Óðinn - 01.01.1933, Blaðsíða 42

42
ÓÐINN
andi skapfestu og hörku við sjálfa sig, að vinna
verk sín eins og ekkerl hefði í skorist. í æsku
misti hún móður sína og mun það hafa mark-
að mjög örlagarik spor á æfibraut hennar. Ein
hin heitasta þrá Guðnýjar í uppvextinum var,
að fá að njóta skólamentunar; en alþýðufólk á
þeim árum átti ekki greiðan gang í þá átt, sist
stúlkur. Þessi þrá varð því að engu. En alla
æíi unni hún hverskonar mentun og þekkingu.
Mun hún hafa stutt bróður sinn, sem var nokkru
yngri, til skólanáms. Hún fylgdist vel með í
fjelagsmálum alskonar og hafði þar ákveðnar
skoðanir. Enda var skapgerðin þannig, að hún
var hvergi hálf.
Ekki mun skap þeirra hjóna, Guðnýjar og
Kristgeirs, hafa fallið alskostar saman. Þau skildu
eftir nær tveggja áratuga samvistir. Má því ætla,
að Guðný hafi farið á mis við þau gæði mann-
dómsáranna, sem talin eru eftirsóknarverðust,
hamingjuríkt hjónaband. Guðný trúði mjög á
handleiðslu æðri máttar, og hefur sú trú vafa-
laust hjálpað henni yfir margan örðugan hjallann.
Ýmsir, sem þektu til Guðnýjar, munu hafa á-
litið líf hennar frekar gæfusnautt. En þeir fáu,
sem þektu hana náið, vissu, að svo var ekki.
Enda mun hún sjálf hafa talið sig gæfusama,
þrátt fyrir alt. ó. G.
0
Ved KFUM’S Boldklubbens afrejse
fra Island den 26. juli 1933.
Tak for Besöget! — „Valur“
VENNER fra Danmarks smilende Lunde,
Lövrige Skove, blaanende Sunde,
Hid, hid over salten Vove
Kom I at gæste Landet höjt mod Nord.
Ungdom og Idræt passer godt sammen,
Kampen og Festen, Alvor og Gammen.
Höjt, höjt som paa Örnevinger
Löfter og bærer os mod Livets Maal.
Mægtige Jökler, knejsende Tinder,
Brusende Fosser, Slægternes Minder
Staar her som de tavse Vidner
Lyttende til vor varme Venskabspagt.
Idrættens Kampe Venskab besegler,
Sportsaandens ædle bindende Regler
Bort, bort fejer alt det lave,
Maner til Höjsind, Fred og ædel Daad.
Korsfaner tvende over os vajer,
Lover den store evige Sejr.
Frem, frem! Herrens unge Mandskab!
Hjærter vi löfter op til Livets Drot.
Islands og Danmarks Ungdom skal drage
Tit paa Besög i kommende Dage.
Her, der, skiftevis skal stande
Slaget, der knytter Venskabs stærke Baand.
Venner fra Danmark hjem maa nu drage,
Minder saa skönne bliver til bage.
Hils, hils Danmarks kristne Ungdom:
Fælles vi er om Livets bedste Skat.
Fr. Fr.
%
Vatnsdalur í Húnavatnssýslu.
Sæludalur, sveitin best!
sólin á pig geislum helli!
J. H.
Vatnsdalur liggur í miðri Húnavatnssýslu, inn
á milli hárra fjalla. Hann er talinn með fegurstu
sveitum á lslandi. Hann snýr nálega beint i
norður og suður. Sunnan til greinist hann í tvo
afdali. Heitir sá vestri Forsæludalur, en hinn
ber ekkert sjerstakt heiti. Má vera að hann hafi
áður verið nefndur Kárdalur, því að þar er bær,
sem heitir Kárdalstunga. Hár og snarbrattur múli
gengur norður á milli afdala þessara, er Þór-
ormstungumúli heitir. Við rætur hans stendur
bærinn Þórormstunga. Af múla þessum er fagurt
útsýni norður eftir endilöngum Vatnsdal, yfir
Ping og út til sjávar. Dalurinn lítur út sem geysi-
mikill hallarsalur eða eldaskáli í fornum stíl.
Gólf og veggir, undir stjörnuþaki þessa mikla
skála, eru skrýddir fjölbreyttum gróðurskrúða,
en sýnilegt er, að mennirnir hafa ekki varðveitt
hann sem skyldi. En hvað sem því líður er
dalurinn tilkomumikill og fagur.
Austanvert við dalinn er Vatnsdalsfjall. Það
er hár og brattur fjallgarður. Snarbrött kletta-
belti fylgja sumstaðar brúnum. Er því nálega
alstaðar ófært upp á fjallið, nema sauðfje og
gangandi mönnum. Uppi á því eru víða ágætir
sumarhagar, enda var þar að jafnaði setið hjá
ásauðum, þegar »fært var frá« á bæjumaðaust-
anverðu í daínum. Háir hnjúkar og fell standa