Gefn - 01.01.1870, Qupperneq 29

29
muni alltaf hafa haldið þessari hugmynd fastri, þó hann yrði
að hverfa frá henni um sinn. En nú, þegar átti að setja
þvzkan höfðíngja á Spánartrón, þá var loku fyrir það skotið
að slík hugmynd gæti orðið að verki, að minnsta kosti um
lángan aldur og ekki um Napóleons daga. Hefði þýzkur
höfðíngi orðið konúngur á Spáni, og það af Prássa-ætt, þá
var ekki þaðan nokkurs liðs, heldur miklu fremur óliðs, að
vænta fyrir Frakkland — slíkur konúngdómur mundi magna
og styrkja Prússa enn meir og efla þá í yfirgánginum, eins
og þeir þarna mundu fá nýja fótfestu og nýjar ástæður til
þess að amast við Frökkum og rýra þá. J>annig hugsuðu
menn og líklega heíir eitthvað þessu líkt vakað fyrirNapó-
leoni; með þessu egndu menn sjálfa sig upp og hafa sjálf-
sagt æst hann á allar lundir og aldrei látið hann í friði;
því ekki einúngis hefir Napóleon sjálfur síðan lýst því yfir,
að hann sjálfur ekki hafi viljað stríðið, en hlotið að verða
við óskum »þjóðarinnar«; heldur og má ráða það af öllu
hugarfari og allri aðferð Napóleons að undanförnu, því hann
hefir allt of lengi sýnt að hann er stórvitur maður og djúp-
hugaður, til þess að menn nú í einu vetfángi hafi rétt til
að kalla hann heimskan og brigzla honum um óframsýni;
því jafn vel þó menn segi og geti sagt að hverr sé sinnar
lukku smiður, þá eru nóg önnur orðtæki til sem setja mætti
þar á móti: ekki má við sköpunum sporna: »mundu víst
vita at vætki lýgur, dægur eitt er þér dauði ætlaður« sagði
Grípir við Sigurð Fofnisbana. pað er ekki að orðlengja, að
Frakkastjórn þótti sér svo geysilega misboðið með þessari
undirferli af Prússa hálfu, að hún ritaði Prússastjórn til
bréf um að konúngurinn skyldi hamla þessu. En Prússa-
stjórn (eða blöð hennar) kvað Spánverja hafa æskt kosníng-
arinnar af frjálsum vilja; konúngur gæti ekki bannað ætt-
íngja sínum að taka við kosníngunni, og yfir höfuð leituðu
Prússar alls ekki eptir ástæðum til stríðs. Blöðin hömuð-
ust nú og hvor þjóðin reif aðra niður, en þó voru frakk-
nesku blöðin miklu æfari, létu sem þeim mundi allt fært og