerfarande Rijm, so hœgra |
sie ad finna þess Innehalld. R—-Svj: MANada SAungur | Doct.
Joh. Olearii o. s. frv. Mér þykir undarlegt, að þessi síðari hluti
kversins skuli ekki vera í Fiskesafni; erfiðara bygg eg vera að ná
,í titilblað kversins.
Það er ekki ætlan mín, enda á það ekki heldur við, að semja
bór eða setja nokkurar viðaukaskrár við þetta rit. Eins og titill
ritsins ber með sér, er því að eins ætlað að ná til íslenzkra rita
og útlendra, þeirra er ísland varða og í safni Fiskes eru. Þá við-
aukaskrá hygg eg og verða mundu ærið stóra og til hennar þurfa
mikið starf.
Margir munu ef til vill ætla, að Fiske hafi dregið um of rit vor
út úr landinu. En eigi ætla eg, að því só vert að kvíða. Nálega
hverja einustu alíslenzka bók, sem Fiskessafn á, má finua hór í
landsbókasafninu, og auk þess er í landsbókasafninu talsvert ís-
lenzkra bóka, sem Fiskessafn á ekki, eins og eðlilegt er. Eg tel
miklu fremur, að Fiske eigi þakkir skildar af oss fyrir að hafa
tekið að safna einmitt íslenzkum bókum, því að þar með hefir hann
vakið oss til umhugsunar um þau efni og hvert gildi sú tegund
bókmenta vorra hefir, sem kölluð er »gamlar guðsorðabækur», og
ýmsir láta sór fátt um finnast. Það má vera, að þær bækur hafi
ekki mikið bókmentalegt gildi; en guðsorðabækur vorar eru ekki
lakari en sams konar bækur annarra þjóða samtímis, ýmsar miklu
merkari og hafa jafnvel sumar ævaranda gildi. En gömlu guðs-