Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Qupperneq 25

25
Krýsostomus ritaði lionum mörg bréf, og leitaðist við
að leiðrétta þessa röngu ímyndun og leiða hann að
binum himnesku huggunarlindum. Meðal annars sagði
hann, að sá einn vœri djöfulóður, sem væri þræll synd-
arinnar; þessu næst leiddi hann honum fyrir sjónir, að
mótlætingarnar séu ekki reiðiteikn, heldur elskumerki
Guðs og minnti hann á, hvernig margir Guðs vinir í
lieilagri ritníngu hafi orðið að þola þúngar þrautir og
sér í lagi Drottinn vor og Frelsari, sem sampíndist
vorum eymdum; hann bað sjúklinginn að temja sér
þessar hugleiðingar, en umfram allt að biðja Guð opt
og iðuglega og sýndi lionum, hvernig Davíð sigraðist á
öllum freistingum og mæðu með stöðugri og innilegri
bæn til Gtiðs.
Rúmið leyfir oss ekki að tína saman fleiri atriði
úr þeim ritgjörðum, sem Iírýsostomus samdi á æsku-
árum. Þó þær jafnist ekki við hinar, sem hann seinna
tók saman, lýsa þær þó allar hans einlægu og innilegu
guðrækni og þeirri sannkristilegu andagipt, sem hann
var gæddur.
Meðan hann var djákni hafði liann ekki færi á að
sýna mælsku sína sem prédikari; en árið 386 var hann
vígður prestsvígslu af Flavían biskupi í Antiokkíu. Var
hann þá orðinn svo frægnr af ritum sfnum, að múgur
og margmenni þyrptist saman til að heyra hann pré-
dika í fyrsta sinni. En því fór svo fjærri, að hann of-
metnaðist af þeirri hylli, sem hann hafði áunnið sér,
að hann með sannri auðmýkt óttaðist fyrir, að hann
væri ekki fær um að gegna til hlítar þessu ábyrgðar-
fnlla og vandasama embætti sínu og hann bað söfnuð-
inn að biðja Guð með sér um að gefa sér náð til þess,
því án hans aðstoðar megnaði hann ekkert. Upp frá
9