Óðinn - 01.01.1933, Side 32

32
ÓÐINN
Á Þingvöllum 1930.
Brot úr hátíðarkvæði.
I. Landnámsöldin.
Helgra kenda hreimar stíga
hörgum vætta frá:
Feðradugur, frægð og hugur,
fegri þjóðarbrá.
Dáð og sómi hefjist hærra
hundruð aldatal,
iyndissterka, landnáms-merka
lýðs og niðjaval.
Óska-hljómar Ægis duna
Egils-þjóðar til:
Prek i arma, por i barma
pína helst jeg vil;
frægð á grundu yngstu eyjar
út við norðurpól
hjer skal rísa. Eld og ísa
áttu frelsisból.
Kveðjur fossa gljúfra gígju
glalt i bjargapröng:
Vit og hreysti velji, treysti
veg um sigurgöng
Noregspjóðar kostakvistur,
komdu heill að strönd,
sæluhlýja sjáðu nýja
sólardagsins rönd.
Bjarkir höfgum ilmi anda
yfir hraun og sand:
Fljóðum, sonum, friðum vonum
fjölgar hjer um land.
Ljett og fögur lífsins gleði
lyftist himni mót.
Vonaboði vors og roði
vefur hal og snót.
Vöknuð er i ýmsra huga
öflug hvöt og prá,
lýðinn hvetja, lög að setja,
lausir kóngi frá —
að hjer skyldi engin ráða
einvaldsstjórnar-mund.
Heiðnir goðar — heill pá stoðar —
halda pjóðarfund.
Helgra kenda hreimar stíga
hörgum vætta frá:
Feðradugur, frægð og hugur
fegri pjóðarbrá.
Dáð og sómi hefjist hærra
hundruð aldatal
lyndissterka, landnáms-merka
lýðs og niðjaval.
II. Söguminninsar.
Lýð veldistíminn.
Úifljóts boða Geitskór gætti;
goðaheill og disavætti
honum eigi brást, en bætti
bjartan sigurvona krans.
Fór um land sá fyrstur manna,
fjallasveit og nes að kanna.
Víkingsandi vígferlanna
vilti ei um ferðir hans.
Fossatign og fegurð dala,
freraborgir hnjúkasala,
iðuhyljir, — alt nam svala
augum forna heiöingjans.
Geitskór1) einn við aðra ræddi;
orkusterk um hugann flæddi
von og prá, er visku glæddi
valinn finna kostareit.
Festu gæddur, framaslyngur,
fyrsti varð hann landfræðingur;
huldra vælta vísifingur
vegu greiddi’ i pingstaðs leih
Bjarmaland í blómafeldi
brosti Grími á sumarkveldi.
1) Grímur geitskór, fóstbróðir Úlfljóts
»lögmanns«, valdi þingstaðinn.
Listin að velja og hafna hefur verið þeim hjón-
um i blóð borin. Alt prang og brask hefur farið
fram hjá Brokeyjar-heimilinu. Ekkert út fyrir
takmörk búskaparins hefur verið gert þar að
atvinnu. En allar nýjungar, sem eru til bóta,
hafa verið aufúsugestir á heimilinu. Má þar til
nefna útvarp og miðstöðvarhitun og fjölmörg
heimilisáhöld og húsprýði, sem of langt yrði
upp að telja.
Vigfús er ern maður með afbrigðum. Hann
er nú á fyrsta ári yfir sjötugt, en lítur út fyrir,
að vera ekki meira en fimtugur. Hann er prúð-
mannlegur i hvivetna og fríður sýnum. Myndin
af þeim hjónum, sem hjer fylgir, er tekin þegar
hann er við sjötugt. Vigfús hefur jafnan verið
heilsugóður. Frú Kristjana lætur meira á sjá,
en er þó allvel ern. Engin bóndakona, sem
leggur til þjóðarbúsins 8 mannvænleg börn,
gerir það án þess að hafa einhvern tíma ofþreytt
sig á störfum.
Vigfús er frjálslyndur í skoðunum. Sjálfstæðis-
flokknum gamla fylgdi hann af heilum hug.
Enda er hann allra manna sjálfstæðastur í starfi
sínu. Bindindismálið hefur altaf verið hans heit-
asta áhugamál. Siðan Framsóknarflokkurinn var
stofnaður, hefur Vigfús skipað sjer undir merki
hans. Hann er þar á meðal hinna frjálslyndari
og mun fyrir löngu hafa komið auga á það, að
viðreisn landbúnaðarins liggur í því, að rikið
eigi jarðirnar. Þarf þó Vigfús ekki af neinni
nauðung að láta sína jörð.
Heill hefur fylgt heimilinu. En sú heill er
engin tilviljun, heldur beinn árangur af starfinu.
Bjartur var árröðull þeirra Brokeyjar-hjóna.
Langur og heiðríkur vinnudagur. Bjart verðí
yfir æfikvöldinu. Gamall granni.
m