Fjölnir - 01.01.1847, Qupperneq 49

4«)
Skönunu síSar kenmr uglan aptur og liefur nieft sjer
mikinn hóp af leðurlilökuni. 5*r fljúga allar fram hjá
sfúlkunni og inn unr vegginn, rjett á móti vindauganu.
Ilún stóð upp og fann á veggnum átthyrnda sniugu og
olinn yfir dordingulsvef. flún gæghist inn um jietta gat
og sá þaðan langt í liurt, eins og í þoku, hjartan sal, og
allt Ijómandi, eins og sæi á silfur og gull, og margar
myndir í skínandi klæhum bæra sig til og frá. A {letta
starði hún langa stund, þangaö til að dimnuli allt í einu;
síðan settist lnin niöur og hugsaöi um {lenna fyrirhurö.
Litlu síöar flýgur aptur uglan og lcðurblökurnar frani hjá
henni út um vindaugað. 5>egar dagaöi, keniur ugla heini,
sezt út í horn og fer aö sofa. Stúlkan var aö horfa út í
dagsbirtuna; en svo var hún háft uppi, aö ekki sá fil
jarðar, heldur að eins loptið og ólgusjóinn.
ípegar hana svengdi, borðaði hún dálitiö epli, og
varð södd af jþví. Síöan varð hún syfjuð og hallaði sjer
út af. Aö aflíðandi liádegi vaknaði hún aptur, og horf.'i
á loptið og sjóinn og illfyglið, {iar seni hún svaf. Hún
sat grafkyr og {loröi ekki á sjer að bæra, og {lótti fietta
leiöinleg æfi. Uglan vaknaði, Jiegar fór að dimma, og
tók svo til orða: ”Hvort unir {iú lietur nóttinni eða deg-
inum?” ”Deginum” sagöi stúlkan; {iá flaug uglan út, og
sótti leðurblökurnar. Síðan fór allt fram, eins og hina
fyrri nótt, og gekk svo nokkrar nætur, nema hvað allt
var að færast nær, og verða skýrara fyrir heoni, salurinri
með Ijósunum og fallegt fólk á hjörtum klæðunr, seni
boröaði dýrar krásir við fagurt borð og ríkuglega búið.
Á hverju kvöldi spurði uglan liana, við hvort henni væri
betur, nóttina eða daginn; en hún sagöi allt af, aö sjcr
væri betur við daginn. En þó fór hún að Iiika sjer meira
og meira, eptir {ní sem á leið, þangað til uglan segir'
við hana: ”Undir eins og {lú svarar mjer {iví, aö Jijer sje
hetur viö nóttina, {iá skaltu komast í veizluna með okkur
-t