Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.07.1882, Blaðsíða 6

142
lyklum“. Sturla fórðarson (1214—1284) orti um Há-
kon konung gamla við Haðarlag (79)2 eitthvert hið
skrautlegasta kvæði sem gert hefir verið, en þaðvant-
ar líklega einhvern inngang eður ávarp fyrir framan
kvæðið; það er á stangli í Hákonar sögu Hákonar-
sonar (hins gamla) cap. 318, 319, 320, 321, 323, 324,
325, 326, og er út gefið af Sveini Skúlasyni með skýr-
ingum í Safni til sögu ísl. 1, 618—622. J>að er eins
og vísa Snorra í Háttatali hafi orðið fyrirmynd fyrir
kvæði Sturlu; „landa útstrandir11 hefir hann að minnsta
kosti tekið eptir Snorra, eins og Sturla hefir tekið orð-
in „gekk alvaldr und ygis hjálmi11 (Hákonarmál; Há-
konarsaga cap. 232. Safn 1, 612) eptir Agli Skallagríms-
syni: „far er allvaldr und ygrs hjálmi — ljóðframaðr
at landi sat“ (Arinbjarnardr. v. 4. Egils s. c. 81). Eins
tekur þorgils vísu-orðið „kunni gramr at gunni“ (Fomm.
s. 6, 387) orðrétt upp eptir Hallfreði (Fornm. s. 2,
3l3)> °S Sighvatur (Fornm. s. 4. 190) „hugstóran bið
ek heyra“ eptir Einari skálaglam (SE 52, AM 1,
244); vísu-orðið „auk at ísarn leiki“ hefir Sighvatur
(Hkr. 491) tekið upp eptir þjóðólfi inum hvinverskaúr
Haustlöng: „ók at ísarnleiki11 (SE 59, AM 1, 278) —
f>etta eru svo ljós dæmi, að menn geta svo sem þreif-
að á og sannað, hvernig hin yngri skáld hafa notað
hin eldri og staðið á herðum þeirra, og fer Snorri hér um
þessum orðum, „at hin yngri skáld hafa ort eptir dæm-
um hinna gömlu skálda, svo sem stóð í þeirra kvæðum11
(SE 69, AM 1, 338). — jþormóður Trefilsson var uppi
2) þar sem tölur standa þannig við hátta-nöfn, þá merkja
þær hátt-töluna í Háttatali Snorra, og er eins í útg. föður
míns og í útg. Ama Magnússonar nefndarinnar, nema í hinni
síðamefndu útg. errangt prentað: 65 fyrir 64 og 78fyrir 79.—
það er annars alls eigi tilgangur minn, að telja upp alt, er ort
sé undir öðrum háttum en dróttkvæðum; eg nefni hið eptir-
fylgjanda fremur sem dæmi upp á háttuna.