Gefn - 01.01.1870, Síða 29

Gefn - 01.01.1870, Síða 29
29 muni alltaf hafa haldið þessari hugmynd fastri, þó hann yrði að hverfa frá henni um sinn. En nú, þegar átti að setja þvzkan höfðíngja á Spánartrón, þá var loku fyrir það skotið að slík hugmynd gæti orðið að verki, að minnsta kosti um lángan aldur og ekki um Napóleons daga. Hefði þýzkur höfðíngi orðið konúngur á Spáni, og það af Prássa-ætt, þá var ekki þaðan nokkurs liðs, heldur miklu fremur óliðs, að vænta fyrir Frakkland — slíkur konúngdómur mundi magna og styrkja Prússa enn meir og efla þá í yfirgánginum, eins og þeir þarna mundu fá nýja fótfestu og nýjar ástæður til þess að amast við Frökkum og rýra þá. J>annig hugsuðu menn og líklega heíir eitthvað þessu líkt vakað fyrirNapó- leoni; með þessu egndu menn sjálfa sig upp og hafa sjálf- sagt æst hann á allar lundir og aldrei látið hann í friði; því ekki einúngis hefir Napóleon sjálfur síðan lýst því yfir, að hann sjálfur ekki hafi viljað stríðið, en hlotið að verða við óskum »þjóðarinnar«; heldur og má ráða það af öllu hugarfari og allri aðferð Napóleons að undanförnu, því hann hefir allt of lengi sýnt að hann er stórvitur maður og djúp- hugaður, til þess að menn nú í einu vetfángi hafi rétt til að kalla hann heimskan og brigzla honum um óframsýni; því jafn vel þó menn segi og geti sagt að hverr sé sinnar lukku smiður, þá eru nóg önnur orðtæki til sem setja mætti þar á móti: ekki má við sköpunum sporna: »mundu víst vita at vætki lýgur, dægur eitt er þér dauði ætlaður« sagði Grípir við Sigurð Fofnisbana. pað er ekki að orðlengja, að Frakkastjórn þótti sér svo geysilega misboðið með þessari undirferli af Prússa hálfu, að hún ritaði Prússastjórn til bréf um að konúngurinn skyldi hamla þessu. En Prússa- stjórn (eða blöð hennar) kvað Spánverja hafa æskt kosníng- arinnar af frjálsum vilja; konúngur gæti ekki bannað ætt- íngja sínum að taka við kosníngunni, og yfir höfuð leituðu Prússar alls ekki eptir ástæðum til stríðs. Blöðin hömuð- ust nú og hvor þjóðin reif aðra niður, en þó voru frakk- nesku blöðin miklu æfari, létu sem þeim mundi allt fært og
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82

x

Gefn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Gefn
https://timarit.is/publication/93

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.