Árrit Prestaskólans - 01.01.1850, Qupperneq 109
sakramentin.
109
krnptur í gjörvöllu ríki náttúrunnar, að hið innstalífs-
afl i öllum gæðuni náttúrunnar er almætti guðs son-
ar, sem uppfyllir alla hluti. Jað er hið skapanda
Orð, sem gefur oss brauðið og vinið og jafnvel í
ríki náttúrunnar er það eins og hann tali til vor á
þessa leið: takið og etið! þetta er jeg, þetta er mitt
eðli, minn skapandi og viðhaldandi máttur, sem þið
fyrir brauð og vin verðið hluttakandi í, hann er hið
sannarlega lifgandi, stirkjandi og endurnærandi í
þessum likamlegu hlutum. „Jeg skyldi aldrei biðja
um svaladrikk* segir Ekkart meistari, væri ekki
neitt af guði í honum“. Og þó er þetta alltsaman
eintóm skuggamynd helgidóms þess, sem er i drott-
ins kvöldmáltíð, því að í kvöldmáltiðinni er ekki
talað um návist hins almáttga Orðs, heldur um ná-
vist Krists, um Krists líkaina og blóð. I heilagri
kvöldmáltíð leitum vjer ekki Orðsins, sem skapar
náttúruna og viðheldur henni, því að vjer getum
fundið það í sjerliverju brauði og víni, heldur vors
upprisna Frelsara, sem er höfuð ennar nýju sköpun-
ar og vill gjöra oss þar hluttakandi í leyndardómi
sins friðþægjanda og allt fullkomnanda kærleika, er
ekki nær einúngis til sálnanna ríkis, heldur einnig
hins líkamlega, þessa líkama, sem ætlað er að um-
myndast og verða dýrðlegur bústaður Krists. Brauð
og vin, sem eru einhverjar hinar beztu gjafir nátt-
úrunnar, komast í sakramentinu í andlegt samband
við náðarinnar ríki og verða meðöl og vegur og til-
efni til ósýnilegrar útbitingar Krists, sem er sú
hiinneska endurnæring, er undirbýr trúaða til inntöku
í dýrðarríki það, sem þeir eiga í vændum. ;þá er það
ekki framar venjulegt brauð og vín, beldur hið
blessaða brauð og hinn blessaði kaleikur, og þetta
er ekki einúngis blessan ennar fyrri sköpunar, held-
ur er það blessan endurlausnarinnar og ennar nýju