Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Qupperneq 41

41
Ijós kristinnar trnar og þó þelta í fyrstunni mætli mót-
spyrnu, fór það þó svo, að 1796, sama árið og Vii-
hjálmur fæddist, voru 25 kristniboðarar sendir til j\lar-
kesas- Félags- og Vináttueyanna. Af þeim fóru 18 til
eyarinnar Tahiti og varð þeim ( fyrstunni nokkuð á-
gengt, en bráðum tók fyrir það aplur, svo eptir 16 ár
höfðu þeir litlu til leiðar komið, enda böfðu þá flestir
kristniboðararnir orðið að yfirgefa stöðvar sínar, og
virtist þá útgjört um krislniboðið; en Drottinn tók þá í
taumana og það varð bert, að honum einum berdýrðiu
og að hann einn getur lífgað hið dauða. Árið 1809
var Pomare konúngur rekinn burt af þegnum sínum
og seltist hann að á lítilli eyu, er heitir Eimeo og
voru krislniboðararnir í för með honum. Þar fékk
konúngur mætur á Krists náðarlærdómi og áselti sér
að lögtaka hann ( ríki sínu, ef hann næði því aptur.
Þetta heppnaðist honum líka 1815 og úlbreiddist kristni
þar nú óðum; en kristniboðarnir voru of fáir til að geta
fullnægt andlegum þörfum eyarmanna og því skrifuðu
þeir til Englands og beiddu um að fá fleiri verkamenn
senda þángað. t*á var það, að Vilhjálmur og félagar
hans komu (1817) lil Nýahollands; á leiðinni þaðan til
Tahiti hröktust þeir til Nýaselands og fengu þar vin-
samlegar viðtökur hjá villimönnum. 1817 17. dag nóv.
mán. lentu þeir á Tahiti. Þar var þá svo mikið húng-
ur og þorsti eptir guðsorði, að fám dögum eptir að
þeir Vilhjálmur komu þángað, sóttu 700—800 eyarbúar
guðsþjónustugjörð í kapellu þeirri, sem þeir höfðu sjálfir
hyggt. Þegar kristniboðarnir nálguðust kirkjuna, heyrðu
þeir, að hinir innbornu menn þökkuðu Guði fyrir, að
liann liefði sent þángað fieiri verkamenn og óskuðu,
að þeir bráðum gælu lært móðurmál sitt og prédikað