Gefn - 01.01.1870, Blaðsíða 77

og þó vér hljótum að sjá eða heyra orðið, þá er það samt
fullkomlega audlegt og öldúugis ólíkamlegt, eu samt nær
það út yfir allt og faðmar jafnt allan hinn líkamlega heim
sem hinar huldu tilfinníngar andans. Til þessa lýtur bls.
53. v. 10; og þessvegna er orðið líf lífsins.
Bis. 63.
v. 8 lýtur að því, að skáldin eiga jafnt ráð á hinum
sýnilegu myndum (dýrðarrún) sem á hinum ósýnilegu
hljóðum, eins og líka harpan er leiðtogi skáldanna. J>ó jeg
hafi áður tekið fram mismun saungs og ljóða, þá hljóta
þau samt einlægt að fylgjast að, og hvorugt má án annars
vera.
v. 23. 24 Milton.
Bls. 64.
v. 28. Arktúrus er stærsta stjarnan í nautamanninum;
Rígel er annar fóturinn á Óríoni, mjög fögur.
v. 29, bls. 65 v. 1—4. í þessum línum er tvöföld merkíng:
1) merkja þær hina ógurlegu fjarlægð. sem skáldahugurinn getur
þreyttyfir; Montblank liggur í Schweiz, lángtfráöllu hafi; og
á milli norðurhjara jarðar (segul-valdar sæng) og hinna
suðrænu blómreita er mikill vegur. 2) merkja þær flug
andans frá hinu smærsta til hins stærsta; því það er mikill
munur á sandkorni og miklu fjalli (t. a. m. Montblank), og
á hinum breiðfeldu jökulsvæðum segulskautsins og hinum
smáu blómum hiimar suðrænu sólar.
Jeg ætlaði mér aldrei að tæma þetta efni, þegar jeg
gerði þetta kvæði; það hjálpar ekki að yrkja þannig, að
menn rýni djúpt inn í hverja fellíngu, sem er á þessari
blæju, sem tilveran er sveipuð í fyrir sjónum vorum, því