Gefn - 01.01.1870, Qupperneq 3

3
greinum. Fjölnir er það seinasta tímarit vort, sem hefir leit-
ast við að bæta úr þörfum landsmauna og svna þeim dálít-
ið út fvrir landsteinana, en öll hin hafa verið rituð eingaungu
með tilliti til ástands Íslendínga sjálfra. — Nokkuð annað en
þessi tímarit, sem nú voru nefnd, eru hin eiginlegu fréttablöð,
því í hinum ritunum er miklu meira og margt annað en
fréttir eintómar. »Miunisverð tíðindi« voru mest megnis
fréttablöð; þá komu Sagnablöðin og úr þeim varð Skírnir.
Sagnablöðin og fyrstu ár Skírnis voru skemtileg og á þeim
allur annar blær en komið hefir á Skírni síðan, því hann er
ekki orðinn annað en pólitiskt þurradramb og varla í húsum
hafandi, óskemtilegur í alla staði og óhæfilegur til mennt-
unar og skilníngs. J>etta kemur til af því, að höfundar
Skírnis hafa samið hann eptir tómum daghlöðum, en verið
sjálfir andalausir og ilia lærðir, og ímyndað sér að ekki
þyrfti að segja frá neinu öðru en stjórnlegum hlutum eða
tómu pólitisku rifrildi, eins og ekkert annað gerist í heimin-
num; þar var ekkert hugsað um nein vísindi eða enar æðri
tilraunir mannlegs anda, sem í rauninni eru undirstaða allrar
stjórnlegrar hreifíngar; eu til þess að gera grein fyrir því,
þarf raunar meiri lærdóm og meira fjölhæfi en höfundar
Skírnis hafa haft; en einmitt þá eiginlegleika hafði Magnús
Stephensen. í Skírni vantar alla þá heimspekilegu skoðun
og framsetníngu, sem geti gert mönnum Ijóst hvernig á at-
burðunum stendur, en öllu er rótað fram í einni þulu og
álitið því betra, því þurrari og eintrjáníngslegri sem frásögnin
er; Grímur Thomsen var sá einasti sem reyndi til hins, eii
hann samdi Skírni ekki nema einusinni, enda er ekki víst
að neinu slíku hefði orðið framgengt, þegar höfundurinn
kannske ekki fær sjálfur að ráða verki sínu, eins og títt er
í félögum, þar sem »nefnð manna« á að dæma, og rífur
allt optast niður, nema því að eins að höfundurinn sé
»privilegeraður«: þá getur hann komið fram öllum vitleys-
um sem hann vill.
Eins og allir sjá, höfumvér hér einúngis talað um þau
1*