Ný kristileg smárit - 01.01.1874, Síða 73

73
inn og reyna til að bjarga einhverjum af þessum aum-
ingja vesalingum. Það er góður Guð, sem blæs henni
þessu í brjóst; við siglum þá út á fljótið og sjáum opt
í tunglskininu lík þeirra, sem drekkt hefir verið, ber-
ast rétt hjá okkur ofaneptir slraumnum. Yið drögum
þau upp í bátinn með krókstjökum; stundum eru það
konur og ung börn, stundum prestar, bundnir saman
tveir og tveir. l'að eru margir góðir menn í Nantes,
sem láta okkur fyrirfram vita, þegar á að drekkja ein-
hverjum f fljótinu; þá fer eg út með konu minni og
syni og við bíðum út á íljótinu, og hefir Drotlinn
blessað þessar tilraunir okkar og með hans lijálp hefir
okkur tekizt að bjarga mörgum manni«. I’á mælti
prestur: »Guð launi þér mannelskuverk þín; ef hann
heyrir bænir mínar, mun hann blessa þig og þína og
aldrei mun eg gleyma því, hve vel þér ferst við mig«.
»Eg get ekki gjört allt, sem eg vil«, ansaði skipstjór-
inn; »því að hinir bláklæddu1 hafa auga með oss, og
fyrir þá sök verð eg að skjóta yður í land lengra nið-
ur með fljótinu, en get ekki hýst yður; skamt þaðan
munuð þér finna kofa og þar getið þér barið að dyr-
um, þvf þar býr góðgjarnt fólk. tegar þér komið
þangað, skuluð þér fá þeim, sem lýkur upp fyrir yður,
þennan miða og veit hann, hvað hann merkir; eg verð
nú að fara heim aptur; en þér gelið verið óhræddur«.
»IIvað ætti eg að hræðast?«, svaraði prestur; »Guð,
sem sendi þig til að bjarga mér, verður með mér«.
er þeir litlu síðar höfðu stigið i land, faðmaði prest-
urinn grátandi þenna væna mann og beiddi Guð að
blessa hann. Þegar hann hafði sýnt presli, hvorl hann
ætti að halda, snéri hann heimleiðis, en prestur hélt
1) övo köllubust kermenn þjóbstjórnarinnar.
4