Fjölnir - 01.01.1847, Side 75

N Ó T T.
Sólin er sigin til viftar
í svalan norðuistiaum;
lilikandi bláöldur lí'a
og brosa við næturheims draimi.
Máni frá loptinu 1/tur
á lagar og hauðurs ró.
Fram starir drangurinn iliiimii
á dökkvau og skyggðan sjó.
Kyrt er á Kerliiigarskerjuej,
kúrir und skútanum már,
sefur í Sviðholtshólma
selurinn strykiim og grár.
Einmana i Ijöiunni fetar
frammi við dökkleitan sæ
nieyjaii, sem undi sjer á'ur
á enginu í vordaga ldæ.
T>ar hvarf mevjan hiri mæra —
myrkt er í klettanna f)ró —1
gekk hún bak við dranginn hinn dimma,
eða datt liún í kolbláan sjó‘?
Skýldu fijer ekki í skvjum,
skiptu [ijer ei, máni! af [iví,
hvort stúlkan er lifs eða liðin,
læðstu geimiiium í.
'!■