Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Qupperneq 49

49
vantaöi góð smíðatól. Skip þetla, sem var 60 fet á
lengd og 10 fóta breitt, var kallað «friðarboði» þegar
það hljóp af bakkastokkunnm, og var mikill fögnnður
út af því á eyunum. Hvergi liafði kristniboðið eins
veglegan framgang eins og á Naratonga, og þar sóttu
menn jafnan mjög rœkilega helgar tfðir. Árið 1830
hóf Vilhjálmur hina fyrstu kristniboðsferð s(na til Vin-
áttu- og Skipherra-eyanna. Fyrst kom hann til eyar
nokkurrar, sem Iíók bafði kallað «Villimannaey». Þar
gekk hann á land; en eyarmenn voru svo viltir og
grimmir, að hann varð að fara þaðan deginum eptir.
Skömmu seinna lenti hann á einni af Félagseyunum,
og höfðu tveir methodiskir kristniboðarar lengi prédik-
að þar og komið óvenjulegu miklu til leiðar. Fyrir hin-
nm norðlœgu Vináttueyum réði konungur nokkur, sem
frá blautu barnsbeini hafði fyrirlitið skurðgoðadýrk-
unina og verið fastur á því, að það hlyti að vera
annar Guð til en þessir guðir úr tré og steini. Þegar
hann nú heyrði, að á öðrum eyum væri hinn sanni Guð
boðaður, flýtti hann sér þangað og fékk þar innlendan
prest heim með sér; lét síðan hrynda öllum sknrðgoð-
um niður af stöllunum og byggja Drottni musteri. Dag-
inn sem hann var skírður, skildi hann við allar konur
sínar, en gekk laungu seinna að eiga eina þeirra, og
lifði með henni í kristilegu hjónabandi. Loksins gaf
hann öllum þrælum sínum frelsi, þvf hann sagði, að
þrældómnr og kristindómur gæti ekki samlagast. Hinir
methodisku kristniboðarar tóku rnjög vinsamlega við
Vilhjálmi, og beiddu hann innilega að fara ekki til Fid-
síieyanna, því að eyarbúar hefðu ásett sér að drepa alla
hvíta menn. Ilann fór að þeirra ráðum, og sigldi þvi
til Skipherra- eða Samóaeyanna, sem voru einhverjar
3