Gefn - 01.01.1870, Blaðsíða 37

37
bókfell er hvergi voru annarstaðar til í heiminum — allt
brann að köldum kolum og sjást varla menjar þess lengur.
Gekk Eirekur hertogi loksins út úr kastalanum og til móts
við þj6ðverjahöfðíngja þann er setið hafði um borgina; sá
hét Werder, og föðmuðust þeir Eirekur þar í augsýu alls
liðsins hvorratveggja; enFrakkar voru svo reiðir uppgjöfinni
að þeir gnístu tönnum og brutu vopn sín og fóttráðu her-
kuml sín. J>etta varð hinn 28da dag Septembers. Sneri
Eirekur hertogi síðan til Frakklands og var mjög lofaður
fyrir sína hreysti.
Meðan þetta gerðist við Rín, börðust menn óaflátan-
lega norður á Frakklandi og af svo mikilli grimd að slíks
eru eigi dæmi nema í sögum þeim er vér varla trúum. IFrakka-
her voru nýjar fallbyssur, er Napóleon sjálfur hafði upp
fundið og stóðu kúlurnar útúr þeim í stroku svo aldrei linnti
hríðinni; varð Prússum skeinusamt af vopnum þessum, því
þar sem þeim varð komið við, þar féll liðið í hrönnum eins
og stargresi fyrir Ijá, og sumstaðar stóðu heilar fylkíngar
dauðar og studdi hvort líkið annað; kvað það hafa verið
ógurleg sjón og allir hinir dauðu mjög grimdarlegir að líta.
En samt gátu Frakkar eigi reiströndvið yfirgángiog ofurefli
J>jóðverja, og munum vér síðar skýra frá orsökum þess
ítarlegar.
Basaine sat nú í Mets og komst hvergi; hafði hann
þar mikið lið, meir en hundrað þúsundir manna; en Mac
Mahon réði öðru liði og sat í borg þeirri er Sedan heitir,
víggirt borg og allsterk en hálsar og hæðir allt í kríng; þar
var keisarinn með honum. Napóleon var í þúngu skapi og
þó hvergi sem af baki dottinn; son sinn hafði hann látið
skilja við sig og kom hann síðan fram á Englandi. þ>jóð-
verjar sátu um borgina með mikinn her og þar var Vil-
hjálmur Prússakonúngur og Bisroark ráðgjafi. Tveim stund-
um fyrir miðjan morgun hins lsta Septembers réðust |>jóð-
verjar á Frakkaher heggja vegna; var áhlaup þetta raunar
utan borgarveggja, því fyrir utan slíkar borgir eru virki og