Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Síða 26

26
því var hann vanur að prédika tvisvar í hverri viku,
sem sé: á langardögum og sunnudögum, þvl að það
var venja að messa báða þessa daga. Stundum var
harm sendur iángar leiðir lil að halda þar guðsþjón-
uslugjörð snemina á morgnana og þegar hann kom
aptur, varð hann opt samdægurs að messa heima hversu
þreyttur sem hann var. Ræður hans voru ekki ein-
ungis fagrar og fjörugar, heldur og að efninu lil sann-
kristilegar og hanu tók jafnan fram þá þörf, er vér höf-
um á að iðrast og bæta ráð vort og það frelsi, sem
oss er afrekað með Krists friðþægjandi dauða og sem
hans andi verður að gjöra oss hluttakandi í, og eins
sýndi hann, hve gagnslaust það er að sækja helgar
tíðir, nema ver förum þángað til að biðja Guð með
iðraudi og trúnðum hjörtum. Ræður hans báru það
bezt með sér, hve mikið var varið I hans djúpsettu
þekkingu á heilagri ritningu og ( þessa guðlegu upp-
spreltu sótti hann mjög mikið. Uann lagði út af ræðu-
tcxtum sínum á svo margvíslegan hált og í prédikunum
hans var svo mikil fjölbreytni, að enginn gat orðið
þreyltur af að hlýða á þær, þótt hann ávalt snéri aptur
til hinna sömu höfuðlærdóma. Hann vakti athygli á-
heyrenda sinna á sérhverjum trúar- og siðalærdómi
og prédikanir hans þykja enn í dag heyra til hinna
beztu skýringa biílíunnar. l’að er sagt, að hann hafi
þýtt alla ritningunaá prédikunarstólnum og enn eru til
eptir hann 75 ræður út af 1. Mósesbók og jafnmargor
út af Davíðs sálmum, 77 út af spámönnunum, 54 út af
postulanna gjörningum og 244 út af bréfum þeirra.
l*ar að auki eru enn lil eptir hann fjölda margar tæki-
færisræður og sýnir allt þetta hans óþreytandi iðjusemi,
sem er því aðdáanlegri, sem hann að minnsta kosti