Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1927, Qupperneq 24

26
ok bjó á Knappstöðum«. Hjer táknar Stífla hólana, sem Stíflan (sveit-
in) dregur nafn af, og mun frásögnin vera rjett í þeim skilningi. Aft-
ur á móti er sagt um Nafar-Helga, að hann hafi numið »land fyrir
austan1) upp frá Haganesi til Flókadalsár fyrir neðan Barð ok upp
til Tunguár« (Ldn. 109). Kemur þetta í bága við fyrri frásögnina.
Getur landnám Helga ekki hafa náð lengra fram (austan við Barð-
[fjall]) en að Þverá, öðru nafni Skeiðsá, sem fellur i Fljótaá.
VII.
Jeg skal þá þessu næst snúa mjer að landnámi Sljettu-Bjarnar
Hróarssonar. Tek jeg upp orðrjett kafla þá, sem snerta það að ein-
hverju leyti, svo að hægara sje að fylgjast með athugunum mínum.
Sljettu-Björn Hróarsson var fimti maður frá Gormi hersi í Sví-
þjóð. »Sléttu-Björn nam land fyrst á milli Grjótár ok Deildarár, áðr
þeir Hjalti ok Kolbeinn komu út; hann bjó á Sljettu-Bjarnarstöðum«.
(Ldn, (252) bls. 107).
Síðar segir þannig frá:
(253) »Sigmundr á Vestfold átti Ingibjörgu, dóttur Rauðs ruggu í
Naumudal;-----------Þeirra son var Kolbeinn; hann fór til íslands ok
nam land á milli Grjótár ok Deildarár, Kolbeinsdal ok Hjaltadal«. S. st.
(254) Hjalti, son Þórðar skálps, kom til íslands ok nam Hjaltadal
at ráði Kolbeins, ok bjó at Hofi«. S. st.
Hjer verður einnig að minna á það, sem áður er tekið fram, að
Öndóttur keypti land að Sljettu-Birni, »frá Hálsgróf«, um alla Við-
víkursveit, sem nú kallast, og »inn til Gljúfurár«. Hefi jeg sýnt fram
á það hvar Hálsgróf muni vera, og þarf ekki að endurtaka það
efni hjer.
Hið fyrsta, sem þarf að íhuga, er um landnám þau, sem að land-
námum þeirra Sljettu-Bjarnar og Kolbeins liggja. Vissa er um það, að
Kollsveinn rammi nam að Gljúfrá. Hefur hann því verið næsti land-
námsmaður sunnan við ána. En af Landnámu og Vatnsdælu sjest, að
1) Jón hreppstjóri Jónsson á Hafsteinsstöðum hefur bent mjer á þessa
skekkju, en hann er kunnugur á þessum slóðum. Þau munnmæli heyrði hann
ungur, að Flóki hefði flutt sig í elli sinni að Reykjum, sem er austan Flóka-
dalsár. Ofan við túnið á Reykjum standa steinar þrír, sem heita Flókasteinar.
Og á Flóki að vera heygður þar.
Qömul kona, sagði og Jóni frá því, að hún hefði í æsku sinni sjeð Höfð-
strendingasögu, skrifaða og heyrt hana lesna.
Hafði sögn þessi staðið í sögunni, og var þar sagt frá bardaganum milli
Friðleifs á Stafshóli og Arnórs Nafar-Helgasonar, sem Landnáma getur um,
og ýmsum fleiri deilum. Þvi miður, mun sagan vera alveg glötuð, og eng-
ar spurnir hefur Jón haft af sögunni siðan, þrátt fyrir talsverða eftirgrenslan.