Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1943, Qupperneq 88

88
þessir heita Snókalönd. Ekki ber þau hærra en umhverfið og sjást
því ekki lengra til, og helzt ekki fyrr en að er komið. Hestfær götu-
slóð liggur norður í Snókalönd, nokkru austar en þar, sem Stórhöfða-
stígurinn kemur suður úr brunanum. Ekki eru Snókalöndin jafnstór,
það vestra nokkru stærra, og slóð á milli. Hvað liggur til grundvallar
þessu nafni, veit víst enginn lengur, en á tvennt mætti benda. í fyrra
lagi, að þarna hafi vaxið villihvönn, snókahvönn — geitla. I öðru
lagi, að blettir þessir, sem hafa verið miklu gróðurríkari en umhverfið,
hafi fengið nafn sem land af töngum þeim og hornum, sem hinn
ójafni brunakantur myndar þarna í grennd, og gæti því þýtt ,,Króka-
lönd“. f orðabók Blöndals segir, að snókur sé angi eða útskiki út
frá öðru stærra. Gætu því tangar þeir, sem út úr brunanum ganga,
verið stofn að þessu nafni. Þó finnst mér fyrri tilgátan sennilegri.
Líkur benda til, að þarna hafi verið nokkur skógur og máske verið
gert þar til kola fyrrum.
Gatan út í Snókalöndin bendir á nokkra umferð þangað. Sökum
fjarlægðar þessa staðar frá alfaraleið óttast ég, að svo geti farið, að
hann gleymist og nafnið týnist, þar sem þeir, er mest fóru þar um og
héldu með því við mörgum örnefnum, voru fjármenn og smalar, en
þeim fækkar óðum um þessar slóðir sem víðar.
Af þessum orsökum get ég hér þessara litlu hólma með hinu fá-
gæta og fallega nafni. Þess má geta, að gren er í vestara Snókaland-
inu — Snókalandagren.
Þegar suður úr brunanum kemur, liggur stígurinn upp með suð-
vesturbrún hans, og fylgir maður brunanum, þar til komið er móts
við Vatnsskarð í Undirhlíðum, sem farið er þá að nálgast. Úr því
liggur stígurinn meira til suðurs, þar til komið er að Fjallinu eina. Er
það fremur lágt, hrygglaga fjall með klettaborg á suðurenda. Austan
undir því liggur stígurinn, og er þá Sandfell á vinstri hönd allnærri. Er
nú stutt þar til komið er á Undirhlíðaveginn, skammt suður af Sand-
fellsklofa.
Stórhöfðastíg fóru stundum lausríðandi menn frá Krísuvík til Hafn-
arfjarðar. Fóru þá sem leið lá inn með hálsum, þar sem sú leið er all-
góður reiðvegur, þar til kom á móts við, þar sem Stórhöfðastígurinn
lá vestur á milli Fjallsins eina og Sandfells. Sá stígur var stundum
tekinn, því að við það féll úr mikill krókur, inn með Undirhlíðum um
Kaldársel, en hitt bein lína til Hafnarfjarðar. Þó að Stórhöfðastígur-
inn sé frekar slitróttur, var gott að láta hestinn njóta hægu ferðar-
innar, en jafnsnemma komið til Hafnarfjarðar eða fyrr, þrátt fyrir
stirðari veg.