Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1927, Side 55

57
Ur. Það voru þurfamenn og ýmsir flakkarar mestmegnis frá Gullbringu-
sýslu. Á 18. og 19. öld höfðu sýslumenn Árnessýslu, hver eftir annan,
bannað ferjumönnum að flytja slíka menn austuryfir. Svona er ástatt
1823 — og enn þá lengur —; Þórður sýslumaður Sveinbjörnsson segir
þá, að krökt sé af flökkurum til þyngsla fyrir austan á, og bannar
öllum ferjumönnum við Ölfusá að flytja nokkurn mann austuryfir,
nema hann hafi fullgilt ferðabréf (reisupassa) frá réttu yfirvaldi. Má
geta nærri, hvort Ölfusingar hafa þá borið frá borði skarðan hlut.
Þeir áttu þó löngum nægar byrðir fyrir, af þess háttar búsafleifum. —
Sem dæmi má nefna eitt meðalár (1746). Umferða-þurfamenn, sveit-
lægir i Ölfushreppi, voru þá 31, fyrir utan vistfasta ómaga og alla
aðra flakkara.
Vigfús Guðmundsson.