Gefn - 01.07.1872, Síða 83

83
Breiðið þið dúkinn þann fegursta fram
að fái eg lesið þau megin-orð
sem valþjóðum skemtu, og vopna-glam
vöktu og efldu um norðurstorð.
Burt vil eg halda úr solli og synd,
og sitja þér Alvitur fagra hjá,
feginn eg leik mér við gullna grind
sem glæpunum heims þig skilur frá.
Nei þú ert ei horfin, en þú ert ei hér
í þrengslum og nauðum sem lífið býr,
sælunnar engil sendirðu mér
að segja hvar andar þinn blærinn hlýr.
Og ekki’ ertu horfin, þú unaðs tíð,
er álfur í hverri lilju bjó,
og rósin er ennþá blessuð og blíð,
og blómin á fjarrum heiðar mó.
6*