Árrit Prestaskólans - 01.01.1850, Blaðsíða 84

84
Martensen tim
ur og aptur, af því að lífið veiklast af synd og ver-
aldarsolli og þarf því að stirkjast og ýngjast upp
af uppsprettu lindum friðþægingarinnar og endur-
lausnarinnar.
Athugasemd.
Auk skírnar og kvöldmáltíðar telja katólskir
menn með sakramentum barnafermíngu og skriptir,
prestsvígslu og hjónaband og hina seinustu olean;
en þetta verður því að eins til sanns vegar fært, að
orðið sakramenti sje tekið í rýmri merkíngu eins og
stundum var gjört til forna. jþegar-vjer fráskiljum
hina seinustu olean, vem verður óþarfleg eptir ev-
angeliskri skoðun, sökum þess að heilög kvöldmál-
tíð er veitt deyandi mönnum til veganestis (viaticum)
á burtför þeirra hjeðan, játum vjer einnig, sem er-
um í hinni evangelisku kyrkju, að barnafermíng og
skriptir, prestsvigsla og hjónaband sjeu helgar at-
hafnir, sem hafa i för með sjer guðlega blessun,
þegar þær eru framdar í trú og með bæna ákalli og
að þær megi maklega heita náðarmeðöl. En hitt
segjum vjer, að það er mikill munur á þeim og á
skirn og kvöldmáltíð, ekki einúngis vegna þess, að
þær eru ekki tilsettar af sjálfum Kristi og verða því
ekki álitnar embætti Kristsísama skilníngi og skírn
og kvöldmáltíð, heldur einnig af því að þær eru
þeim ólikar eptir innvortis eðli sinu. jþví að þessar
athafnir eru í samanburði við skírn og kvöldmáltið,
eins og afleiðing í samanhurði við orsök, eða limið
í samanburði við stofninn; þær eru hvorki eins
kjarnamiklar, nje eins yfirgripsmiklar og skirn og
kvöldmáltið, sem ná til allra og til gjörvalls lífsins.
Barnafermingin er ekki annað en ávögstur skírnar-
innar og aflausnin fær ekki rjeltilega þýðingu fyrr
en hún kemur saman viö kvöldmáltíðina. Hjóna-
band og prestsvigsla snerta ekki alla, heldur að eins