Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Blaðsíða 38

38
félag8bræðrum sínum í veitíngahúsi nokkru; en af því
að þeir komu ekki á tilteknum tíma, gekk hann aptur
á bak og áfram fyrir utan húsið í illu skapi; vildi þá
svo til, að húsmúðir hans gekk af hendíngu þar fram
hjá til kirkjunnar og þegar hún spurði hann, eptir
hverjum hann biði, sagði hann henni það frómt og ein-
lægt; hún bað hann þá í þess stað að koma með sér í
kirkju og þótti honum skömm að neita því, en lángaði
til að komast sem fyrst aptur úr kirkjunni til að spila
og drekka. En þá sté presturinn upp í stólinn og las
upp þessa grein hjá Matth. 16, 26: nað hverju gagni
kæmi það manninum, þó hann eignaðist allan heiminn,
ef hann liði tjón á sálu sinni? Eða hvað getur mað-
urinn gefið til lausnar sálu sinni»? Út af þessum texta
lagði presturinn með fjöri og andriki og fékk ræðan
svo mikið á Vilhjálm, að hann upp frá því varð annar
og nýr maður.
Eptir að Vilhjálmur tók sinnaskipti og bætti ráð
sitt hafði hann mikið gott af samtali við móður sína og
sóknarprestinn Matthæus Wilks. { söfnuði hans höfðu
30 úngir menn tekið sig saman um, að haldahundi á
hverju mánudagskveldi til að tala um guðlega hluli, er
snertu bæði trú og líferni, kirkjusögu og biflíuþýðíngu
og stundum komu þeir saman til bænagjörðar. Hið á-
stúðlegasta samkomnlag var milli þeirra og þeir fengu
ráð og leiðsögn hjá Wilks presti. Vilhjálmur var tek-
inn inn í þetta félag og sagði hann seinna, að það væri
sá háskóli, sem hann hefði gengið á. Með miklum á-
huga tók hann nú líka þátt I mannelskuverkum safnað-
arins og félögum þeim, sem stofnuð voru til að þjóna
og hjúkra sjúklíngum; en ekki hafði honum enn komið
til hugar að verða kristniboði. fá stofnaði Wilks