Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1970, Side 127

SKÝRSLA UM ÞJÓÐMINJASAFNIÐ 1969
131
Síðari skráin var send út í nóvember og fjallaði um heygeymslu,
frágang og hirðing heyja í heygörðum, heytóttum, heyhlöðum o. s.
frv. Áður liafði verið send út ein spurningaskrá varðandi heyannir:
orf, ljá og hrífu árið 1963. Heyskaparhættir Islendinga hafa gjör-
breytzt á skömmum tíma, en eldri aðferðir ættu þó enn að vera ærið
mörgum í fersku minni.
Á árinu bættust 267 númer í aðfangabók deildarinnar, og var
tala skráðra heimilda við áramót 1752. Hafa ekki borizt jafnmargar
lieimildir í safnið á einu ári síðan 1964. Rúmur helmingur þess var
svör við spurningaskrám, en allmikils efnis var einnig aflað með
samtölum við fólk. Bróðurparturinn af því er verk Þórðar Tómas-
sonar, en hann vann fyrir Þjóðháttadeildina eins og á undanförnum
árum, bæði að samningu spurningaskráa og söfnun iieimilda með
viðtölum. Árni Björnsson safnaði einnig nokkru efni með þessum
liætti, en liafði auk þess vikulega þjóðfræðaþætti í vetrarkvöld-
vöku útvarpsins, sem uppskáru talsvert af bréfum víðsvegar að með
athyglisverðum upplýsingum.
Eins og getið var um í Árbók 1968, hefur góðum heimildarmönn-
um farið mjög fækkandi og erfitt virzt að afla nýrra í þeirra stað.
1 sumar voru farnar tvær ferðir út á landsbyggðina, bæði til að
safna efni, en ekki síður til að freista þess að komast í kynni við
nýja og áður óþekkta heimildarmenn, sem einatt tekst betur með
persónulegri viðkynningu en bréfasendingum. Fyrri ferðin, 12 dag-
ar, var farin um Barðastrandarsýslur, þar sem tiltakanlega fáir
heimildarmenn voru, og bar nijög góðan árangur á báðum sviðum.
Seinni ferðin var mun styttri, um Árnessýslu, en þó einnig til um-
talsverðs gagns. Ferðin um Barðastrandarsýslur var farin ásamt
Svavari Sigmundssyni vegna örnefnasöfnunar hans, en hin síðari
með Hallfreði Erni Eiríkssyni frá Handritastofnun Islands. Augljós
ávinningur er að því, að safnvörður Þjóðháttadeildar nái þannig
persónulegu sambandi við samstarfsmenn deildarinnar úti um land-
ið, auk þess sem nýrra er aflað, og er einsýnt að halda slíkum sumar-
ferðum áfram, því að mikið ríður á að virkja nú þegar sem flesta,
er komnir voru til nokkurs þroska fyrir margumtalaða tæknibylt-
ingu.
Enn var unnið að því að gera atriðaskrá yfir þjóðháttasafnið, en
það á þó langt í land, að því sé lokið og raunar hætt við, að einn
maður vinni það seint upp til fullnustu ásamt öðru, meðan jafn-
mikið bætist við af heimildum árlega. Hins vegar ber mikla nauðsyn
til að koma þessari slcrá í viðunandi horf til þess að safnið verði