Fréttir frá Íslandi - 01.01.1874, Síða 40

40
ATVINNtJVEGIR.
maður pessi var lijcr mikinn liluta sumars, og vann að því, ásamtmörgum
innlendum mönnum. að þurrka upp hinar svo nefndu Arnarbœlisforir í
Ölfusi, en það er eitt hiS mesta stórvirki. Hinn íslenzki jarSyrkjumaður
Sveinn Sveinsson hefur enn næstliðið ár, sem árið áður, fcrðazt um landið,
einkum um vesturland, til þess að vcita mönnum tilsögn í ýmsum búnaði.
Jicss er vert að geta, að hið næstliðna ár voru víða cndurreist búnaðar-
fjelög og jarðabótafj elög þau, er áður hafa verið, en síðan lagzt niður;
og aptur voru sumstaðar stofnuð ný, sumpart fyrir heilar sýslur, en sum-
part að eins fyrir einstakar sveitir. þotta var víðast einkum gjört í minn-
ingu þjóðhátíðarársins, en vonandi er, að ávöxtur þess nái til margra ára.
pess er fyr getið, er konungur gaf 4000 rd. til edingar atvinnuveganna,
en þess er einnig vert að geta hjer, að verzlunarhúsið Örum og Wulf gaf
1500 rd. til eflingar landbúnaði í Múla- og pingeyjarsýslum.
Ileyskapur varð víðaíremurlítill síðast liðið sumar, og allvíðaenn minni
en sumarið áður. Framan af vorinu virtist svo sem grasvöxtur mundi verða
góður, þar sem jarðvegur var óskemdur af kali, on þá komu kuldanæðingar
með ísnum, er liann rak aptur að landinu í miðjum júní, og komu kyrkingi
í grasvöxtinn, svo að lítið spratt úr því. Lakast voru tún sprottin og annað
harðlendi, og þar á ofan boettist það, að víða voru stór svæði í túnum kalin
eptir veturinn, og á stöku stað skommdust þau einnig af grasmaðki. Eng-
jarog votlendi voru að tiltölu betur sprottin, og þó óvfða vel. Svo er að
sjá sem grasvöxtur hafi yfir höfuð að tala vorið betri á norðurlandi og
austurlandi en á suðurlandi og vesturlandi. En þótt grasvöxturinn væri
hvervetna í minna lagi, þá var heynýtingin aptur góð víðast mestan hluta
sumars. Heyaflinn að haustinu varð þannig lítill, engóður, cins og árið
áður, en nú voru heyfirningarnar frá fyrra ári langtum minni, og sumstaðar
engar eða því nær. pó að nokkrir heyskaðar yrðu í illviðrakastinu um
haustið, gætti þessa eigi allmikið fyrir almenning. Heybrunar voru einnig
mjög óvíða.
Kál, rófur, kartöplur, hafrar og bygg spruttu í meðallagi; mel-
urinn f Skaptafellssýslu f lietra lagi, fjallagrös í lakara lagi.
FJÁRRŒIÍT landsmanna virðist að ýmsu leyti að hafa gengið í heldur
lakara lagi næstliðið ár. Sökum þess að heyaflinn var fremur lítill árið
áður, en veturinn aptur harður og langur, þá urðu öll fjenaðarhöld
nokkru miður en í meðallagi hjá allmörgum. Flestir voru haustið
áður birgir með hey til að mœta meðalvetri, en fáir þar fram yfir;
en nú er veturinn lagðist svo snemma að, og þegar umvetumætur (1873)
varð að taka mestallan pening á gjöf, þá tóku menn að sjá, að þeir hefðu
ofsett á hey sín; tóku þá sumir vænsta ráðið, cn það var að fækka þegar
f stað fjenaði sínum, áður en skaðinn viðþað yrðimeiri; aptur aðrirþrauk-
uðu enn í voninni um bata, en er hann kom ekki, skáru margir nokkuð
af fjenaði sínum, einkum lömb og kýr, um jól og nýár og allt fram að
þorra; ætluðu nienn nú almennt svo á, að þeir yrðu heybirgir, þótt sífellt
þyrfti að gefa öllum fjenaði til sumarmála; það stóð hjer um bil heima,