Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Síða 30

30
sinnar heldur kendi sannleikann með djörfúng og fullri
einurð.
í þann tíma var mikið óhóf og munaðarlíf í Mikla-
garði og margir, sem áttu að heita kristnir, vörðu tím-
anum til að taka þátt i léttúðarfullum skemmtunum i
leikhúsinu eða í dansbúðum, en vanræktu heimili sín.
Á alla slíka ósiði réðist Krýsostomus með óviðjafnan-
legri málsnilld og sýndi, hve gagnstælt slíkt háttalag er
skyldum kristins manns og hvatti áheyrendur sína lil
iðrunar og apturhvarfs. Einhverju sinni bar svo við,
að annar klerkur en Krýsostomus ætlaði að prédika í
kirkjunni; en hann varð að hælta við það, því söfnuð-
urinn æpti svo á móti honum, að hann gat engu orði
upp komið fyrir háreisti og óhljóðum, sté þá Iírýso-
stomus í stólinn og tók þá undir í kirkjunni af fagn-
aðarópi og lófaklappi, eins og vant var þegar söfnuð-
inum fanst mikið um eitthvað í ræðum hans; en hann
sagði, að allt þettu ytra látbragð væri fánýtt og hé-
gómlegt þcgar það leiddi ekki til lífernisbetrunar og
að mönnum bæri að sitja hljóðir og með harmþrúngn-
um anda og hugsa lil synda sinna. En hinar alvar-
legu áminningar hans og þær tilraunir, sem hann gjörði
til að koma af ósiðum og óreglu bökuðu honum smá-
saman óvináttu margra og margir klerkar bæjarins reidd-
ust honum af því að liann vildi fá þá til iðjusemi og
árvekni og til að stundavelembætti sitt. Evtropíus ráð-
gjafi varð honum nú líka fráhverfur, þegar sú von brást
honum að geta haft hann til hvers sem vera skyldi og
Krýsostomus í þess stað skorinort fann að löslum hans
og lét ekki undan ójöfnuði hans. Evdoxíu keisara-
droltníngu þólti líka hann koma of mjög við kaun sín
og fyrir þá sök hataðist hún við hann.